Νέα επιστημονική έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο ανδρικός και ο γυναικείος εγκέφαλος έχουν διαφορές. Ερευνητές του πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης, με επικεφαλής τον καθηγητή Χαβιέ ΝτεΦελίπε, διαπίστωσαν ότι υπάρχουν διαφορές στην πυκνότητα των συνάψεων που συνδέουν τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και τους επιτρέπουν να επικοινωνούν μεταξύ τους, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει τις διαφορές στις τρόπο σκέψης των δύο φύλων. Ακόμα και όταν επιδεικνύουν το ίδιο επίπεδο εξυπνάδας, δύο άτομα διαφορετικού φύλου συχνά ξεχωρίζουν σε διαφορετικές νοητικές λειτουργίες (π.χ. οι άνδρες υπερτερούν στην αντίληψη του χώρου και οι γυναίκες στη λεκτική μνήμη).
Οι νευροεπιστήμονες εξετάζουν συνεχώς εγκεφάλους αναζητώντας δομικές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα. Όμως μολονότι έχει βρεθεί ότι το μέγεθος του εγκεφάλου και η πυκνότητα των νευρώνων διαφέρουν στα δύο φύλα, οι διαφορές αυτές δεν φαίνεται να συσχετίζονται με τις διαφορές στις νοητικές λειτουργίες. Οι Ισπανοί ερευνητές προτίμησαν να μετρήσουν τον αριθμό των συνάψεων στον εγκέφαλο, αναλύοντας υγιή ιστό από την περιοχή του αριστερού κροταφικού φλοιού (που εμπλέκεται στις συναισθηματικές και κοινωνικές διεργασίες) τεσσάρων ανδρών και τεσσάρων γυναικών με επιληψία, ο οποίος αφαιρέθηκε με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σε χειρουργική επέμβαση. Οι άνδρες βρέθηκαν με περισσότερες συνάψεις (μέχρι 52%) ανά εγκεφαλικό «στρώμα» σε σχέση με τις γυναίκες.
Η συνέπεια αυτής της διαφοράς είναι προς το παρόν άγνωστη, αλλά οι ισπανοί επιστήμονες δήλωσαν πως είναι πιθανό πως σε άλλες εγκεφαλικές περιοχές οι συνάψεις των γυναικών είναι, αντίστροφα, περισσότερες από αυτές των ανδρών και τόνισαν ότι χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να καταστεί δυνατό να συσχετιστούν αυτές οι διαφορές με επιμέρους λειτουργίες του εγκεφάλου.
Οι γυναίκες είδαν κι έπαθαν να αλλάξουν την παραδοσιακή σεξιστική αντίληψη ότι τα δύο φύλα έχουν το καθένα τους δικούς του διακριτούς ρόλους (π.χ. ο άνδρας διαβάζει εφημερίδα, ενώ η γυναίκα πλένει τα πιάτα), αλλά η πρόοδος των νευροεπιστημών φαίνεται πως έχει μια παρενέργεια: την εκ νέου «καθαγίαση» των φυλετικών διαφορών, μόνο που αυτή τη φορά οι διαφορές εδράζονται στον εγκέφαλο.
«Ο γυναικείος εγκέφαλος» (The Female Brain) της Λουάν Μπριζεντάιν, μιας κατ’ εξοχήν υπερμάχου της νέας αντίληψης, έχει αποδειχτεί ένα από πιο εμπορικά βιβλία των τελευταίων ετών (μεταφρασμένο σε 21 γλώσσες, μεταξύ των οποίων και στα ελληνικά με τίτλο «Το θηλυκό μυαλό»).
Όπως γράφει η Κορντέλια Φάιν, του πανεπιστημίου της Μελβούρνης στην Αυστραλία, σε άρθρο της στο περιοδικό “Neuroethics” (Νευροηθική), άκρως επικριτικό για το νευροσεξισμό, τέτοια βιβλία έχουν μεγάλη επιρροή, όσον αφορά την εξάπλωση της άποψης ότι οι διαφορές στην ψυχολογία και τις συμπεριφορές των δύο φύλων είναι «δικτυωμένες» κυριολεκτικά στο hardware, δηλαδή τα νευρωνικά δίκτυα, του εγκεφάλου.
Μεταξύ άλλων, για παράδειγμα, υποστηρίζεται η αντίληψη ότι μια γυναίκα μπορεί να νιώσει και να προβλέψει τι αισθάνεται ο σύντροφός της, πριν καν αυτός συνειδητοποιήσει τα συναισθήματά του, και ότι αυτό συμβαίνει επειδή (υποτίθεται πως) η γυναίκα έχει έμφυτη στον εγκέφαλό της μια τέτοια ικανότητα.
Με άλλα λόγια, μια γυναίκα μπορεί να «διαβάσει» το μυαλό ενός άνδρα, αλλά το αντίστροφο δεν συμβαίνει (δυστυχώς ή ευτυχώς για τους άνδρες!). Ο νευροσεξισμός προβάλλει το γυναικείο μυαλό ως «μιας υψηλής απόδοσης συναισθηματική μηχανή που μπορεί, λεπτό το λεπτό, να ‘πιάνει’ τα μη λεκτικά σήματα ακόμα και των πιο ενδόμυχων συναισθημάτων των άλλων» (ωχ!). Αντίθετα, οι άνδρες (υποτίθεται ότι) νιώθουν τα συναισθήματα των άλλων και ειδικότερα των γυναικών μόνο αν τις δουν να κλαίνε!
Η Φάιν, ανάμεσα σε άλλους επικριτές του νευρο-σεξισμού, θεωρεί ότι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι στην ουσία ψευτο-επιστημονικοί και ανακριβείς και ότι στην πραγματικότητα «ντύνουν τον παλιομοδίτικο σεξισμό με την αξιοσέβαστη και έγκυρη γλώσσα της νευροεπιστήμης».
Σύμφωνα με τον Μαρκ Λίμπερμαν, του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, ο νευροσεξισμός παρερμηνεύει τα αποτελέσματα των νευροεπιστημονικών ερευνών μέχρι σημείου παραχάραξης της ίδιας της έρευνας. Η Φάιν υπογραμμίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι και αναγνώστες δεν έχουν τις γνώσεις να κρίνουν τους ισχυρισμούς του νευροσεξισμού και να καταλάβουν την παραπλάνησή στην οποία οδηγεί, γεγονός που επιδεινώνεται από το ότι, όσο περνάνε τα χρόνια, η νευροεπιστήμη γίνεται όλο και πιο…σέξι και αρεστή στο ευρύ κοινό. Έτσι, τα παμπάλαια κοινωνικά στερεότυπα, όπως λέει, απλώς μεταμφιέζονται σε νευροεπιστήμη.
Από την πλευρά τους, οι άνδρες μάλλον υπομένουν στωικά τους εναντίον τους νευρο-σεξιστικούς ισχυρισμούς, όπως ότι είναι λίγο-πολύ συναισθηματικά…αναίσθητοι, ως ένα μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσουν προκειμένου να εξασφαλίσουν το νευρωνικό άλλοθι για πιο σημαντικά ψυχολογικά πλεονεκτήματα.
Σύμφωνα με ένα άλλο νευρο-σεξιστικό βιβλίο, με τίτλο «Η ουσιώδης διαφορά» (The Essential Difference) του Σίμον Μπάρον-Κόεν, ο θηλυκός εγκέφαλος είναι έτσι «δικτυωμένος» ώστε πρωτίστως να ευνοεί την συναισθηματική κατανόηση και συναίσθηση του άλλου, ενώ ο ανδρικός εγκέφαλος είναι πάνω από όλα νευρωνικά διατεταγμένος έτσι ώστε να καταλαβαίνει το γύρω του κόσμο. Με άλλα λόγια, (υποτίθεται ότι) οι γυναίκες είναι φτιαγμένες για να κάνουν τον διπλανό τους να νιώθει καλά, ενώ οι άνδρες στο μεταξύ ασχολούνται με την κατανόηση του περιβάλλοντος και την κατασκευή των αναγκαίων πραγμάτων στη ζωή.
Έτσι μικρή είναι η απόσταση από το να ισχυριστεί κανείς ότι τελικά όχι μόνο η επιστήμη, αλλά όλος ο τεχνικός και υλικός πολιτισμός βασίζεται στις ανδρικές ικανότητες. Με βάση αυτό το σκεπτικό αυτό, «δικαιολογείται απόλυτα» γιατί δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες να πάρουν κάποιο Νόμπελ στις επιστήμες, από τη στιγμή που ακόμα δεν έχει καθιερωθεί…Νόμπελ Συναισθήματος.
Παραδόξως ο νευροσεξισμός γοητεύει και τις γυναίκες και, κατά τη Φάιν, αυτό μπορεί να εξηγηθεί επειδή με τον τρόπο αυτό οι γυναίκες αισθάνονται μια ενδόμυχη ανακούφιση, έχουν μια δικαιολογία και κάνουν ένα εξορθολογισμό των αιτιών που «τα πράγματα είναι αυτά που είναι», δηλαδή νομιμοποιούν και θεωρούν αναπόφευκτες τις σημερινές κοινωνικές συμβάσεις, που είναι εναντίον τους.
Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι έχουν ήδη διαπιστώσει ότι οι κοινωνικές ομάδες που έχουν χαμηλότερο στάτους, τείνουν να εσωτερικεύουν τα εναντίον τους στερεότυπα, να «κατανοούν» τις σε βάρος τους ανισότητες και να δίνουν «ορθολογικές» εξηγήσεις για όλα αυτά που πάνε ενάντια στα συμφέροντά τους.
Σύμφωνα με την Ντέμπορα Κάμερον, συγγραφέα του δημοφιλούς βιβλίου «Ο μύθος του Άρη και της Αφροδίτης: Μιλάνε πράγματι οι άνδρες και οι γυναίκες διαφορετικές γλώσσες;», η συνέπεια της υποτιθέμενης ύπαρξης των «αιώνιων» και «αναπόφευκτων» διαφορών μεταξύ των δύο φύλων είναι ότι εμποδίζουν το δημόσιο διάλογο για το πώς μπορούν να υπάρξουν νέες και καλύτερες διευθετήσεις στην κοινωνία για τους ρόλους ανδρών και γυναικών – κάτι που συχνά βολεύει και το δύο φύλλα και όχι μόνο τους άνδρες.
Ο νευροσεξισμός, κατά τη Φάιν, επιτρέπει να χαλαρώσεις στη θέση σου και να τη δικαιολογηθείς με την ατάκα «ω, έτσι είναι ο εγκέφαλος, τι να κάνουμε;». Έτσι, όπως λέει, όσο πιο πολύ δίνουμε έμφαση στους βιολογικούς παράγοντες, τόσο αναπαράγονται τα κοινωνικά στερεότυπα για τις σχέσεις των δύο φύλων. !!!
1. Οι γυναίκες έχουν το γονίδιο του συνδυασμού των χρωμάτων. Ξέρουν ποιο χρώμα ταιριάζει με ποιο.
Οι άντρες σκέπτονται ότι αφού το κόκκινο είναι ωραίο και το πράσινο επίσης, γιατί να μη βάλουμε δυο ωραία χρώματα
μαζί.
2. Οι άντρες μιλάνε με προτάσεις και οι γυναίκες με παραγράφους.
Οι άντρες αρχίζουν μια πρόταση…και οι γυναίκες την τελειώνουν.
3. Οι γυναίκες μπορούν να θυμούνται κάθε λέξη του διαλόγου που έγινε πριν από ένα μήνα ανάμεσα σε αυτές και τον
σύντροφό τους.
Οι άντρες μπορούν να θυμούνται την τελική ταχύτητα αυτοκινήτων που δεν πρόκειται να αποκτήσουν.
4. Οι γυναίκες μπορούν να καταλάβουν τις άλλες γυναίκες.
Οι άντρες ποτέ.
5. Οι γυναίκες έχουν το γονίδιο που τις εμποδίζει να παρκάρουν ένα αυτοκίνητο ανάμεσα σε δυο λευκές ίσιες γραμμές σε
ένα άδειο παρκινγκ.
6. Οι γυναίκες έχουν ενσωματωμένο ημερολόγιο στον εγκέφαλο που τους επιτρέπει να θυμούνται όλες τις επετείους.
Αυτό απουσιάζει από τον εγκέφαλο των αντρών.
7. Στους γάμους οι γυναίκες πρώτα κλαίνε και μετά μεθάνε.
Οι άντρες πρώτα μεθάνε και μετά… κλαίνε.
8. Οι άντρες έχουν το γονίδιο που τους επιτρέπει να ακούνε το άνοιγμα μιας μπύρας από τρία δωμάτια μακριά.
9. Οι γυναίκες μπορούν να μυρίσουν βρόμικα αθλητικά παπούτσια από 300 μέτρα
Οι άντρες μόνο αν τους τα βάλεις κάτω από την μύτη τους και αν δεν είναι τα δικά τους.
10. Όταν κάποιος αγοράζει καινούριο αυτοκίνητο οι άντρες τον ρωτάνε τι μάρκα είναι και οι γυναίκες τι χρώμα.
11. Οι άντρες πληρώνουν για κάτι που τους χρειάζεται 300 euro ενώ αξίζει 100.
Οι γυναίκες πληρώνουν 100 euro για κάτι που αξίζει 300 και δεν το χρειάζονται.
12. Οι γυναίκες τρώνε τσίλι όταν τους αρέσει, οι άντρες πάντα, για να αποδείξουν ότι μπορούν.
13. Οι γυναίκες δεν θα σκότωναν, θα μπορούσαν όμως να σε κάνουν να αυτοκτονήσεις.
14. Οι γυναίκες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το σεξ για να καταφέρουν αυτό που θέλουν.
Οι άντρες δεν θα μπορούσαν, επειδή αυτό που θέλουν είναι το σεξ.
15. Οι γυναίκες δεν βρίσκουν διεγερτικό το να παρακολουθούν δυο άντρες να κάνουν σεξ…..
16. Οι άντρες θεωρούν ότι 2 η ώρα το πρωί είναι καλή ώρα για να κοιμάται κανείς.
Οι γυναίκες θεωρούν την ίδια ώρα κατάλληλη για να μιλήσουν για τη σχέση τους.
17. Οι γυναίκες έχουν το «να πάρει, τελειώνει το χαρτί υγείας στο μπάνιο και πρέπει να το αντικαταστήσω» γονίδιο.
Οι άντρες έχουν το «να πάρει, μου φέρνεις χαρτί υγείας;» γονίδιο.
18. Οι άντρες έχουν το γονίδιο που τους επιτρέπει να κοιμούνται όταν ένα μωρό κλαίει.
19. Οι γυναίκες παραγγέλλουν μπρόκολο για γαρνίρισμα στην μπριζόλα τους και τρώνε τις πατάτες των αντρών.
20. Οι γυναίκες θυμούνται όλα τα ρούχα που έχουν φορέσει την τελευταία δεκαετία.
Οι άντρες δεν θυμούνται τι φορούσαν την προηγούμενη μέρα αν δεν κοιτάξουν στο πάτωμα.
21. Οι άντρες έχουν το γονίδιο που τους εμποδίζει να παρακολουθούν ποδόσφαιρο και να μιλάνε συγχρόνως.
Οι γυναίκες έχουν το γονίδιο του να παρακολουθούν τηλεόραση, να βαφούν τα νύχια τους, να μιλάνε στο τηλέφωνο και
να πίνουν και καφέ.
22. Οι άντρες βλέπουν το γυμναστήριο σαν φυσική δραστηριότητα.
Οι γυναίκες το βλέπουν σαν κοινωνική.
23. Αν ρωτήσεις μια γυναίκα για το πως να πας κάπου, θα σε οδηγήσει μέσω καταστημάτων.
24. Οι γυναίκες έχουν το «τα παίρνω όλα προσωπικά» γονίδιο.
25. Οι άντρες έχουν το γονίδιο να απαντάνε σε δύσκολες ερωτήσεις με ένα χμ χμ χμ !!!
Άνδρες :
Έχουν μεγαλύτερη ικανότητα στα μαθηματικά
Έχουν καλύτερη αίσθηση του χώρου
Είναι καλύτεροι στο σκάκι
Είναι καλύτεροι στην κατανόηση χαρτογραφήσεων
Είναι καλύτεροι στο αρχιτεκτονικό σχέδιο
Έχουν καλύτερη όραση στο πολύ φως και πολύ λιγότερο στο σκοτάδι
Έχουν καλύτερη αντίληψη της μπλε κλίμακας του χρωματικού φάσματος
Έχουν πιο στενό οπτικό πεδίο αλλά καλύτερη αντίληψη του βάθους
Έχουν περισσότερα προβλήματα δυσλεξίας
Ενδιαφέρονται πιο πολύ για τα αντικείμενα
Αναγνωρίζουν καλύτερα τις αλμυρές γεύσεις
Απαιτούν περισσότερο χώρο
Έχουν καλύτερη ακουστική μνήμη
Εκνευρίζονται πιο εύκολα
Μαθαίνουν να μιλούν πιο αργά από τις γυναίκες (συνήθως στα 4 τους χρόνια)
Έχουν το δεξιό εγκεφαλικό ημισφαίριο μεγαλύτερο από το αριστερό
Ακούνε καλύτερα από το δεξιό αυτί
Είναι καλύτεροι στις πολύπλοκες εργασίες
Απογοητεύονται πιο εύκολα
Είναι πιο συναισθηματικοί
Είναι πολύ λιγότερο αυστηροί στην κρίση τους
Είναι πιο συχνά αριστερόχειρες
Το αριστερό ημισφαίριο τους μικραίνει με την ηλικία
Είναι πιο συχνά μυωπικοί
Έχουν μεγαλύτερη αντοχή στον πόνο
Αγαπούν πιο συχνά την μοναξιά
Είναι καλύτεροι συνομιλητές
Έχουν πιο συχνά βίαιη συμπεριφορά
Ερεθίζονται περισσότερο από τις πολύπλοκες κατασκευές
Δεν ανησυχούν τόσο πολύ για το μέλλον
Κατανοούν καλύτερα τις υπερβατικές φιλοσοφίες
Παρουσιάζουν πιο συχνά υψοφοβία
Έχουν μεγαλύτερη ικανότητα σκόπευσης
Παρουσιάζουν μεγαλύτερη εγκληματικότητα
Είναι πιο αναλυτικοί.
Γυναίκες:
Έχουν καλύτερη λεκτική ικανότητα
Είναι καλύτερες στην γραμματική και στην ορθοφωνία
Μαθαίνουν πιο εύκολα ξένες γλώσσες
Έχουν καλύτερη αισθητική κρίση
Έχουν καλύτερη νυχτερινή όραση και είναι πιο ευαίσθητες στο δυνατό φως
Έχουν καλύτερη αντίληψη της κόκκινης κλίμακας του χρωματικού φάσματος
Έχουν μεγαλύτερη περιφερειακή όραση
Παρουσιάζουν πιο συχνά κλειστοφοβία
Ακούνε τους ήχους καλύτερα
Έχουν υψηλότερη ικανότητα αναγνώρισης προσώπων
Αναγνωρίζουν καλύτερα τα κοινωνικά στοιχεία και τους κώδικες
Αναγνωρίζουν καλύτερα τις ξινές γεύσεις
Απαιτούν λιγότερο χώρο
Έχουν καλύτερη οπτική μνήμη
Είναι λιγότερο ευέξαπτες
Μαθαίνουν να μιλούν γρηγορότερα (συνήθως στα 3 τους χρόνια)
Έχουν το αριστερό ημισφαίριο μεγαλύτερο από το δεξιό
Ακούνε το ίδιο καλά και από τα δύο αυτιά
Δεν συμπαθούν τις πολύπλοκες κατασκευές
Είναι πιο αυστηρές στην κρίση τους
Είναι πιο κοινωνικές
Είναι πιο ανθεκτικές στις δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις
Είναι πιο πρακτικές στις κοινωνικές τους δραστηριότητες
Ανησυχούν περισσότερο για το μέλλον
Είναι καλύτερες στο τένις
Λύνουν πιο εύκολα τους συλλαβόγριφους
Είναι πιο στοργικές
Είναι καλύτερες στις απλές εργασίες
Απαιτούν περισσότερη πειθαρχία ως δάσκαλοι
Γελούν πιο εύκολα αλλά λιγότερο σε διάρκεια
Δεν προτιμούν τις ασπρόμαυρες ταινίες
Δεν εστιάζουν εύκολα την προσοχή τους σε κάτι για πολύ ώρα
Είναι καλύτερες στον χορό και στις ρυθμικές ασκήσεις Χρειάζονται πιο συχνά την έγκριση και την προσοχή των άλλων
Έχουν λιγότερη αίσθηση του χιούμορ.
Συντάκτρια Δέσποινα Βασιλειάδου
Γράφει η Ειρήνη Ι. Ζαννάκη
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα θυμόμαστε την ισότητα.. κάθε χρόνο τέτοια μέρα νιώθουμε την ανάγκη να τιμήσουμε το φύλο μας και τους αγώνες των γυναικών που κάποια στιγμή θέλησαν να σηκώσουν το κεφάλι τους και να ζητήσουν τα αυτονόητα. Δικαιώματα.
Σουφραζέτες, φεμινίστριες.. Όλες μαζί για τον ίδιο σκοπό. Και το πέτυχαν. Οι γυναίκες έχουν δικαιώματα. Οι γυναίκες ψηφίζουν. Οι γυναίκες είναι ισότιμες.
Έχω την κατάρα να είμαι πάντα ανήσυχη. Να βλέπω εκεί όπου ίσως τα μάτια μου θα έπρεπε να μένουν κλειστά. Να διαβάζω ανάμεσα στις γραμμές. Και, δυστυχώς, κάποιες φορές ανάμεσα στις γραμμές ακόμα και των πιο όμορφων διηγημάτων κρύβεται πόνος κι ασχήμια.
Έτσι, πίσω από τους παιάνες της ισότητας, εγώ βλέπω δάκρυα. Καμία ισότητα. Κι εκεί όπου η ισότητα έφτασε, βλέπω ακρότητες και υπερβολές. Που πήγαν οι γυναίκες; Η Ανατολή τις καταπατά. Τις κρύβει πίσω από μπούρκες και τσαντόρ. Τις βιάζει και τις λιθοβολεί. Τις τιμωρεί για το φύλο τους. Κι αν καμιά φορά η τύχη τις ευνοεί και κάτω από τα σκούρα δεσμά τους φέρουν επώνυμα ρούχα, η μοίρα τους είναι ίδια. Είναι κι εκείνες φυλακισμένες, αλλά σε χρυσά κλουβιά. Στην Αφρική τις ακρωτηριάζουν με το χειρότερο τρόπο. Κλειτοριδεκτομή. Πόνος, προσβολή και αναπηρία. Η γυναίκα είναι αντικείμενο. Είναι σκεύος για τον άνδρα. Καμία ευχαρίστηση για την τεκνοδόχο.
Ανατολική Ευρώπη, Ασία. Γυναίκες σκεύη ηδονής. Γυναίκες που εκπορνεύονται, ανήλικες ακόμη, για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν την επιβίωση. Μια από αυτές ίσως ζήσει το όνειρο της Σταχτοπούτας και γνωρίσει έναν πρίγκιπα. Οι υπόλοιπες θα φέρουν ένα ταλαιπωρημένο σαρκίο και μια ψυχή κακοποιημένη μέχρι να τελειώσει η ζωή τους. Σε κάποιες το μαρτύριο θα τελειώσει νωρίτερα, αφού συνήθως προσβάλλονται από μεταδοτικές ασθένειες.
Ευτυχώς που υπάρχουμε κι εμείς, οι γυναίκες του δυτικού κόσμου. Εμείς που γαλουχηθήκαμε στο πλαίσιο της ισότητας, που μορφωθήκαμε και γίναμε ανεξάρτητες, τιμώντας τους αγώνες των απανταχού φεμινιστριών και ενσαρκώνοντας το όραμα της επιτυχίας…
Γυναίκες που χάσαμε το ρόλο και το φύλο μας. Που η ζωή μας υποχρεώνει να φοράμε κοστούμια και να υποδυόμαστε ρόλους. Τις περισσότερες φορές είναι αλληλοσυγκρουόμενοι και αντίθετοι προς τη φύση μας. Επαγγελματίες, νοικοκυρές, μητέρες, σύζυγοι, ερωμένες. Γυναίκες. Που πρέπει να αγωνιζόμαστε σκληρά, να γινόμαστε άντρες για να τα φέρουμε σε πέρας επαγγελματικά. Και στο τέλος του ωραρίου μας να ξαναγίνουμε γυναίκες για να επιστρέψουμε στο σπίτι με ένα χαμόγελο που συνήθως βγαίνει δύσκολα. Όμως πρέπει να βγει.
Πώς μπορείς να ισορροπήσεις στο τέλος της μέρας, όταν πρέπει να ξαναμπείς σε ένα ρόλο που πεισματικά τον αρνείσαι για να μπορέσεις να πετύχεις; Πώς βρίσκεις το κουράγιο να ζήσεις τρεις και τέσσερις διαφορετικές ζωές μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο, όταν η δουλειά τελειώνει και σε περιμένει άλλη τόση στο σπίτι; Πώς να παλέψεις με την ενοχή που σε πνίγει όταν ξέρεις ότι πάντα κάπου μένεις πίσω;
Κανείς δε θα μάθει ποτέ την αδικία που αισθάνεσαι όταν η άποψή σου δε γίνεται σεβαστή στη δουλειά. Κι όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο λιγότερο ακούγεται η φωνή σου.
Για τους άντρες συνεργάτες σου είσαι απλά ένα αναγκαίο κακό. Κι ας έχεις πολλές φορές δίκιο. Γι’ αυτούς είσαι αόρατη. Κανείς δε θα μάθει ποτέ για την αηδία που αισθάνεσαι κάθε φορά που ακούς ένα σεξιστικό ανέκδοτο. Κανείς δε θα μάθει ποτέ την κούραση που σε τσακίζει όταν η μέρα δε λέει να τελειώσει, κι εσύ είσαι ακόμα στην αρχή. Κανείς δε θα υποψιαστεί ποτέ την ανάγκη σου να ξαναμπείς στην αγκαλιά της μαμάς σου. Τα δάκρυα που κάθε βράδυ μουσκεύουν το μαξιλάρι σου.
Δε θέλω άλλη ισότητα. Δικαιοσύνη θέλω.
Η δύναμη των γυναικών έρχεται από την αλληλεγγύη. Και απέχει μακράν από τα τύπου “sex and the city” πρότυπα με τα οποία προσπαθούν να μας ταυτίσουν . Έτσι, απευθύνθηκα σε αυτές που με καταλαβαίνουν. Και θέλησα να μοιραστούμε τις σκέψεις μας. Γυναίκες αξιόλογες που έχω την τιμή να γνωρίζω. Γυναίκες που τιμούν το φύλο τους και το καταξιώνουν. Γυναίκες που έσπευσαν ν’ ανταποκριθούν στο κάλεσμά μου, κι ας μην είχαν χρόνο. Γιατί έτσι κάνουν οι πραγματικές γυναίκες. Τις ευχαριστώ όλες για την τιμή που μου έκαναν και γιατί με κάνουν να έχω ένα λόγο παραπάνω να είμαι περήφανη που είμαι γυναίκα.
«Αναλογίζομαι την κατάσταση των γυναικών πριν από αιώνες και σκέφτομαι ότι τώρα υπάρχουν πολλές ευκαιρίες μα και προκλήσεις γύρω μας. Παρόλα αυτά πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλο μας το δυναμικό, τίποτα δεν κατακτιέται εύκολα. Σε αυτόν τον δύσκολο κόσμο, προτιμώ να γεννήσω γιούς. Ίσως η ζωή τους κυλήσει με περισσότερες ευκολίες»
Ανάσογλου Ανθούλα, Δικηγόρος, LLM Phd in Law
«Είναι δύσκολο να κατανοηθεί το αυτονόητο όταν το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης πoλεμάται εκ των έσω . Η επιβληθείσα πετυχημένη εικόνα της γυναίκας , που έχει καταφέρει να τυλίξει τον άντρα χειραγωγεί ακόμη τη γυναικεία εικόνα . Είναι λοιπόν μια πραγματικότητα , που δύσκολα Ξεπερνιέται η προτίμηση των σκληρών υποθέσεων σε άντρες συναδέλφους , καλύτερης αμοιβής , περισσότερης εμπιστοσύνης . Η παροιμία όμως μιλά για θηλυκό μυαλό Η επιλογή του σεβασμού είναι στο δικό μας χέρι , δεν είμαστε αντικείμενο ευχαρίστησης αλλά υποκείμενα του ρήματος μπορώ και θέλω»
Βεζυρογιάννη Σμαραγδή, Σύμβουλος ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού – επιχειρήσεων
«Βιώνω την ανισότητα των δυο φύλων ως αποτέλεσμα της άγνοιας του τρόπου που εκπαιδεύτηκαν από την οικογένεια και την κοινωνία. Η ανισότητα αυτή είναι παράγωγο της άγνοιας της αξίας, της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας τους.
Η λανθασμένη εκπαίδευση έχει δημιουργήσει παρενέργειες μέσα στις σχέσεις τους. Ο έρωτας των δυο φύλων είναι μια σύνδεση ανθρώπων όπου ο ένας αγαπά περισσότερο και ο άλλος καλύτερα. Πως να ξεχωρίσεις ποιο είναι πιο σημαντικό από το άλλο;
Η αρμονική αμοιβαία σύνδεσή τους θα επιφέρει την μέγιστη ανάπτυξη του ανθρώπου και θα αλλάξει την εξέλιξη της κοινωνίας προς το καλύτερο.
Οι γυναίκες οφείλουν να τιμήσουν την διαφορετικότητα της θηλυκής ενέργειας. Η γυναίκα κατέχει καλύτερα από τον καθένα την παιδεία της καρδιάς. Στα κύτταρά της ρέει η δημιουργία, ο έρωτας, η ομορφιά του αιώνιου Θηλυκού
Να περπατήσουν κομψά σε αυτόν τον κόσμο και να αφήσουν παντού αποτυπώματα συναισθηματικής νοημοσύνης και άπλετης αγάπης
Η ζωή τους να γίνει το μήνυμα της αλλαγής αυτού του κόσμου»
Κόντη Ελένη, Συγγραφέας – Σεναριογράφος, Δημιουργός της ταινίας «Η επόμενη μέρα»
«Προσπαθούμε να βάλουμε ένα τέλος στις προκαταλήψεις του παρελθόντος, ώστε οι γυναίκες να μπορούν να αναπτύξουν τις ικανότητες τους, πέρα από τα όρια που μας έχουν υποβάλλει οι ανδροκρατούμενες εποχές »
Νικολέρη Χρύσα, Φωτογράφος
«Επαγγελματικά δε βιώνω ανισότητα, ο κόσμος σέβεται εμένα και τη δουλειά μου. Εκεί που βίωσα έντονη ανισότητα ήταν την περίοδο που συνεργαζόμουν με έντυπα των Αθηνών και ένα γυναικείο έντυπο χρέωνε την παραγωγή στη Θεσσαλονίκη λιγότερο από αντίστοιχο project της Αθήνας. Ανισότητα Βορρά /Νότου.
Μπορεί να μην βιώνω άμεσα την ανισότητα, όμως τα δυο τελευταία χρόνια βιώνω έξαρση της βίας ενάντια στις γυναίκες. Δε μιλάμε μόνο για αγένεια, αλλά για κανονική σωματική βία συνοδευόμενη από ύβρεις. Δυστυχώς μου έχει τύχει και με ταξιτζή και στον πιο κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης Το συναντάς παντού στην καθημερινότητα. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι οι περισσότεροι το δέχονται, δεν αντιδρούν .
Με ενδιαφέρει να σέβονται το ρόλο μου όχι μόνο σα γυναίκα, αλλά κυρίως σαν άνθρωπο.
Και το μήνυμα που θα δώσω σε όλους είναι να σέβονται τον εαυτό τους . Να αντιδρούν.»
Κατερίνα Χαριζάνου, συνιδιοκτήτης στην εταιρία «Βιομεκάν», εταιρία μηχανολογικών κατασκευών, με παλιαιότερη δραστηριότητα στο σωματείο Σύλλογος φίλων κέντρου ΑμεΑ «Σωτήρ»
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι βιώνω ανισότητα στον επαγγελματικό χώρο. Παρόλο που το περιβάλλον εργασίας μου είναι ανδροκρατούμενο, δέχομαι το σεβασμό των συνεργατών μου. Αυτό που έχω να αναφέρω είναι η ανταγωνιστική στάση απέναντι μου από τις άλλες γυναίκες και η αδυναμία συνεννόησης τις περισσότερες φορές με αυτές.
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers