Είναι σίγουρο ότι κάθε άνθρωπος έχει βρεθεί σε μια θέση όπου από τη μια να θέλει κάτι και από την άλλη να φοβάται να το διεκδικήσει. Έχει βρεθεί αντιμέτωπος με δύο αντικρουόμενα μέρη μέσα του και αυτό για τον ασυνείδητο νου σημαίνει σχίσμα, διάσπαση. Σημαίνει ότι δεν μπορεί να δουλεύει ολοκληρωμένα κι έτσι συνεχίζει να φοβάται.
Έτσι λοιπόν για να πετύχεις όλα όσα θέλεις τόσο γρήγορα όσο δεν φανταζόσουν, ή με τον λιγότερο κόπο, χρειάζεται να υπάρχει μια δυναμική, χρειάζεται να υπάρχει μια ολοκλήρωση μέσα σου! Χρειάζεται να μην διασπάται ο ασυνείδητος νους σε δύο αντικρουόμενα μέρη.
Γι'αυτό λοιπόν τι θέλεις; Θέλεις να σπαταλάς την λιγότερη ενέργεια για να μπορείς να πετύχεις κάτι. Και για να το κάνεις αυτό χρειάζεται να μην υπάρχουν αντικρουόμενα μέρη μέσα σου. Χρειάζεται να εξαλείψεις τα αντικρουόμενα μέρη μέσα σου.
Πιστεύω ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν βρεθεί σε μία θέση που ένιωθαν το ένα μέρος να τους τραβάει από την μια μεριά και το άλλο από την άλλη. Από τη μια να θέλουν αλλά από την άλλη να φοβούνται. Αυτό μέσα μας για τον ασυνείδητο νου σημαίνει σχίσμα. Ή αλλιώς διάσπαση. Σημαίνει ότι δεν μπορεί να δουλεύει ολοκληρωμένα και ότι όσο και να θέλεις, σπας τη δύναμη σου. Γιατί αν για παράδειγμα, σε τραβάει από το ένα χέρι ένας άνθρωπός και ένας άλλος από το άλλο, τότε που θα πας; Ακόμα και αν κερδίσει ο ένας από τους δύο, η δυναμική σου θα έχει πέσει.
Έτσι λοιπόν για να πετύχεις όλα όσα θέλεις τόσο γρήγορα όσο δεν φανταζόσουν, ή με τον λιγότερο κόπο, χρειάζεται να υπάρχει μια δυναμική, χρειάζεται να υπάρχει μια ολοκλήρωση μέσα σου! Χρειάζεται να μην διασπάται ο ασυνείδητος νους σε δύο μέρη.
Για να συμβεί αυτό χρειάζεται να γίνει μια ολοκλήρωση σε κάτι το οποίο είναι πολύ πιο σημαντικό.
Πρέπει να ξέρεις όλα τα μέρη που έχει ένας άνθρωπος μέσα του. Και όταν λέω μέρη εννοώ όλα αυτά τα αντικρουόμενα μέρη που στην ουσία εξυπηρετούν έναν ανώτερο θετικό σκοπό.
Γι'αυτό λοιπόν τι θέλεις; Θέλεις να σπαταλάς την λιγότερη ενέργεια για να μπορείς να πετύχεις κάτι. Και για να το κάνεις αυτό χρειάζεται να μην υπάρχουν αντικρουόμενα μέρη μέσα σου.
Έτσι λοιπόν αυτό που έχεις να κάνεις για να εξαλείψεις τα αντικρουόμενα μέρη μέσα σου είναι το εξής:
Πάρε ένα φύλλο χαρτί
Από τη μία στήλη γράψε όλα αυτά που θέλεις να πετύχεις
Στην άλλη στήλη γράψε όλους τους φόβους και τα αντικρουόμενα μέρη που μπορεί να αναδύονται όσο σκέφτεσαι το τι θέλεις πραγματικά στη ζωή σου.
Τώρα είμαι απόλυτα σίγουρος πως κατανοείς το εξής:
Στην ουσία οι άνθρωποι δεν είναι ότι έχουμε τόσο φόβους όσο δεν έχουμε υψηλά κίνητρα που θα υπερνικήσουν τους φόβους μας. Γιατί όσο και να φοβάσαι κάτι, αν υπάρξει ένας πραγματικός λόγος, ένας πολύ σημαντικός λόγος, τέτοιος που δεν θα έχεις άλλη επιλογή να κάνεις κάτι άλλο, αυτό το πράγμα θα το κάνεις και τον φόβο θα τον ξεχάσεις.
Έτσι λοιπόν, αυτό που θέλουμε δεν είναι να ασχολείσαι με τα αντικρουόμενα μέρη και με τους φόβους σου και τι κάνουν αυτοί εκεί για εσένα. Αυτό που θέλουμε είναι να αυξήσουμε τα κίνητρα που έχεις σχετικά με αυτό που θέλεις και να μην επιτρέψεις στα αντικρουόμενα μέρη και στους φόβους σου να επέμβουν σε αυτό.
Γι'αυτό λοιπόν τι θα κάνεις; Στη στήλη όπου έχεις τους στόχους σου άρχισε να απαντάς γιατί θέλεις αυτό που θέλεις;
Παραδείγματος χάριν:
- Τι θέλω;
- Θέλω να ταξιδεύω!
- Γιατί θέλω να ταξιδεύω;
- Γιατί μου αρέσουν τα ταξίδια.
- Γιατί μου αρέσουν τα ταξίδια;
- Γιατί γνωρίζω καινούργιες χώρες.
- Γιατί μου αρέσει να γνωρίζω καινούργιες χώρες;
- Γιατί γνωρίζω καινούργιες κουλτούρες.
- Γιατί μου αρέσει να γνωρίζω καινούργιες κουλτούρες;
- Γιατί έτσι αποκτώ περισσότερες εμπειρίες.
- Γιατί μου αρέσει να αποκτώ περισσότερες εμπειρίες;
- Γιατί εξελίσσομαι.
- Γιατί είναι σημαντική η εξέλιξη για εμένα;
- Γιατί κάθε φορά που εξελίσσομαι νιώθω πληρότητα.
- Από το 1 εώς το 10 πόσο σημαντικό είναι να εξελίσσομαι;
- 10!
- Τι θα συμβεί εάν δεν εξελιχθώ;
- Μιζέρια... Απογοήτευση... Κατάθλιψη... Συρρίκνωση...
Κάθε φορά λοιπόν που απαντάς με αυτή την αλληλουχία στις ερωτήσεις, στα θέλω σου, θα παρατηρήσεις ότι θα αρχίσεις να συνδέεσαι με μία δύναμη όπου αυτά που νόμιζες ότι ήταν οι φόβοι, ήταν τα εμπόδια σου, τα αντικρουόμενα μέρη μέσα σου, απλά δεν θα τα θυμάσαι, δεν θα τα σκέφτεσαι. Και όταν φτάσεις στην εξέλιξη και δεις πόσο σημαντική είναι η εξέλιξη για εσένα, αν είναι για εσένα ότι είναι για εμένα και για τους περισσότερους ανθρώπους, τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι ανάμεσα στην εξέλιξη και στα εμπόδια και τους φόβους κερδίζει η εξέλιξη. Μην αφήνεις να διασπάται ο ασυνείδητος νους σου σε δύο αντικρουόμενα μέρη.
Έτσι λοιπόν σταμάτα να ασχολείσαι με τους φόβους, σταμάτα να ασχολείσαι με αυτά τα εμπόδια και όλα τα αντικρουόμενα μέρη μέσα σου και ψάξε να βρεις εκείνους τους λόγους και τα κίνητρα που θα κάνουν τη διαφορά στη δική σου ζωή.
Να αγαπάς τον εαυτό σου και να ζεις με Πάθος!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτή την ζωή, είναι το να είσαι καλό παιδί. Σε καμία περίπτωση δεν λέω να γίνεις αλήτης, απατεώνας, δολοφόνος, κλέφτης, βιαστής ... ΟΧΙ. Όμως, παρατήρησε κάτι: Εκεί πέρα έξω, στον κόσμο, ποιοι περνάνε καλά και ποιοι όχι; Τι αντίκτυπο έχει στην ζωή ενός ανθρώπου το να είναι το καλό παιδί; Να είναι το παιδί της καληνύχτας. Να είναι το παιδί του όχι. Παρατήρησε από ποιους ανθρώπους νιώθεις μεγαλύτερη έλξη και από ποιους λες “Ok, καλά παιδιά αλλά χμμμ...”. Αυτό ακριβώς θέλω να πω.
Ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί, είτε σε συντροφικό - ερωτικό επίπεδο, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο παρέας; Με ποιους ανθρώπους νιώθεις έτσι που λες:“Αυτό είναι” και σου μένουν αξέχαστοι; Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι στην σημερινή κοινωνία μεγαλώνουν με την αρχή πως πρέπει να είσαι καλό παιδί, να κάνεις αυτό, να κάνεις εκείνο κλπ Από μικρά παιδιά μεγαλώνουν με αυτό. Όμως μεγαλώνοντας ανακαλύπτουμε ότι κάπως έτσι χάνουμε την ζωή μας.
Πάνε πάρα πολλά χρόνια πίσω, όταν ήμουν ίσως μικρότερος και από έφηβος, περίπου στα 10. Στην γειτονιά της γιαγιάς μου, της Μικρασιάτισσας, έπαιζα. Υπήρχε ο κ. Λάκης, ένας γείτονας, ο οποίος ήταν λίγο αυστηρός και γκρινιάρης. Ο κ. Λάκης λοιπόν φώναζε σε όλα τα παιδάκια. Είχε ένα παράπονο για όλα τα παιδάκια. Γκρίνιαζε σε όλα τα παιδάκια. Ήταν ο άνθρωπος που δεν ήθελε κοντά του κανένα παιδάκι.
Όμως ο κ. Λάκης αγαπούσε ένα παιδάκι. Και αυτό το παιδάκι ήμουν εγώ. Γιατί; Γιατί όπως έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”. Και πάντα μου έδινε ο κ. Λάκης μία σοκολάτα. Με φώναζε, και θυμάμαι είχε μια πράσινη πόρτα, και όταν έμπαινα μέσα μύριζε όμορφα, παραδοσιακά, όπως μύριζαν όλα εκείνα τα σπίτια. Έμπαινα, λοιπόν, μέσα και μου έδινε μια σοκολάτα και μου έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”.
Κι εγώ, κάπου εκεί μάλλον, ήταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, αποφάσισα ότι πρέπει να είμαι καλό παιδί στην ζωή. Γιατί έτσι θα με αγαπούν οι άνθρωποι. Έλεγα μέσα μου “Κοίταξε εμένα αγαπάει. Δεν αγαπάει τα άλλα παιδάκια”. Κι όταν λοιπόν μεγάλωσα, όντας καλό παιδί, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να ζήσω τίποτα από αυτά που θέλω. Τίποτα γιατί το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει στις κοπέλες , γιατί ήταν το καλό παιδί. Φοβόταν να μην προσβάλει τις κοπέλες, να μην φέρει σε άσχημη θέση τις κοπέλες, να μην πουν όχι οι κοπέλες, να μην.... οτιδήποτε οι κοπέλες.
Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να διεκδικήσει την δουλειά του, με αποτέλεσμα να είναι υπάλληλος και να παίρνει τα ελάχιστα. Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει. Φοβόταν να βάλει όρια. Και τελικά αυτό το καλό παιδί συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι ήταν δυστυχισμένος γιατί δεν ζούσε την δικιά του ζωή αλλά τους φόβους για το τι θα συμβεί αν δεν είναι καλό παιδί ή αν δεν είναι αρεστός από τους άλλους ανθρώπους. Και αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Και αν είσαι κι εσύ έτσι, σταμάτα να είσαι.
Μπαίνω λοιπόν στην διαδικασία να παρατηρώ και το μεγαλύτερο χαστούκι το έφαγα από μια κοπέλα που μισή ώρα προτού χωρίσουμε μου είπε μια φράση. Μου λέει “Ρε συ Μάνο, σταμάτα να είσαι το καλό παιδί. Βάρα και λίγο το χέρι στο τραπέζι.” Και έπαθα σοκ. Γιατί δεν πήγαινε καν το μυαλό μου τι εννοούσε. Και πήρα μία απόφαση. Όχι να είμαι αλήτης. Όχι να βάλλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να προσβάλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να κάνω κακό στους άλλους ανθρώπους.
Πήρα μία απόφαση, να μπω στην διαδικασία να ανακαλύψω και την άλλη πτυχή του εαυτού μου. Το κακό παιδί. Το παιδί που έχει “Θέλω”. Το παιδί που έχει όνειρα. Το παιδί που θα πει αυτό που είναι να πει και στο τέλος της ημέρας, χωρίς πρόθεση να στενοχωρήσει κάποιον, ακόμα και αν παρεξηγηθεί ο άλλος, θα τα βρούμε. Γιατί ξέρει ότι η πρόθεση μου δεν ήταν κακή. Το παιδί που ξέρει πλέον πως κάθε φορά που δεν λέει όχι στους άλλους, λέει όχι στον εαυτό του.
Και από τότε άρχισαν να συμβαίνουν μαγικά πράγματα. Άρχισα να έχω τις γυναίκες που θέλω. Άρχισα να έχω τους φίλους που θέλω. Άρχισα να έχω τα χρήματα που θέλω, την ζωή που θέλω, την δουλειά που θέλω. Γιατί, να θυμάσαι, αυτό είναι ένα μικρό ωραίο μυστικό, ότι στην ζωή δεν είσαι ή το ένα ή το άλλο. Στην ζωή χρειάζεται να είσαι και το ένα και το άλλο μερικές φορές. Δεν μπορεί κάποιος να σε κλέβει, δεν μπορεί κάποιος να σε κοροϊδεύει, δεν μπορεί κάποιος να μην σε σέβεται και να είσαι καλό παιδί.
Και δεν λέω να είσαι αυτός ο άνθρωπος που θα φέρεσαι απαίσια, που θα θυμώσει, που θα σηκώσει χέρι, που θα κάνει κακό στον άλλον άνθρωπο. Αλλά οφείλεις να υπερασπιστείς την ζωή σου. Οφείλεις να ζήσεις τα όνειρα σου. Γιατί δεν ξέρεις πόσα χρόνια θα ζήσεις ακόμα. Πόσες μέρες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα... Και δεν λέω να λες “Πω πω! Μπορεί να πεθάνω αύριο” Όχι. Αλλά ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Άδραξε το μεδούλι της ζωής.
Έτσι λοιπόν αφιέρωσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και δες ποια είναι αυτή η σκοτεινή πτυχή του εαυτού σου. Τι είναι πραγματικά αυτό που θα κάνει τους άλλους ανθρώπους να έρθουν σε εσένα. Γιατί θα νιώσουν αυτή την έλξη. Την έλξη του να είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.
Είσαι υπέροχος! Είσαι μοναδικός! Συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου γιατί αξίζεις να ζεις για το όνειρο σου!!
Ζήσε με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Πάνε πάρα πολλά χρόνια στην ζωή μου που ένιωθα δυστυχισμένος. Ένιωθα φοβισμένος. Είχα ότι μπορείς να φανταστείς στην ζωή μου αλλά δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ τίποτα. Όλα μου έφταιγαν. Για όλα γκρίνιαζα. Για όλα παραπονιόμουν. Όλοι ήταν λάθος. Όμως τα χρόνια πέρασαν και αυτό που μέτραγα στην καθημερινότητα μου στο τέλος της ημέρας ήταν μοναξιά.
Μια μοναξιά που δεν περιγράφεται με λόγια. Και όσο πιο πολύ φοβόμουν να μείνω μόνος, όσο πιο πολύ φοβόμουν να κάνω πράγματα, τόσο πιο πολύ τα συναντούσα μπροστά μου. Και έλεγα “Γιατί; Γιατί Θεέ μου;” Προσπαθούσα όσο δεν φαντάζεσαι. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν πάντα μηδέν.
Γιατί υπάρχει μια πολύ ωραία λέξη και η Ελληνική γλώσσα μπορεί να το περιγράψει εξαιρετικά. Η λέξη αυτή λέγεται αφθονία. Αυτή την λέξη οι άνθρωποι την έχουμε συνδέσει λάθος στο μυαλό μας. Την έχουμε συνδέσει με τα χρήματα. Αλλά αφθονία δεν είναι χρήματα. Αφθονία είναι συναισθηματικός πλούτος. Οι σχέσεις που έχουμε με τους άλλους ανθρώπους. Το πως δημιουργούμε την καθημερινότητα μας. Το πως την απολαμβάνουμε. Το πόσο διαθέσιμοι είμαστε να απολαύσουμε το δέντρο, το φυτό, το γρασίδι, τον ουρανό, το έδαφος, τα πάντα. Γιατί αυτό είναι αφθονία.
Κι όταν υπάρχουν αυτά τότε να ξέρεις ότι τα χρήματα απλά έρχονται γιατί είναι το αποτέλεσμα. Δεν είναι τίποτα άλλο τα χρήματα. Όλα είναι ενέργεια η οποία ανακυκλώνεται. Όμως η αφθονία για να έρθει χρειάζεται ένα πράγμα: Αυτό που δεν έκανα. Είναι να μην έχουμε φθόνο μέσα μας. Είναι να έχουμε την δύναμη να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας για τα λάθη που κάνουμε ή τους άλλους ανθρώπους για αυτό που έκαναν μια δεδομένη στιγμή και ενδεχομένως μπορεί να μας πλήγωσε. Κάτι που έκαναν και ενδεχομένως εμείς δεν αντέξαμε. Δεν φταίνε αυτοί οι άνθρωποι απαραίτητα. Γιατί όλοι οι άνθρωποι κάνουμε αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε.
Είναι σαν να ζητήσεις από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει χτυπήσει το πόδι του να τρέξει. Μπορεί να το κάνει; Όχι βέβαια. Άρα πως ζητάμε από ανθρώπους, που συναισθηματικά κάποιες φορές αναπηρούν την δεδομένη στιγμή, να κάνουν πράγματα; Κι εκεί έρχεται η επίγνωση. Γιατί όταν δεν έχω επίγνωση ότι τα συναισθήματα, ο συναισθηματικός κόσμος, το συναισθηματικό σώμα είναι ακριβώς όπως είναι το φυσικό σώμα – γιατί όταν το φυσικό σώμα δυσλειτουργεί δεν μπορεί να έχει την μέγιστη απόδοση – για ποιον λόγο να κατηγορήσω έναν άλλον άνθρωπο;
Θα συμβεί μια δεδομένη στιγμή αν ξεπεράσω τα όρια μου να αντιδράσω με κάποιον τρόπο. Τι χρειάζεται να κάνω όμως; Χρειάζεται πολύ γρήγορα να το καλύψω. Να γυρίσω πίσω, να ευθυγραμμιστώ, να μπω στο κέντρο μου και να συνεχίσω.
Για ποιον λόγο σου τα λέω όλα αυτά; Πριν από λίγο καιρό πήρα την απόφαση και ήρθα στο Λονδίνο. Ήρθα στο Λονδίνο να μείνω μόνιμα. Για ποιο λόγο; Γιατί ήθελα να κάνω challenge στον εαυτό μου. Ήθελα να βάλω τον εαυτό μου μπροστά σε μία άλλη πρόκληση. Σε ένα επόμενο βήμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν προκαλούν τον εαυτό τους. Δεν εξελίσσουν τον εαυτό τους. Μένουν στα ίδια και στα ίδια και στα ίδια.
Και καταλαβαίνω για ποιον λόγο γίνεται. Το έκανα κι εγώ. Όμως αυτή την στιγμή θέλω να εκφράσω σε εσένα κάτι μαγικό που συνέβη μέσα μου. Αυτό που έκανα τώρα θα μπορούσα να το έχω κάνει πολλά χρόνια πριν. Αλλά τότε δεν το έκανα. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν πίστευα στον εαυτό μου. Δεν πίστευα ότι μπορώ να το κάνω. Δεν πίστευα ότι μπορώ να τα καταφέρω. Και πήγαινα σε σεμινάρια, εφάρμοζα γνώσεις, έκανα διάφορες στρατηγικές, βιβλία... Αλλά πάντα μέσα μου κάτι έλειπε. Και τι συνειδητοποίησα; Πως ότι μαθαίνουμε είναι μια γνώση η οποία υπάρχει μέσα μας. Είναι μια γνώση η οποία ζει σε αναμμένα κάρβουνα. Και ξέρεις τι περιμένει; Περιμένει την δράση. Περιμένει το βήμα για να αναπτερωθεί, για να βγει έξω και να φέρει τα αποτελέσματα που θέλεις και αξίζεις στην ζωή σου.
Ζω μαγικά πράγματα. Ζω μαγικά πράγματα που δεν μπορούσα να τα διανοηθώ προτού αποφασίσω να κάνω αυτό το βήμα. Γιατί πάντα οι άνθρωποι έχουμε λόγους για να μην κάνουμε πράγματα. Να μην γίνει εκείνο, να μην γίνει το άλλο, να μην γίνει το παράλλο, πώς θα γίνει; Όλα πρέπει να τα ξέρουμε από πριν.
Όμως κλείνοντας θέλω να θυμάσαι ένα πράγμα. Ότι κάθε φορά για να ταξιδέψεις, όπου και εάν θέλεις να πας, χρειάζεται να βλέπεις μόνο τα επόμενα 100 μέτρα. Τίποτα άλλο. Σε όλο το άλλο απλά χρειάζεται να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Για παράδειγμα, αν παρατηρήσεις, τα πουλιά κάθονται σε ένα κλαδί και κελαηδούν. Σε ένα λεπτό κλαδί. Και ανα πάσα στιγμή αυτό το κλαδί μπορεί να σπάσει. Όμως απολαμβάνουν την στιγμή. Και κελαηδούν. Γιατί ξέρουν πως ακόμα κι αν σπάσει το κλαδί έχουν την δυνατότητα να πετάξουν.
Έτσι λοιπόν συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου και εφάρμοζε ότι μαθαίνεις. Γιατί; Γιατί τότε η γνώση θα σε γεμίσει με δύναμη, ασφάλεια, έμπνευση και ότι θέλεις στην ζωή σου θα μπορείς να το κάνεις πραγματικότητα.
Είσαι μοναδικός! Είσαι υπέροχος!
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Ευτυχία! Μια λέξη που ακόμα κι όταν απλά την αναφέρεις γεμίζει η καρδιά σου με όμορφα συναισθήματα. Γεμίζει η ψυχή σου με φως!
Αλήθεια, έχεις νιώσει ποτέ γεμάτος ευτυχία;
Τώρα, αυτή την στιγμή, πως νιώθεις;
Είσαι χαρούμενος;
Είσαι ευτυχισμένος;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες την καρδιά σου να χτυπάει ξέφρενα από χαρά;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες στα χείλη σου ένα χαμόγελο ζεστό και λαμπερό να φωτίζει το πρόσωπό σου;
Η ευτυχία, όπως και η αγάπη, είναι ότι πιο φωτεινό και ζεστό μπορεί να νιώσει η ψυχή ενός ανθρώπου.
Αλλά μιας και μιλάμε γι' αυτήν την υπέροχη αίσθηση της ευτυχίας ας πάμε να δούμε, τι είναι ευτυχία;
Κάποιοι λένε πως η ευτυχία είναι μια κατάσταση βαθιάς και διαρκούς ικανοποίησης που δημοιουργείται από την εκπλήρωση των ψυχικών και υλικών αναγκών και επιθυμιών. Άλλοι λένε πως είναι η τυχή, η καλή τύχη!
Ο Θανάσης Βέγγος είχε πει: «Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια… Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμίσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν…Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις…»
Τι είναι όμως η ευτυχία; Υπάρχει σαφής ορισμός; Όχι! Η ευτυχία είναι μια πολυδιάστατη έννοια, ένας σύνθετος όρος, και έχει γίνει αντικείμενο μελέτης και έρευνας από πολλούς ανθρώπους ανά τους αιώνες ούτως ώστε να γίνει κατανοητή τόσο η σημασία της όσο ο ρόλος της στην ψυχολογία και την ζωή των ανθρώπων.
Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό της είναι ότι διαφοροποιείται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κάτι το οποίο σημαίνει ότι παίρνει πολλές διαφορετικές μορφές.
Αλήθεια έχεις σκεφτεί πώς αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος μας την ευτυχία; Ο εγκέφαλος είναι ένα “προϊόν” αν θέλεις, το οποίο κατασκευάστηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια πίσω, για την ακρίβεια περίπου στα 2.000.000 χρόνια πριν. Αυτό σημαίνει ότι αυτός ο υπέροχος εγκέφαλος κατασκευάστηκε όχι για να είμαστε ευτυχισμένοι αλλά για να μπορούμε να επιβιώνουμε. Άρα λοιπόν, η ευτυχία, σε προτεραιότητα έρχεται δεύτερη.
Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος πρώτα θα κοιτάξει και θα φροντίσει να καλύψει όλα αυτά για τα οποία εσύ του έχεις δώσει εντολή ότι είναι σημαντικά για την επιβίωση σου και την ασφάλεια σου, όπως είναι τα χρήματα, η αγάπη των άλλων ανθρώπων, η επιτυχία, όπως είναι όλα αυτά τα πράγματα τα οποία θέλουμε οι άνθρωποι στην καθημερινότητα μας. Και μετά θα σου δώσει την ευτυχία. Γι' αυτό και για πάρα πολλούς ανθρώπους η ευτυχία είναι στιγμές.
Έτσι λοιπόν αν θέλεις πραγματικά να νιώσεις ευτυχισμένος χρειάζεται να αποκωδικοποιήσεις το πως δουλεύει ακριβώς ο εγκέφαλος σου. Χρειάζεται να γνωρίζεις την λειτουργική δομή του. Αφού ξέρεις την δομή μετά μπορείς να σπάσεις τον κώδικα του μυαλού σου και.. να αποκτήσεις πρόσβαση. Και τι σημαίνει να αποκτήσεις πρόσβαση; Σημαίνει ότι μπορείς να έχεις άμεση πρόσβαση στην ευτυχία κάθε στιγμή που το επιθυμείς. Η ευτυχία είναι επιλογή.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν τους ρωτάς αν είναι ευτυχισμένοι σου λένε “Θα είμαι ευτυχισμένος όταν...” Τοποθετούν την ευτυχία τους στο μέλλον και όχι στο παρόν. Και όταν θα γίνει αυτό που σου έχουν πει αν τους ρωτήσεις αν είναι ευτυχισμένοι κατά πάσα πιθανότητα θα σου πούνε πάλι “Θα είμαι ευτυχισμένος όταν...” Και η ερώτηση μου είναι η εξής: Γιατί όχι τώρα; Το παρόν είναι το μόνο που έχουμε και μπορούμε να παρέμβουμε σε αυτό.
Μην αφήνεις την ευτυχία σου για αύριο. Τώρα είναι η ώρα να είσαι ευτυχισμένος. Τώρα είναι η ώρα να ανεβάσεις τα επίπεδα της χαράς. Η ευτυχία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και αξίζεις να είσαι ευτυχισμένος και να ζήσεις την ζωή που ονειρεύεσαι. Αξίζεις να ζήσεις με ευτυχία την κάθε στιγμή.
Και μην ξεχνάς.. Η ευτυχία είναι επιλογή!
Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Εάν το σκεφτούμε καλύτερα, πηγαίνοντας πίσω στην παιδική μας ηλικία, ζούμε με το σκεπτικό να είμαστε ασφαλείς.
Τώρα αν πάμε ακόμα πιο πίσω, ο εγκέφαλος μας είναι ένα όργανο, ένα λογισμικό, ένα πρόγραμμα αν θέλεις, το οποίο χρονολογείται γύρω στα 2.000.000 χρόνια και ο σκοπός του είναι να είμαστε ασφαλείς.
Ας μην το πάμε όμως τόσο πίσω, ας έρθουμε στο εδώ και τώρα.
Σε όλη μας την ζωή λοιπόν, από τότε που μπαίνουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, τι μαθαίνουμε; Μαθαίνουμε να ζούμε σε κουτάκια. Η κριτική σκέψη παύει να υπάρχει. Σου λένε “Θα κάνεις αυτό, για εκείνον, εκείνον κι εκείνον το λόγο αλλά δεν θα κάνεις εκείνο για το άλλο, για το άλλο, για το άλλο”.
Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει πως αρχίζουμε να περιορίζουμε τον εαυτό μας, να τον βάζουμε μέσα σε κουτιά, είτε αυτό το κουτί μπορεί να είναι ένα σπίτι, μπορεί να είναι ένα κινητό είτε μπορεί να είναι ο τρόπος σκέψης, με αποτέλεσμα μη γνωρίζοντας πολλά πράγματα, μην έχοντας άλλες εμπειρίες αρχίζουμε να βιώνουμε τα πράγματα ως “επικίνδυνα” πάρα πολύ εύκολα.
Για παράδειγμα, αν δεν γυμνάζεσαι τότε μπορεί να φτάσεις σε ένα σημείο να σηκώσεις ένα λίτρο νερό και να είναι βαρύ. Εάν όμως γυμνάζεσαι, ένα λίτρο νερό δεν είναι τίποτα να το σηκώσεις.
Αλληγορικά λοιπόν μιλώντας που θέλω να καταλήξω; Χτίζουμε ένα μοτίβο προκειμένου να μην πληγωθούμε συναισθηματικά, προκειμένου να μην μας απορρίψουν, προκειμένου να μην αποτύχουμε, προκειμένου να μην στενοχωρηθούμε, προκειμένου να μην φοβηθούμε, προκειμένου να μην θυμώσουμε, και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να θυμώνουμε περισσότερο, να φοβόμαστε περισσότερο, να στενοχωριόμαστε περισσότερο, κ.ο.
Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό;
Ο λόγος που συμβαίνει είναι γιατί στο σύμπαν υπάρχει ένας νόμος. Είναι ο νόμος της εξέλιξης. Όσο παραμένουμε στάσιμοι, σε οποιοδήποτε επίπεδο παραμένουμε στάσιμοι, τότε αρχίζει η φθορά μας. Και όταν αρχίζει η φθορά κάπου εκεί είναι και ο θάνατος της φθοράς που ξεκίνησε.
Έτσι λοιπόν θέλω να σκεφτείς το εξής: Όσο παραμένεις σε μια “ζώνη άνεσης”, είτε είναι να μιλήσεις σε μια γυναίκα ή ένας άντρα, είτε είναι να μιλήσεις σε έναν δικό σου άνθρωπο και να εκφράσεις αυτό που θέλεις, είτε να πας να διεκδικήσεις την αύξηση, είτε να αλλάξεις μια δουλειά, είτε να ανοίξεις δικιά σου επιχείρηση, είτε να σταματήσεις μια επιχείρηση, είτε να βγεις από μια σχέση, είτε να μπεις σε μία σχέση, είτε να κάνεις κάτι που αγαπάς, είτε να σταματήσεις κάτι που δεν αγαπάς και ότι μπορεί να είναι αυτό..
Εάν λοιπόν παραμένεις σε μια τέτοια κατάσταση είσαι σίγουρος ότι είσαι σε μια ασφαλή περιοχή; Κοίταξε λίγο μπροστά.. Όσο παραμένεις εσύ στάσιμος συγκριτικά σε μια ζωή που τρέχει με ιλιγγιώδης ρυθμούς πόσο ασφαλής είσαι; Πόσο ασφαλής θα ήσουν αν ήσουν μέσα σε ένα αμάξι στάσιμος κι αυτό ήταν σε κίνηση; Θα έπεφτες πίσω.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν εξελίσσονται, μένουν στα ίδια πράγματα, στην ίδια σχέση ή χωρίς σχέση. Στην ίδια δουλειά ή χωρίς δουλειά. Στην ίδια κατάθλιψη ή κατάσταση απλά γιατί το έχουν συνηθίσει. Γιατί ο εγκέφαλος τι κάνει; Τείνει το ίδιο, το γνώριμο, να το θεωρεί κάτι που είναι ασφαλές.
Αλλά εγώ θέλω να σε ρωτήσω το εξής: Έστω λοιπόν ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που τα έχει όλα έτοιμα από την παιδική του ηλικία. Και υπάρχει και άλλος ένας άνθρωπος που διεκδικεί την ζωή του από πολύ μικρή ηλικία γιατί δεν είχε την τύχη να του τα δώσουν. Και μεγαλώνουν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Στα 30,40,50 αν βρεθούν και οι δύο μπροστά σε ένα απρόοπτο ποιος από τους δύο μπορεί να το διαχειριστεί και να επιβιώσει; Να διαχειριστεί την κατάσταση και να επιβιώσει.. Αυτός που τα είχε όλα έτοιμα και ποτέ δεν έκανε τίποτα; Που ήταν πάντα στην ζώνη άνεσης του; Ή αυτός που ήταν έξω από την ζώνη άνεσης του γιατί αναγκάστηκε να το κάνει;
Αυτό που θέλω να σου πω είναι πως αν έχεις την ευλογία όλα στην ζωή σου να είναι καλά ή αν έχεις πέσει σε μια παγίδα που η ζωή σου είναι πάρα πολύ δύσκολη γιατί δεν έχεις κάνει το κάτι παραπάνω που θα έπρεπε να κάνεις για να γυμνάσεις τον εαυτό σου τότε βγες έξω από την ζώνη άνεσης σου γιατί όσο παραμένεις σε μια λίμνη να θυμάσαι ότι βαλτώνεις, αναπτύσσονται μικρόβια και μπορεί να πεθάνεις. Μόνο το κινούμενο νερό είναι υγιές νερό και μπορείς να πιεις. Τόσο απλά.
Βγες έξω από την ζώνη άνεσης σου όσο και αν είναι παράξενο και περίεργο για το σώμα σου και τον εγκέφαλο σου αυτή την στιγμή αλλά πίστεψε με σε 6 μήνες από τώρα η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Ούτε σε προσωπικό, ούτε σε συναισθηματικό, ούτε σε οικονομικό επίπεδο. Τόσο απλά.
Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Βγαίνουμε έξω και βλέπουμε ανθρώπους να λένε “Θέλω αυτό”, “Θέλω το άλλο”, “Θέλω εκείνο”, και επειδή δεν έχουν αυτό, το άλλο ή εκείνο, στο τέλος της ημέρας τι είναι; Είναι Δυστυχισμένοι.
Και αναρωτιέμαι:
Για ποιον λόγο γίνεται αυτό;
Τι είναι αυτό που σταματάει τους ανθρώπους;
Βλέπεις λοιπόν ανθρώπους, στο ίδιο περιβάλλον, στο ίδιο σχολείο, ενδεχομένως με τις ίδιες δεξιότητες, αλλά στο τέλος της ημέρας ο ένας είναι σε ένα α' επίπεδο και ο άλλος σε ένα β' επίπεδο.
Δηλαδή, πάντα το σκεφτόμουνα, ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο μωράκια. Δύο μωράκια που γεννήθηκαν σήμερα. Μετά λοιπόν από 30 χρόνια το ένα μωράκι μπορεί να πεθάνει στον δρόμο και το άλλο μπορεί να ζει μια πάρα πολύ ωραία ζωή.
Ποιο είναι αυτό το σημείο, το κομβικό σημείο, που τελικά μπορεί να διαφοροποιήσει την ζωή μας και να μας πάει είτε στον ουρανό είτε στα τάρταρα;
Τι είναι αυτό λοιπόν που καθορίζει την ζωή μας;
Όπως όλοι γνωρίζουμε αυτό που καθορίζει την ζωή μας τι είναι; Είναι οι αποφάσεις μας. Όμως πάμε λίγο πιο κάτω.. Τι είναι αυτό που καθορίζει τελικά τις αποφάσεις μας; Αυτό που καθορίζει τις αποφάσεις μας είναι.. ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΜΑΣ.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι λοιπόν, ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, όμως κάτι τους σταματάει. Και τι είναι αυτό που τους σταματάει; Ο ΦΟΒΟΣ. Ο φόβος είτε της αποτυχίας, είτε της επιτυχίας.
Ας μείνουμε εκεί. Ξέρω, υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις, πολλά πράγματα, αλλά ας το κρατήσουμε λίγο πιο απλό, ίσα ίσα για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε σε αυτό το video.
Ο φόβος λοιπόν είναι αυτό που σταματάει όλους τους ανθρώπους να κάνουμε ή το ένα ή το άλλο.
Και η ερώτηση που τίθεται εδώ είναι η εξής:
“Μάνο, τι χρειάζεται να κάνω για να διαχειριστώ τον φόβο μου και να μπορώ να προχωρήσω στην ζωή μου;”
Θα σου δώσω μια στρατηγική η οποία είναι πάρα πολύ απλή και εξαιρετικά αποτελεσματική.
Θέλω να θυμάσαι λοιπόν ότι ο εγκέφαλος είναι πανέξυπνος, αγαπάει την συνήθεια, με αποτέλεσμα.. να μην αλλάζει εύκολα. Δεν αγαπάει πολύ τις αλλαγές. Γιατί; Γιατί είναι ένα λογισμικό όπως έχουμε ξαναπεί 2.000.000 χρόνων. Κατασκευάστηκε για να είμαστε ασφαλείς. Δεν κατασκευάστηκε, ούτε για να ζούμε σε παλάτια, ούτε για να ζούμε σε σπιταρόνες, ούτε για να κάνουμε την ζωάρα, όπως την φανταζόμαστε ειδικά εμείς εδώ, οι δυτικοί.
Άρα λοιπόν, εάν θέλεις να αξιοποιήσεις τον εγκέφαλο σου, όπως το κάθε εργαλείο, το πρώτο που χρειάζεται να κάνεις είναι να μάθεις πώς λειτουργεί. Δηλαδή, έστω ότι έχεις ένα blender. Αν δεν μάθεις πώς λειτουργεί το blender δεν θα μπορέσεις να το χρησιμοποιήσεις. Αν δεν μάθεις πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος δεν θα μπορέσεις να τον χρησιμοποιήσεις. Δεν γίνεται να μην ξέρεις πώς λειτουργεί το blender σου και να στενοχωριέσαι που δεν το αξιοποιείς. Έτσι ακριβώς είναι και με τον εγκέφαλο.
Άρα λοιπόν, παίρνουμε αυτά τα χαρακτηριστικά που έχει ο εγκέφαλος και τι κάνουμε; Τα αξιοποιούμε για να αλλάξουμε και να πετύχουμε. Πώς; Θέλω λοιπόν να βάλεις ανάμεσα στο που είσαι και που θέλεις να πας διαβαθμίσεις, αλλά να τις κάνεις πάρα πολύ μικρές. Τόσο μικρές έτσι ώστε να είναι απειροελάχιστες οι αλλαγές.
Παραδείγματος χάριν:
Το βράδυ, είτε πλύνω, είτε δεν πλύνω τα δόντια μου, είναι πολύ εύκολο, και η αλλαγή δεν είναι μια αλλαγή που να κάνει τεράστια διαφορά στην ζωή μου. Μπορώ να την υποστηρίξω. Αυτή όμως η μικρή αλλαγή σε τρία χρόνια από τώρα θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην στοματική μου υγιεινή. Ή θα έχω ένα υπέροχο χαμόγελο, ή όχι. Ανάλογα με το αν τα πλένω ή δεν τα πλένω. Παρατήρησε λοιπόν, αυτή η μικρή αλλαγή, τι τεράστιο αντίκτυπο που έχει σε βάθος χρόνου.
Τι θέλω λοιπόν να σου πω;
Ας υποθέσουμε ότι βρίσκεσαι στο σημείο α' και θέλεις να πας στο σημείο β', αλλά έχεις έναν φόβο. Σπάστο στην μέση.
Παραδείγματος χάριν:
Έστω ότι φοβάσαι τις αράχνες. Ζήτα λοιπόν από έναν φίλο σου να σου βάλει μια αράχνη χιλιόμετρα μακριά. Τέλεια. Είσαι ok, γιατί εσύ είσαι εδώ και η αράχνη υπάρχει κάποια χιλιόμετρα μακριά. Η αράχνη φαίνεται λοιπόν μέρα με την μέρα όλο και πιο κοντά, όλο και πιο κοντά. Όχι τολμηρές κινήσεις. Σιγά σιγά.
Το ίδιο μπορείς να το κάνεις στα πάντα. Άρα τι θέλω να σου πω: Να εκθέτεις τον εαυτό σου σε αυτό που φοβάσαι σε απειροελάχιστη δοσολογία προκειμένου να το συνηθίσεις. Και καθώς περνάει ο χρόνος θα έχει γίνει συνήθεια. Κάποια πράγματα είναι τόσο απλά. Απλά χρειάζονται στρατηγική.
Να θυμάσαι λοιπόν ότι είσαι υπέροχος!
Οφείλεις να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers