Δεν έχει υπάρξει σεμινάριο που να πάω και να μην ακούγεται “Αγάπη”, “Όλα είναι αγάπη”, “Να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου”, “Να γυρνάς και το άλλο μάγουλο” κλπ.
Όμως πολλές φορές αναρωτήθηκα: Είναι έτσι τα πράγματα; Είναι όλα αγάπη; Πραγματικά η αγάπη μπορεί να κάνει τα πάντα; Η απάντηση είναι Ναι.. Αλλά... Να θυμάσαι ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα της αγάπης.
Μία μάνα χειραγωγεί το παιδί της, πολλές φορές χωρίς να το ξέρει, γιατί το αγαπάει: “Εγώ που σε αγαπάω ξέρω. Μη, αυτή η Κατερίνα δεν είναι καλή. Εγώ ξέρω, η μάνα σου που σ' αγαπάει”. Σου θυμίζει κάτι;
Ο σύντροφος που σ' αγαπάει ξέρει. Ο φίλος που σ' αγαπάει επίσης ξέρει. Και συνήθως όταν ακούς αυτή την φράση “Εγώ που σ' αγαπάω.. Εμένα να ακούς” κατά πάσα πιθανότητα κάτι δεν πάει καλά.
Κάνε ένα βήμα πίσω και δες. Μπορεί ο άνθρωπος να μην το κάνει συνειδητά. Μπορεί να το κάνει ασυνείδητα.
Να θυμάσαι λοιπόν ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα της αγάπης. Πολλές φορές οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την αγάπη.
Άρα λοιπόν, αν θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, θα έλεγα το εξής:
Ναι η αγάπη κάνει τα πάντα. Αλλά αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι γνωρίζουν τι είναι αγάπη. Αν γνωρίζουμε εκείνη την ποιότητα της αγάπης που μετουσιώνει τα πάντα. Και αν την γνωρίσουμε τότε κατά πόσο εμείς είμαστε έτοιμοι να την υποστηρίξουμε;
Ξέρεις πολλές φορές ο εγκέφαλος ένα από αυτά που κάνει είναι να γενικεύει. Έτσι τα βάζουμε όλα κάτω από έναν κουβά. Όλοι οι Έλληνες, όλοι οι Αλβανοί, όλοι οι Ρώσοι, όλοι οι Άγγλοι, όλοι οι Πακιστανοί, όλοι οι ασφαλιστές, όλοι οι δικηγόροι, όλοι οι coaches, όλοι οι γιατροί... Όλοι όλοι όλοι.. Όλες οι γυναίκες, όλοι οι άντρες... Όλοι.
Αυτή όμως η γενίκευση από την μία μας βοηθάει αλλά από την άλλη πολλές φορές – γιατί η κατηγοριοποίηση μας βοηθάει, κάνει την ζωή μας πιο εύκολη – πέφτουμε σε μια παγίδα όπου κοιτάζοντας το δέντρο χάνουμε το δάσος. Ή το αντίστροφο: Κοιτάζουμε το δάσος και μπορεί να χάσουμε ένα δέντρο. Άρα λοιπόν στην ζωή αυτό που μαθαίνουμε είναι ότι χρειάζεται να κάνουμε και τα δύο. Χρειάζεται να βλέπουμε και το δάσος και το δέντρο. Και την γενίκευση και το συγκεκριμένο.
Άρα λοιπόν προτού πω ότι αγαπώ τον εαυτό μου, ότι γνωρίζω την αγάπη, νιώθω την αγάπη, αγαπώ το ένα, αγαπώ το άλλο, που την έχουμε κάνει καραμέλα αυτή την λέξη, πάλι χρειάζεται να πάμε ένα βήμα πίσω και να δούμε αν μπορούμε να δούμε αυτή την ποιότητα, την πραγματική ποιότητα της αγάπης.
Αν δεν μπορούμε δεν είναι κακό. Αλλά αν αποκτήσουμε την συνείδηση αυτού τότε θα κάνουμε πολύ πιο εύκολη την ζωή μας. Γιατί εάν δεν ξέρω την πραγματική ποιότητα της αγάπης, εκείνη την ποιότητα της αγάπης που μετουσιώνει τα πάντα, τότε μπορεί να πέσω στην παγίδα ότι η αγάπη είναι σκληρή ή ότι είναι επικίνδυνη ή ότι δεν βοηθάει και δημιουργώ έναν περιορισμό. Και όταν δημιουργήσω αυτόν τον περιορισμό ο εγκέφαλος αρχίζει και εστιάζει εκεί. Και αν εστιάσει εκεί, αρχίζει και δίνει εκεί την ενέργεια. Και αν αρχίσει να δίνει εκεί την ενέργεια τι γίνεται; Ζεις αυτό που βλέπεις. Η πραγματικότητα σου είναι εκεί που εστιάζεις “τον φακό” σου.
Έτσι λοιπόν απέφυγε να πέσεις σε αυτή την παγίδα. Απέφυγε πολλές φορές εσύ ο ίδιος να χειραγωγήσεις άθελα σου στο όνομα της αγάπης τον άλλον άνθρωπο. Γιατί όταν πληγωθεί αυτή η αγάπη που μπορεί να ξεκίνησε, μπορεί να χαλάσει με πολύ πόνο που πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τον σηκώσουν ή δεν μπορούν να τον μετουσιώσουν. Γιατί; Γιατί δεν έχουν εκείνη την ποιότητα της αγάπης που μπορεί να κάνει την διαφορά.
Βρες εκείνη την ποιότητα της αγάπης που πραγματικά μετουσιώνει τα πάντα
Μάθε να μπορείς να υποστηρίζεις αυτή την ποιότητα της αγάπης και
Ζήσε καθημερινά εκεί
Και τότε η ζωή σου θα γίνει ένα θαύμα.
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Έχει πάρα πολύ πλάκα ο τρόπος που ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Για την ακρίβεια πιστεύω πως ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο πραγματικά καθορίζει την ζωή μας. Και το πιο μαγικό είναι ότι τις περισσότερες φορές δεν έχουμε επίγνωση αυτού. Γιατί; Γιατί το κάνουμε ασυνείδητα.
Πριν μερικές μέρες μιλούσα με την κουμπάρα μου και μου λέει “Ρε συ Μάνο, σ'εσένα όλα συμβαίνουν.”
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα:
Μου συστήνει ένας φίλος ένα επιπλοποιείο, αγοράζω ένα συγκεκριμένο στρώμα και μου έρχεται ένα no name στρώμα και το είδα κατά τύχη, γιατί λόγω της γνωριμίας δεν θα το έψαχνα.
Οι άνθρωποι λοιπόν που ήταν εκεί και παρέλαβαν το στρώμα μου λένε “Μάνο τι μάρκα στρώμα πήρες;” γιατί ήθελαν κι εκείνη να αγοράσουν, και τέλος πάντων έγινε ένα τέτοιο “παιχνίδι” και τελικά ανακάλυψα ότι το στρώμα που είχα αγοράσει ήταν διαφορετικό από το στρώμα που μου είχαν φέρει.
Πριν από 1 - 1,5 χρόνο περίπου ήθελα να πάρω έναν υπολογιστή, πηγαίνω σε ένα κατάστημα πάλι μέσω ενός γνωστού, συγκεκριμένα του πατέρα της κοπέλας με την οποία ήμουν τότε. Φαντάσου το μαγαζί του πατέρα της ήταν δίπλα ακριβώς με το μαγαζί που έφτιαχνε και πουλούσε υπολογιστές. Και τα δύο μαγαζιά κοντά 30-40 χρόνια λειτουργίας το ένα δίπλα στο άλλο. Αγοράζω τον υπολογιστή, “Πόσο κάνει;”, “Τόσο”, “Ορίστε. Γεια σας”, και μόλις έρχομαι στο γραφείο τυχαίνει και βλέπω μέσα στον υπολογιστή ότι άλλα είχαμε πει να βάλει και άλλα έβαλε μέσα.
Και μου λέει λοιπόν η κουμπάρα μου επειδή υπάρχουν διάφορες τέτοιες περιπτώσεις που μου έχουν συμβεί: “Ρε συ Μάνο αυτά μόνο σε εσένα συμβαίνουν”.
Και ρωτάω: “Αυτά συμβαίνουν μόνο σ' εμένα ή έχω την τύχη εγώ να τα ανακαλύψω;”
Τι θέλω να σου πω; Καλώ ή κακώς δεν μπορούμε να ζήσουμε την ζωή μας προσπαθώντας να δούμε αν έκανα κάτι σωστά ή αν έγινε λάθος ή αν έγινε το ένα, το άλλο, το παράλλο, οτιδήποτε.. Γιατί καταντάει τρέλα.
Όμως τι γίνεται; Πάρα πολλοί άνθρωποι όταν συμβαίνει ένα γεγονός στην ζωή τους το παίρνουν πολύ κατάκαρδα. Το παίρνουν βαρέως. Το παίρνουν προσωπικά. Μπαίνουν σε ένα αρνητικό συναίσθημα και μετά ταυτίζονται με αυτό και ζουν μέσα σ' αυτό τον βάλτο του δράματος. Το αποτέλεσμα; Τα γνωστά.
Έρευνα δείχνει ότι το 2020 ο ένας στους δύο θα πεθαίνει από κατάθλιψη. Τραγικό; Ένας από τους λόγους είναι αυτός που σου ανέφερα. Που θέλω λοιπόν να καταλήξω; Ok, το να αγοράσω ένα στρώμα και να μου έρθει κάτι άλλο, το να πάρω έναν υπολογιστή και να μου έρθει κάποιος άλλος και πάρα πολλά πράγματα τα οποία τυχαίνει να συμβούν στην καθημερινότητα προσωπικά εγώ τα θεωρώ πάρα πολύ μεγάλη τύχη. Και ξέρεις γιατί; Επίτρεψε μου να σου πω..
Αν δεν είχε συμβεί αυτό με το στρώμα καταρχήν θα ήμουν σε ένα στρώμα το οποίο δεν ήξερα. Άρα θα είχα δώσει τσάμπα τα λεφτά μου. Άρα γλίτωσα τα λεφτά μου. Δεύτερον, ενδεχομένως από αυτόν τον άνθρωπο να αγόραζα κι άλλα πράγματα, γιατί αυτό είχα σκοπό να κάνω. Τρίτον, αυτόν τον άνθρωπο ο φίλος μου θα τον σύστηνε και σε άλλους ανθρώπους.
Άρα μέσα από αυτό που συνέβη στην ουσία προστατευόμαστε πάρα πολλοί άνθρωποι. Που είναι το κακό λοιπόν;
Με τον υπολογιστή; Το ίδιο πράγμα. Άρα λοιπόν για εμένα, για το δικό μου μυαλό, όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα δεν σου λέω ότι προς στιγμήν κάποιες φορές και ανάλογα την περίσταση δεν μπορεί να τσαντιστώ, δεν μπορεί να θυμώσω, οτιδήποτε.. Ok, ναι. Μπορεί να συμβεί. Αλλά ξέρεις τι; Αμέσως μετά λέω “Ευχαριστώ” γιατί υπάρχει κάτι, δεν ξέρω πώς θα το ονομάσεις εσύ, αλλά υπάρχει κάτι, ένας Θεός ο οποίος με προστατεύει. Με προστατεύει και μου λέει “Ωπ, πρόσεχε. Εδώ πέρα τελικά αυτό δεν ήταν για εσένα. Έπρεπε να κάνεις κάτι άλλο.”
Γιατί αν θέλεις ακόμα και αυτό με τα στρώματα το έκανα λίγο επιπόλεα. Δηλαδή θα έπρεπε να το ψάξω λίγο παραπάνω. Αλλά ok, μου το σύστησε ο φίλος μου, λέω ωραία, είναι φίλος φίλου, να ενισχύσουμε, να βοηθήσουμε, γιατί ok ο ένας τον άλλον πρέπει να τον βοηθάει. Μάθημα.
Τι θέλω λοιπόν να σου πω: Όταν λοιπόν συμβαίνει ένα γεγονός, επειδή δεν πιστεύω ότι σε ένα σύμπαν που γίνονται τρισεκατομμύρια λειρουργίες κάθε δευτερόλεπτο υπάρχει τύχη, όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο που πρέπει όμως να τον βρίσκουμε, απέφυγε να ταυτίζεσαι με αυτό το γεγονός και να μπαίνεις σε ένα δράμα το οποίο δεν θα σε οδηγήσει πουθενά.
Γιατί έχω δει μπροστά στα μάτια μου να συμβαίνει το εξής:
Να οδηγάει άνθρωπος, να περνάει κάποιος το STOP με το κινητό, και αυτός ο άνθρωπος γλίτωσε το τρακάρισμα από αυτό το αμάξι που πέρασε και τράκαρε μετά γιατί; Γιατί γύρναγε πίσω και έβριζε τον άλλον που πέρασε το STOP με το κινητό.
Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω..
Συμβαίνει λοιπόν ένα γεγονός. Έγινε. Δες τι μπορείς να πάρεις από αυτό, προφανώς και το πιο πιθανό, αυτό το γεγονός ήρθε για να σε προστατέψει από κάτι το οποίο εσύ αυτή την στιγμή δεν μπορείς να διανοηθείς, να αντιληφθείς.
Έτσι λοιπόν πλέον το μότο μου ξέρεις ποιο είναι;
“Ευτυχώς που υπάρχουν απατεώνες γιατί εγώ γίνομαι σοφότερος, μαθαίνω περισσότερα, γίνομαι πιο έμπειρος και μπορώ να προστατεύω τον εαυτό μου και να κάνω περισσότερα πράγματα.”
Γιατί μέσα από αυτό χτίζω δεξιότητες που δεν θα μπορούσα να τις χτίσω.
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers