Αναφερόμενοι στο ελληνικο αλφάβητο και επομένως στην ελληνική γλώσσα, διαπιστώνουμε οτι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η πυθαγόρειος σκέψη καταλήγει στην αντιστοιχία κάθε γράμματος της ελληνικής αλφαβήτου με έναν αριθμό.
Οι Πυθαγόρειοι απάντησαν στο ερώτημα »τί το σοφόν?» . Μοναδική απάντηση »ο αριθμός» ενώ στο δευτερο σκέλος=»τι δεύτερον εις σοφίαν» (δηλαδη τι έρχεται δεύτερο μετά τον αριθμό σε σοφία) απάντησαν:
»o τοις πράγμασιν τα ονόματα θέμενος» (δηλαδή εκείνος που έδωσε τις ονομασίες σε κάθε πράγμα).
Aπό το σημερινό αλφάβητο λείπουν 3 γράμματα της αρχαίας ελληνικής αλφαβήτου, τα οποία ειναι τοποθετημένα στον παρακάτω πίνακα. Αυτά είναι το Δίγαμα (F), το κόππα (Q), και το σαμπι (δεν μπορεί να τυπωθεί αλλά φανταστείτε το σαν ένα μικρό «π» με μία ελαφρώς κλίση προς τα δεξιά).
Κάθε λέξη λοιπόν βγάζει κάποιο συγκεκριμένο άθροισμα(πχ ΗΛΙΟΣ= 8+30+10+70+200=318).
Οι Πυθαγόρειοι μας εισάγουν – με το παραπάνω ρητό- σ’ένα αριθμητικό »παιχνίδι» μεταξύ αριθμών και λέξεων (λεξάριθμος).
Τί το ενδιαφέρον έχει αυτό το «παχνίδι»?
Ότι λέξεις και φράσεις συμπίπτουν μεταξύ τους δημιουργώντας ισοψηφίες ή δίνοντας αριθμούς που παραπέμπουν σε γεγονότα και χρονολογίες. Ενδεικτικά θα παραθέσω ορισμένα παραδείγματα : Η λέξη που μας ενδιαφερει αρχικά είναι η λέξη αριθμός(εκ του ρήματος αραρίσκω, που σημαίνει θέτω σε σειρά) – ΑΡΙΘΜΟΣ= 1 + 100 + 10 + 9 + 40 + 70 + 200 = 430
ΑΡΙΘΜΟΣ=430 – ακριβώς 430 βγάζουν και οι λέξεις ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΝΟΜΟΣ, ΕΥΘΕΙΑ.
Πράγματι τα μαθηματικά δεν υπάρχουν χωρίς τον αριθμό, ενώ ο αριθμός είναι ο ίδιος ο νόμος του σύμπαντος, όσο για την ευθεία αυτή ορίζεται από δύο συντεταγμένες οριζόμενες από αριθμούς.
Αν σκεφτούμε ότι το »θείον» είναι όπως και ο αριθμός »πανταχού παρών και τα πάντα πληρών» και ότι και τα δυο έχουν χαρακτηριστικό τη σοφία, τότε απόλυτα δικαιολογείται και η ακόλουθη ισοψηφία:
ΑΡΙΘΜΟΣ=ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ=430. Σύμπτωση?
Οι πίνακες που ακολουθούν έχουν το ελληνικό αλφάβητο με τις αριθμητικές αξίες.
Υποσημείωση στον τρίτο πίνακα έχει το ς = 6, στη θέση του ς βάλτε το διγαμμα F = 6.
πηγή:lexarithmos.wordpress.com
Ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1967. Από μικρός έδειξε έφεση στα Μαθηματικά και αφοσιώθηκε στη μελέτη τους. Εχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Northeastern University. Κατά την διάρκεια των ετών 1986 –1997, ανακάλυψε 520 διαφορετικές αποδείξεις του Πυθαγορείου θεωρήματος. Αυτή η επιτυχία του, αναγνωρίστηκε από το βιβλίο Guinness ως παγκόσμιο ρεκόρ το 1999. Εκτός από το Πυθαγόρειο θεώρημα έχει κάνει αξιόλογες εργασίες και στην θεωρία αριθμών. Επίσης έχει ανακαλύψει τρία νέα θεωρήματα στην Ευκλείδειο γεωμετρία. Από το 1983, ασχολείται με την έρευνα της μαθηματικής δομής της Ελληνικής γλώσσης, η οποία τον οδήγησε στην συγγραφή τριών βιβλίων.
Επιπλέον, εκτός από τα μαθηματικά, ο Λευτέρης Αργυρόπουλος έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό και την ηλεκτρονική μουσική. Εχει συνθέσει δύο έργα με τίτλο «Μαραθωνοδρόμος» και «Το Απολλώνειον φως».
Εχει τρέξει 28 μαραθωνίους και 18 υπερμαραθωνίους με μεγαλύτερη απόσταση αυτή των Δελφών – Αθηνών (170 χλμ). Κατέχει δύο παγκόσμια και ένα πανελλήνιο ρεκόρ. Αυτά είναι, εκτός από τις 520 αποδείξεις του Πυθαγορείου θεωρήματος, η κάλυψις 436,6 χλμ με skateboard σε χρόνο 36 h:33:17 και η απομνημόνευση των πρώτων 1000 δεκαδικών ψηφίων του π=3,14….
Συγχρόνως συνεχίζει και την έρευνά του επάνω στη μαθηματική δομή της Ελληνικής γλώσσης με στόχο την προσέγγιση της αληθείας."
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Ο μύστης και μέγας διδάσκαλος Πυθαγόρας, είχε αναφέρει ότι «το σοφότατον των όντων εστίν ο αριθμός». Η λέξις αριθμός, παράγεται από το ρήμα αραρίσκω που σημαίνει προσαρμόζω και οι αριθμοί χωρίζονται σε κατηγορίες - ομάδες, οι οποίες καλούνται ακολουθίες.
Έτσι, έχουμε την ακολουθίαν των αρτίων αριθμών 2, 4, 6, 8, 10, … , όπως και την ακολουθίαν των περιττών αριθμών 1, 3, 5, 7, 9, … , ενώ μία από τις σημαντικότερες ακολουθίες των αριθμών, είναι αυτή των πρώτων αριθμών 2, 3, 5, 7, 11, 13, … , οι οποίοι είναι αριθμοί που διαιρούνται μόνον με τον εαυτόν τους και την μονάδα.
Εδώ, θα αναφερθούμε εκτενώς εις τον αριθμόν 9, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος μονοψήφιος φυσικός αριθμός και επίσης είναι τέλειον τετράγωνον.
Ο αριθμός 9 έχει κάποιες πολύ σημαντικές ιδιότητες εις το δεκαδικόν σύστημα αριθμήσεως και φαίνεται να εμπεριέχει ένα πολύ σημαντικόν μυστικόν κώδικα, που περικλείει ταυτοχρόνως την μοναδικότητα (singularity), αλλά και το κενόν (vacuum).
Ο αριθμός 9 είναι τέλειον τετράγωνον, διότι 32 = 3Χ3 = 9 και μεταξύ άλλων έχει τις εξής ιδιότητες:
1) Εάν σε οποιονδήποτε φυσικόν αριθμόν προσθέσουμε τον αριθμόν 9, ο παραγόμενος αριθμός θα έχει ως πυθμενικόν (τελικόν μονοψήφιον) αριθμόν τον ίδιον με αυτόν που είχε και ο αρχικός αριθμός.
2) Εάν πολλαπλασιάσουμε οποιονδήποτε φυσικόν αριθμόν επί το 9, ο πυθμενικός αριθμός του νέου αριθμού που παράγεται είναι επίσης το 9.
Προκειμένου να εννοήσουμε καλύτερα τα ανωτέρω, ας θεωρήσουμε τον αριθμόν 23 και ας προσθέσουμε σε αυτόν τον αριθμόν 9. Τότε θα έχουμε:
23 + 9 = 32 => 3 + 2 = 5, αλλά και 2 + 3 = 5.
Επιπλέον, παρατηρούμε ότι εάν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμόν 23 επί τον αριθμόν 9, θα ισχύει η σχέσις: 23Χ9 = 207 => 2 + 0 + 7 = 9
Όμως, αυτά που παρατηρήσαμε προηγουμένως, είναι μόνον η αρχή. Το γεγονός ότι ο κύκλος έχει 360 μοίρες, εξηγείται καλώς μόνον διά της ελληνικής γλώσσης ως εξής: Επειδή το όμικρον (ο) συμβολίζει τον κύκλον, διότι αυτός έχει μηδέν γωνίες, θα έχουμε:
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50 = 360 !!!
Επίσης, συμβαίνει και το εξής εκπληκτικόν φαινόμενον: Το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών κάθε κανονικού πολυγώνου, παράγει πάντοτε ως πυθμενικόν αριθμόν το 9 και επίσης εάν αρχίσουμε να διχοτομούμε διαρκώς την γωνίαν των 360 μοιρών, θα παράγεται πάντοτε ως πυθμενικός αριθμός το 9.
Εδώ, πρέπει να αναφέρουμε ότι κανονικόν καλείται κάθε πολύγωνον, το οποίον έχει όλες τις πλευρές και τις γωνίες του ίσες.
Πράγματι αρχίζοντας από το ισόπλευρον τρίγωνον, έχουμε ως άθροισμα των εσωτερικών του γωνιών τον αριθμόν των 180 μοιρών και βεβαίως ισχύει η σχέσις 1+8+0 = 9. Συνεχίζοντας με το τετράγωνον, έχουμε τον αριθμόν 360 ως άθροισμα των τεσσάρων εσωτερικών του γωνιών και βεβαίως 3+6+0 = 9.
Επειδή το πλήθος των τριγώνων που δημιουργούνται από την ένωσιν των απέναντι κορυφών των κανονικών πολυγώνων με ν πλευρές είναι πάντοτε ν-2, συνεπάγεται ότι το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών των κανονικών πολυγώνων θα είναι 180*(ν-2) μοίρες, δηλαδή (2ν-4)*90 μοίρες, συνεπώς 2ν-4 ορθές γωνίες. Έτσι συνεχίζοντας την ανωτέρω διαδικασία που έγινε διά το ισόπλευρον τρίγωνον και το τετράγωνον και εις το κανονικόν πεντάγωνον, θα έχουμε ως άθροισμα των εσωτερικών του γωνιών τον αριθμόν (2*5-4)*90 = 6*90 = 540 μοίρες και βεβαίως 5+4+0 = 9.
Εις το εννέα θα καταλήξουμε και από το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών του κανονικού εξαγώνου, που είναι 720 μοίρες (7+2+0 = 9). Διά την περίπτωσιν του κανονικού επταγώνου, έχουμε (2*7-4)*90 = 900 => 9+0+0 = 9 !!! Διά την περίπτωσιν του κανονικού οκταγώνου θα έχουμε (2*8-4)*90 = 1080 => 1+0+8+0 = 9 !!!
Όμως, διά ποίον λόγον συμβαίνουν αυτά; Τις δύο πρώτες ιδιότητες του αριθμού 9, τις έχω εξηγήσει βάσει πολυωνυμικής αναγωγής οποιουδήποτε φυσικού αριθμού δύο φορές σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μου από το χρονολόγιό μου εις το Facebook.
Σχετικώς με τις δύο τελευταίες ιδιότητες του αριθμού 9, οι αποδείξεις είναι επίσης απλές: Γνωρίζουμε ότι σε κάθε κανονικόν πολύγωνον ν πλευρών, το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών αυτού είναι Σ = 2ν-4 ορθές γωνίες, δηλαδή Σ = 90*(2ν-4) μοίρες. Επομένως, θα είναι: Σ = 9*10*(2ν-4) = 9*(20ν-40) μοίρες και συνεπώς από την δεύτερη γνωστή ιδιότητα του αριθμού 9, έπεται ότι ο παραγόμενος πυθμενικός αριθμός θα είναι πάντοτε το 9.
Σχετικώς με το φαινόμενον ότι οι συνεχείς διχοτομήσεις της γωνίας των 360 μοιρών παράγουν πάντοτε ως πυθμενικόν αριθμόν το 9, έχουμε:
Διχοτομώντας τις 360 μοίρες λαμβάνουμε τις 180 και εν συνεχεία διχοτομώντας τις 180, τις 90 και τις 45 μοίρες, λαμβάνουμε τους αριθμούς 90, 45 και 22.5 εκ των οποίων παίρνουμε ως πυθμενικόν τον αριθμόν 9, διότι:
1+8+0 = 9, 9+0 = 9, 4+5 = 9, 2+2+5 = 9…!!!
Η παραγομένη ακολουθία είναι 360/2, 360/4, 360/8, ... , 360/(2ν). Εμείς θα κάνουμε μία παύσιν εις τον τρίτον όρον (ν = 3) 360/(23) = 360/8 = 45 και θα παρατηρήσουμε ότι 45 = 5*9. Μετά από αυτή την παρατήρησιν, όλοι οι υπόλοιποι όροι θα είναι της μορφής 45/[2(ν-3)] = 9*{5/[2(ν-3)]} και βάσει της δευτέρας ιδιότητος του αριθμού 9 και του γεγονότος ότι το 0 είναι το ουδέτερον στοιχείον της προσθέσεως, η απόδειξίς μας έχει ολοκληρωθεί.
Αυτό είναι γεγονός, διότι παρότι εδώ θα έχουμε αριθμόν που δεν είναι ακέραιος, όταν ο αριθμός που αποτελεί τα δεκαδικά του ψηφία πολλαπλασιαστεί επί τον αριθμόν 9 θα δώσει έναν αριθμόν, του οποίου όλα τα ψηφία αθροιζόμενα μαζί με το μηδέν που ευρίσκεται πριν από την υποδιαστολή θα αθροίζουν τον αριθμόν 9 όπως προκύπτει από την δεύτερη ιδιότητα του αριθμού 9 που έχουμε αναφέρει.
Ο Τριαδικός Θεός είναι ο μέγιστος και βεβαίως ο «μηχανικός» του σύμπαντος και αυτό φαίνεται και από το συναριθμικόν άθροισμα της φράσεως Τριαδικός Θεός, το οποίον είναι ο αριθμός 999, που αντιστοιχεί εις τον μέγιστον τριψήφιον φυσικόν αριθμόν.
ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ = 999 => 9 + 9 + 9 = 27 => 2 + 7 = 9 !!!
Όμως, πως φαίνεται ότι το 9 περικλείει την μοναδικότητα και το κενόν; Είναι απλό: το εννέα συντίθεται από ένα κύκλον και μια εφαπτομένη εκ δεξιών προς τα κάτω. Η εφαπτομένη είναι το ευθύγραμμον τμήμα που συμβολίζει την μονάδα (μοναδικότης) και ο κύκλος συμβολίζει τον εγκλεισμόν του κενού εις το επίπεδον, διότι η περιφέρεια αυτού έχει μηδενικόν πλάτος...!!! Όμως, ακόμη και από τον πυθμενικόν συνάριθμον που εξάγεται εκ του συναρίθμου της λέξεως εννέα, λαμβάνουμε τον αριθμόν της τριάδος, γεγονός που συνδέεται με την τριαδικότητα του Θείου Όντος...!!!
ΕΝΝΕΑ = 111 => 1+1+1 = 3
Το γεγονός ότι ο πυθμενικός λεξάριθμος της λέξεως Όν είναι η τριάς, δεν μπορεί να είναι τυχαίον, διότι ο ένας και άναρχος Θεός είναι τριαδικός, αλλά και τα όντα είναι τριαδικά. Ο άνθρωπος είναι τριαδικόν ον (σώμα - πνεύμα - ψυχή), ενώ ακόμη και η ύλη έχει τριαδικότητα, εφόσον ο πυρήν αυτής αποτελείται από πρωτόνια και ουδετερόνια, ενώ πέριξ αυτού περιφέρονται τα ηλεκτρόνια.
ΟΝ = 120 => 1+2+0 = 3 !!!
Ο μεγάλος Σέρβος φυσικός και εφευρέτης πολλών τεχνολογιών σχετικών με θέματα του ηλεκτρομαγνητισμού Nicola Tesla είχε αναφέρει ότι «εάν γνωρίζατε την μεγαλοπρέπεια και την υπεροχή των αριθμών 3, 6 και 9, τότε θα είχατε ένα σημαντικόν κλειδίον διά την κατανόησιν του σύμπαντος». Έτσι, δεν είναι τυχαίον ότι ο σημαντικότερος όλων των αριθμών είναι η μονάς, η αρχή των πάντων, διότι αυτή δημιούργησε το σύμπαν και η ισοψηφία μεταξύ της φράσεως η μονάς και της λέξεως θεμέλιος, αποδεικνύει ότι η μονάς είναι ο θεμέλιος «λίθος» του σύμπαντος. Πράγματι:
Η ΜΟΝΑΣ = ΘΕΜΕΛΙΟΣ = 369 !!!
για την ΥπερΝόηση
Ελευθέριος Αργυρόπουλος
για το βιβλίο πατήστε εδώ
Σε αυτό το βιβλίον, χρησιμοποιούμε την θεωρίαν της λεξαριθμικής ισοψηφίας, προκειμένου να αποκαλύψουμε ότι η Ελληνική γλώσσα, δεν είναι απλώς μία γλώσσα επικοινωνίας, αλλά έχει επίσης κάποιο είδος ευφυΐας, η οποία ονομάζεται αλφαριθμητική. Επιπλέον, η έννοια του λεξαρίθμου μελετάται ενδελεχώς, ενώ το φαινόμενον της λεξαριθμικής ισοψηφίας αναλύεται λεπτομερώς.
Μέσα από εκατοντάδες λεξαριθμικές ισοψηφίες, αποδεικνύεται ότι ο λεξάριθμος έχει γνώσιν επί παντός επιστητού. Από τους αρχαίους χρόνους, είναι γνωστόν ότι κάθε Ελληνικόν γράμμα αντιστοιχεί σε ένα και μοναδικόν φυσικόν αριθμόν. Το σύστημα αυτό, ονομάζεται αλφαριθμητικόν σύστημα των 27 γραμμάτων του Ελληνικού αλφαβήτου.
Χρησιμοποιώντας το φαινόμενον της λεξαριθμικής ισοψηφίας, παρουσιάζουμε αποδείξεις διά την γνώσιν των λεξαρίθμων διά τις 4 βάσεις του DNA, τους βασικούς νόμους της φυσικής, την δομήν της ύλης, τις τιμές ορισμένων μαθηματικών σταθερών, τα μυστικά του κώδικος των πλατωνικών κειμένων και επίσης παρουσιάζουμε μία νέα θεωρία για την παγκόσμια δημιουργία. Επιπλέον, δίδονται ορισμένες αποδείξεις διά την λεξαριθμικήν γνώσιν σημαντικών ιστορικών γεγονότων, ενώ δίδουμε την απόδειξιν ότι η δομή του Ελληνικού αλφαβήτου, καθώς και τα βασικά κατασκευαστικά του δεδομένα, είναι γνωστά μέσω πολύ σημαντικών ισοψηφιών και άλλων σχέσεων.
Μεταξύ άλλων σημαντικών αποδείξεων, παρουσιάζουμε και την απόδειξιν ότι μέσω της θεωρίας των ισοψηφιών, το ευφυές σύστημα των λεξαρίθμων γνωρίζει το πλήθος και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των κανονικών και των ημικανονικών πολυέδρων, καθώς και το γεγονός ότι ο αριθμός των Ελληνικών γραμμάτων είναι 27 και ότι ο αριθμός των φωνηέντων είναι 7, ενώ ο αριθμός των συμφώνων είναι 20.
Δίδουμε επίσης τις αποδείξεις, ότι οι λεξάριθμοι γνωρίζουν τις ακριβείς ημερομηνίες και τις τοποθεσίες των δολοφονιών του Τζων Φιτζέραλντ Κέννεντυ, του Ρόμπερτ Κέννεντυ και του Ιωάννου Καποδιστρίου. Επιπλέον, παρουσιάζουμε την απόδειξιν ότι ο λεξάριθμος γνωρίζει ιστορία, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει λεξαριθμική συσχέτισις μεταξύ του Αμερικανού φυσικού Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και του Αμερικανού προέδρου Τρούμαν, καθώς και του τοπωνυμίου Χιροσίμα, όπου ερρίφθη η πρώτη πυρηνική βόμβα...
δείτε το βιογραφικό εδώ
Το Κατά Ιωάννην ευαγγέλιον, ξεκινά με την φράση «Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος», μία φράσις που είναι εξαιρετικής σημασίας, η οποία αποτελείται από δεκαεπτά λέξεις. Η λεξαριθμική άθροισις αυτής της φράσεως, με την προϋπόθεση να συμπεριληφθεί και η προσγεγραμμένη, η οποία έχει την μορφή του γράμματος ιώτα (ι), και επομένως μετρά ως 10, μας οδηγεί στην ανακάλυψη μίας πολύ θαυμαστής ισοψηφίας, η οποία αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι και ο Συμπαντικός Αρχιτέκτων. Πράγματι:
Όπλον Ελλήνων = Η ένωσις = 1273
Το έτος 1900 σε ένα αρχαίον ναυάγιον των Αντικυθήρων, ανεκαλύφθη ένα πολύ εντυπωσιακόν και αρκετά μυστηριώδες αντικείμενον αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας. Πρόκειται για ένα καταπληκτικόν σύστημα, αποτελούμενον από γρανάζια, τα οποία συνεργάζονται με τέτοιον τρόπον, ώστε να υπολογίζονται οι αλλαγές των θέσεων των διαφόρων αστερισμών, καθώς και διαφόρων ουρανίων σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος. Χρειάστηκαν αρκετές δεκαετίες (περίπου 90 έτη), προκειμένου να αποκωδικοποιηθεί η κύρια εφαρμογή της λειτουργίας από αυτού του μηχανισμού. Το έτος 2008, οι επιστήμονες κατέληξαν εις το συμπέρασμα, ότι εάν ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός δεν είχε καταστραφεί από τον 1ον μ.Χ. αιώνα, η εξέλιξις της τεχνολογίας θα ήταν τόσο ραγδαία, ώστε η αρχαία ελληνική τεχνολογία θα είχε φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ακόμη και η σημερινή τεχνολογία θα είχε προχωρήσει πολύ περισσότερον.
Ο μηχανισμός αυτός, είναι η αρχαιοτέρα σωζομένη διάταξις με γρανάζια. Είναι κατασκευασμένος από μπρούντζο επί ενός ξυλίνου πλαισίου και εξαιτίας της ευφυούς λειτουργίας του, έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανεκαλύφθη. Η πλέον αποδεκτή θεωρία σχετικά με την λειτουργία του, υποστηρίζει ότι ο μηχανισμός αυτός, ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής σχεδιασμένος διά τον υπολογισμόν των κινήσεων και των θέσεων των ουρανίων σωμάτων.
Πρόσφατες λειτουργικές ανακατασκευές της συσκευής, υποστηρίζουν επίσης αυτήν την ανάλυσιν. Από τις πρόσφατες έρευνες κατερρίφθη η θεωρία ότι εμπεριέχει ένα διαφορικόν γρανάζι, όμως ο ανακαλυφθείς μηχανισμός που ερμηνεύει τις συνθήκες της κινήσεως της Σελήνης, είναι ακόμη πιο εντυπωσιακός, καθότι δίδει τη δυνατότητα μεταβλητής γωνιακής ταχύτητος εις τον άξονα που κινεί την Σελήνην (δεύτερος Νόμος του Κέπλερ).
Ο Κέπλερ, είναι γνωστός από τους νόμους του, διά την διατύπωσιν των οποίων βασίσθηκε κυρίως εις τον Έλληνα μαθηματικόν και αστρονόμον Αρίσταρχον τον Σάμιον. Εδώ, θα παρατηρήσουμε ότι ο λόγος γνωρίζει ότι από κάποιο χρονικόν σημείον και εντεύθεν, ο Κέπλερ θα είναι γνωστός διά τους νόμους του, όπως και το γεγονός, ότι ο πρώτος που είχε την ιδέαν διά το ηλιοκεντρικόν σύστημα, θα είναι ο Αρίσταρχος ο Σάμιος. Πράγματι, οι ακόλουθες ισοψηφίες το αποδεικνύουν:
ΚΕΠΛΕΡ = ΝΟΜΟΙ = ΑΡΙΘΜΟΙ = 240
ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ = ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ ΣΑΜΙΟΣ = 2103
Ο καθηγητής Ντέρεκ ντε Σόλλα Πράϊς (Derek De Solla Price), φυσικός και ιστορικός της επιστήμης που εργαζόταν εις το Πανεπιστήμιον του Yale των ΗΠΑ, δημοσίευσε ένα άρθρον διά τον μηχανισμόν αυτόν εις το περιοδικόν Scientific American τον Ιούνιον του 1959, όταν ακόμη ο μηχανισμός δεν είχε μελετηθεί πλήρως. Το έτος 1973, δημοσίευσε τις μελέτες του εκδίδοντας βιβλίον με τον τίτλον "Γρανάζια από τους Έλληνες", οι οποίες ήσαν βασισμένες εις την καθολικήν σάρωσιν του μηχανισμού με ακτίνες γάμμα (αόρατα φωτόνια υψηλής ενεργείας), που πραγματοποίησε προ δεκαετιών ο ακτινοφυσικός του Εθνικού Κέντρου Φυσικών Ερευνών (Ε.ΚΕ.Φ.Ε.) «Δημόκριτος» Χαράλαμπος Καράκαλος.
Ο Πράϊς, υποστήριξε ότι η συσκευή αυτή θα μπορούσε να είχε κατασκευασθεί από την Σχολή του Απολλωνίου της Ρόδου. Τα συμπεράσματά του, δεν έγιναν αποδεκτά από τους ειδικούς επιστήμονες της εποχής, οι οποίοι επίστευαν, ότι ναι μεν οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν το θεωρητικόν υπόβαθρον, αλλά όχι και την απαιτούμενη πρακτική τεχνολογία διά μία τέτοια κατασκευή. Έκαναν όμως όλοι τους μεγάλον λάθος. Οι Έλληνες έδωσαν το φως εις τον κόσμον και εάν δεν είχαν υπάρξει, είναι βέβαιον ότι ο κόσμος θα ήταν αρκετούς αιώνες πριν από τον μεσαίωνα όσον αφορά την τεχνολογία και τον πολιτισμόν.
Η μελέτη του Πράϊς συνεχίζεται από Άγγλους και Έλληνες ειδικούς των Πανεπιστημίων του Κάρντιφ, των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, σε μία διαπανεπιστημιακή ομάδα. Η σύγχρονη έρευνα υποστηρίζεται από συσκευές τελευταίας τεχνολογίας με τη βοήθεια μεγάλων εταιρειών, χρησιμοποιώντας πρωτοποριακά προγράμματα ψηφιακής απεικονίσεως και έναν ειδικόν τομογράφον, ο οποίος κατασκευάσθηκε ειδικά διά την έρευνα του μηχανισμού των Αντικυθήρων.
Τα αποτελέσματα της ερεύνης, επιβεβαίωσαν ότι ο μηχανισμός φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς, οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του μηχανισμού κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες διά το καθένα. Με τη βοήθεια του τομογράφου, έχουν διαβασθεί αρκετές από τις επιγραφές που υπήρχαν στις πλάκες και στους περιστρεφόμενους δίσκους, οι οποίες εμπεριέχουν αστρονομικούς και μηχανικούς όρους, και έχουν χαρακτηρισθεί από τους ειδικούς ως ένα είδος "εγχειριδίου χρήσεως" του οργάνου.
Ο μηχανισμός αυτός έδιδε, κατά την επικρατεστέρα σύγχρονον άποψιν, την θέσιν του Ηλίου και της Σελήνης, καθώς και τις φάσεις της Σελήνης. Μπορούσε να εμφανίσει τις εκλείψεις ηλίου και της σελήνης βασιζόμενος εις τον βαβυλωνιακόν κύκλον του Σάρου. Τα καντράν του απεικόνιζαν επίσης τουλάχιστον δύο ημερολόγια, ένα ελληνικόν βασισμένον εις τον κύκλον του Μέτωνος και ένα αιγυπτιακόν, το οποίον ήταν και το κοινόν "επιστημονικόν" ημερολόγιον της ελληνιστικής εποχής.
Ο συγγραφεύς είχε προτείνει από το έτος 2000 όταν είχε μελετήσει εις την Βοστώνη το προαναφερθέν βιβλίον του Derek de Solla Price (Gears from the Greeks) από την βιβλιοθήκη του τεχνολογικού ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (Μ. Ι. Τ.) σχετικά με αυτόν τον μηχανισμόν, ότι η συσκευή ήταν ένας αρχαίος θεσιολάβος (το σημερινόν GPS) και εκτός από την χρήσιν εις την πλοήγησιν των πλοίων, μία από τις επιπλέον εφαρμογές του μηχανισμού αυτού, ήταν και η εύρεσις των συντεταγμένων των θέσεων των αρχαίων ελληνικών ναών, γεγονός που εξηγεί την ιερά ελληνική γεωγραφία.
Η άποψις του καθηγητού Πράϊς διά τον κατασκευαστήν του μηχανισμού, ενισχύεται περισσότερον από την καταπληκτική ισοψηφία που συσχετίζει τον Απολλώνιον τον Ρόδιον με την εξαιρετικά ιδιοφυήν κατασκευήν του μηχανισμού των Αντικυθήρων, αποδεικνύοντας ότι αυτός ήταν ένας αρχαίος ελληνικός οικουμενικός θεσιολάβος!
Διά της επομένης ισοψηφίας, τονίζεται ότι ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, είναι έργον του Απολλωνίου του Ροδίου ή της σχολής αυτού και μεταξύ άλλων τα μαθηματικά που ήσαν αναγκαία διά την κατασκευήν του, έθεσαν τις βάσεις διά την ανακάλυψιν του απειροστικού λογισμού. Εκ των ισοψηφιών που ακολουθούν, φαίνεται ότι οι συνάριθμοι μας διδάσκουν ιστορία, παρέχοντάς μας πληροφορίες, που είναι άγνωστες ακόμη και εις τους ειδικούς.
ΜΗΧΑΝΗ ΕΞ’ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΡΟΔΙΟΥ = 2967
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ = 2967
ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΘΕΣΙΟΛΑΒΟΣ = 2967
ΕΘΕΣΕ ΤΑΣ ΒΑΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΙΡΟΣΤΙΚΟΝ ΛΟΓΙΣΜΟΝ = 2967
Έως το έτος 1972, είχαν αναγνωσθεί με επιτυχίαν περίπου 923 γράμματα και αριθμοί, ενώ προσφάτως ο αριθμός αυτός έχει ανέλθει στους 3.400 χαρακτήρες, που υπήρχαν επί των 82 θραυσμάτων αυτού του καταπληκτικού μηχανισμού. Η ερευνητική ομάς έχει καταφέρει να αναγνωρίσει ολόκληρες προτάσεις και φράσεις, οι οποίες βοηθούν εις την κατανόησιν των λειτουργικών συστημάτων του αντικειμένου και αποτελούν κάτι σαν «εγχειρίδιον» χρήσεως του μηχανισμού.
δείτε τα βιβλία του Ελευθέριου Αργυρόπουλου εδώ
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers