Όλοι οι άνθρωποι από την στιγμή που γεννιόμαστε έχουμε επιθυμίες. Μπορεί οι επιθυμίες να αλλάζουν ανάλογα με την δεκαετία, αλλά πάντα έχουμε επιθυμίες. Η επιθυμία κάποιων ανθρώπων μπορεί να είναι να έχουν ένα σπίτι. Κάποιοι άλλοι να θέλουν να έχουν ένα καλύτερο σπίτι. Ή πισίνα στο σπίτι. Κάποιοι άλλοι επιθυμούν να έχουν ένα ρολόι ή να έχουν σχέση ή να έχουν μια ευτυχισμένη σχέση ή να έχουν φίλους ή να έχουν πολλά από αυτά ή να έχουν μια καλύτερη δουλειά.
Επιθυμίες
Όλοι οι άνθρωποι λοιπόν, θέλουμε κάποια πράγματα στην ζωή μας. Έστω λοιπόν ότι η επιθυμία μας βρίσκεται στην μία πλευρά του νομίσματος. Από την άλλη πλευρά του νομίσματος, συναντούμε πάρα πολλούς ανθρώπους, για την ακρίβεια το 99% των ανθρώπων, που δεν μπορεί να υλοποιήσει τις επιθυμίες του. Π.χ. Σε πόσους ανθρώπους δεν έχεις ευχηθεί ή δεν σου έχουν ευχηθεί πόσες φορές, στα γενέθλια σου, στις γιορτές, στις σημαντικές ημέρες της ζωής σου και τον επόμενο καιρό, μετά από 6 μήνες, 12 μήνες, 5 χρόνια, 20 χρόνια, οτιδήποτε, συνήθως οι πιο πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που έχουν δεχτεί ή έχουν δώσει αυτές τις ευχές δεν έχουν υλοποιήσει τίποτα από αυτά.
Επιτυχία
Έτσι λοιπόν να βάλουμε σε ένα άλλο σημείο την επιτυχία. Ας πούμε ότι στο ένα χέρι έχουμε την επιθυμία και στο άλλο της επιτυχία. Τι είναι αυτό που δημιουργεί το κενό ανάμεσα στην επιθυμία και στην επιτυχία; Για ποιο λόγο το 99% των ανθρώπων απογοητεύεται, αποτυγχάνει, αδυνατεί να πετύχει; Πιστεύεις ότι είναι θέμα ικανοτήτων; Πιστεύεις ότι είναι θέμα τύχης; Πιστεύεις ότι είναι κάτι άλλο το οποίο είναι εκτός από τις δυνατότητες αυτών των ανθρώπων; Βεβαίως και όχι. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι η γνώση.
Το κενό ανάμεσα στησ επιθυμία και την επιτυχία
Πάμε λοιπόν να δούμε τι είναι αυτό που εάν κάνεις εσύ ανεξάρτητα από το που βρίσκεσαι αυτή την στιγμή στην ζωή σου, σε 6 μήνες, 1 χρόνο, 10 χρόνια, 20 χρόνια, η ζωή σου θα είναι τελείως διαφορετική. Γιατί; Γιατί πρόσθεσες αυτό το ένα μοναδικό σημείο που κάνει την διαφορά. Φαντάσου το σαν να μαγειρεύεις ένα γλυκό. Λίγο παραπάνω ζάχαρη ή λίγο διαφορετική ποιότητα ζάχαρης ή βούτυρο, κάνει τελείως διαφορετική την γεύση, το αποτέλεσμα.
Άρα λοιπόν να θυμάσαι ότι η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είσαι και σε αυτό που θέλεις να πας δεν είναι τίποτα άλλο από το να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις ή να διαφοροποιήσεις ένα συστατικό από όλα αυτά που κάνεις ή δεν κάνεις στην καθημερινότητα σου προκειμένου να αποκτήσεις κάτι πολύ συγκεκριμένο στην ζωή σου.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με την σειρά. Το πρώτο πράγμα που συμβαίνει στους ανθρώπους είναι να επιθυμούμε κάτι. Ότι κι αν είναι αυτό. Το δεύτερο πράγμα είναι το εξής: Κάποιοι άνθρωποι αναλαμβάνουν πολύ γρήγορα δράση, έχοντας τον ενθουσιασμό της επιθυμίας, ξεκινούν να κάνουν πράγματα και κάποια στιγμή εγκαταλείπουν.
Κάποιοι άλλοι δεν ξεκινούν καθόλου να κάνουν πράγματα. Είτε δεν ξεκινάς να κάνεις πράγματα, είτε ξεκινάς με αποφασιστικότητα και εγκαταλείπεις, στο επόμενο βήμα υπάρχει ένα κενό, το οποίο θα σου το δώσω σε λίγο. Αν λοιπόν ξεπεραστεί αυτό το κενό, όλοι έχουμε ακούσει ότι για να πετύχουμε χρειάζεται να έχουμε συγκεκριμένες συνήθειες. Και όταν έχουμε συγκεκριμένες συνήθειες, πετυχημένες συνήθειες, τότε θα έχουμε και το αποτέλεσμα που θέλουμε.
Άρα λοιπόν ανάμεσα στην επιθυμία και την δράση του ενθουσιασμού στην αρχή και την συνήθεια υπάρχει ένα κενό. Πώς ονομάζεται; Τελετουργία. Εάν θέλεις να μετατρέψεις την επιθυμία σου, εάν θέλεις να μετατρέψεις την δράση σου, σε συνήθεια ώστε να έχεις το αποτέλεσμα που θέλεις, χρειάζεται όλο αυτό να το βάλεις κάτω από μια ομπρέλα που λέγεται τελετουργία.
Τελετουργία και διατροφή
Να σου φέρω ένα παράδειγμα: Έστω λοιπόν ότι θέλω να χάσω κιλά. Όλοι οι άνθρωποι, είμαι σίγουρος, με τόσες δίαιτες, τόσες διατροφές, ακόμα και σε διατροφολόγο να μην πάνε ξέρουν ακριβώς τι χρειάζεται να κάνουν προκειμένου να χάσουν κιλά. Τι συμβαίνει όμως με τον πρώτο καιρό; Αρχίζουν να απογοητεύονται, να κουράζονται, τους λείπει κάτι...
Αυτό βέβαια δεν χρειάζεται να συμβεί τον πρώτο καιρό. Μπορεί να μην ξεκινήσουν καν την κατάλληλη διατροφή γιατί ξέρουν ότι θα εγκαταλείψουν. Τι χρειάζεται να κάνεις εάν θέλεις να αλλάξεις την διατροφή σου, να αποκτήσεις μία άλλη διατροφική συνήθεια, για να αποκτήσεις τα κιλά που θέλεις; Αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι πρώτα να ορίσεις ποια είναι εκείνη η διατροφή που πραγματικά αγαπάς, που πραγματικά θέλεις, και το δεύτερο που χρειάζεται να κάνεις είναι την καινούργια σου διατροφή να την δέχεσαι με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό, με έναν τρόπο που να αγαπάς όσο δεν φαντάζεσαι.
Παραδείγματος χάριν, έστω ότι θέλεις να προσθέσεις στην καθημερινότητα σου μπρόκολο. Πολύ όμορφα. Αν σκεφτείς το μπρόκολο, εκεί πέρα που έτρωγες πίτσες, σουβλάκια γλυκά και οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, το πρώτο πράγμα που θα κάνει το μυαλό σου είναι να αντιδράσει αρνητικά. Μπορεί να φαίνεται λίγο ανιαρό.
Μικρές αλλαγές που θα κάνουν την διαφορά
Τι χρειάζεται να κάνεις; Βρες μια συνταγή με το μπρόκολο, το καρότο, οτιδήποτε και αν είναι αυτό, η οποία να σου ταιριάζει. Φρόντισε εκείνο το μισάωρο που θα φας να φτιάξεις το μέρος που θα φας. Να μην φας στο πόδι. Να μην φας γρήγορα. Δημιούργησε ένα τελετουργικό για τον εαυτό σου, για την ζωή σου. Πάρε το αγαπημένο σου πιάτο. Ένα πιάτο που θα το βλέπεις και θα περιμένεις πως και πως να το βρεθεί μπροστά σου. Ένα υπέροχο πιρούνι. Βάλε την μουσική που θέλεις. Βάλε ένα υπέροχο τραπεζομάντιλο. Βάλε ένα ωραίο άρωμα χώρου. Ενεργοποίησε τις αισθήσεις σου ώστε να απολαμβάνεις εκείνη την στιγμή που θα τρως το μπρόκολο.
Όταν λοιπόν αυτό το κάνεις καθημερινά, θα το κάνεις πολύ πιο εύκολα γιατί το βάζεις σε ένα πλαίσιο που σου αρέσει. Και τότε θα αρχίσει να συνδέει ο εγκέφαλος σου αυτή την διατροφή με κάτι όμορφο. Αυτό λοιπόν μετά από κάποιες μέρες θα αρχίσει να γίνεται συνήθεια. Και από την στιγμή που αυτό θα γίνει συνήθεια δεν χρειάζεται να ξανά ζυγιστείς, θα έχεις αποκτήσεις τα κιλά που θέλεις.
Τελετουργία και οικονομικά
Το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι των οικονομικών. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα για τον κάθε τομέα. Έστω λοιπόν ότι θέλεις να αυξήσεις τα οικονομικά σου. Τι χρειάζεται να κάνεις; Το πρώτο που χρειάζεται είναι να δουλεύεις περισσότερες ώρες. Γιατί; Γιατί μέσα σε αυτές τις ώρες χρειάζεται να οργανωθείς, χρειάζεται να αναπτύξεις την ομάδα σου, χρειάζεται να κάνεις πάρα πολλά πράγματα. Δεν θα είναι για όλη σου την ζωή... Ίσως να είσαι από αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ήδη ομάδα.
Όπου και εάν βρίσκεσαι τώρα, να ξέρεις ότι για να πας στο επόμενο επίπεδο, στην αρχή χρειάζεται να κάνεις ένα βήμα πίσω. Για ποιο λόγο; Χρειάζεται να κάνεις ένα βήμα πίσω για να οργανωθείς. Αυτό το βήμα πίσω μπορεί να είναι αυτές οι παραπάνω ώρες που σου ανέφερα προηγουμένως. Σε ποιον αρέσει να δουλεύει περισσότερες ώρες; Σε ποιον αρέσει να αναλαμβάνει περισσότερα πράγματα; Σε ποιον αρέσει να πρέπει να διαχειριστεί καταστάσεις με ανθρώπους που είναι λίγο δύστροποι ή δεν θέλουν να καταλάβουν; Σίγουρα σε κανέναν.
Μικρές αλλαγές που θα κάνουν την διάφορα
Πώς θα το κάνεις για να μην εγκαταλείψεις και να μπορείς όχι μόνο να συνεχίσεις αλλά να το κάνεις με πολύ ενθουσιασμό και να μοιράζεσαι αυτή την ενέργεια με την ομάδα σου, με τους ανθρώπους, με τους πελάτες σου; Χρειάζεται να το βάλεις σε ένα τελετουργικό. Να δημιουργήσεις μια διαδικασία που θα απολαμβάνεις. Πώς θα ξυπνάς στις 7 η ώρα το πρωί; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνεις ώστε να απολαμβάνεις το πρωινό σου ξύπνημα;
Τι είναι αυτό, το 2ο, το 3ο, το 4ο πράγμα που θα κάνεις έτσι ώστε να ενισχύσεις τα οικονομικά σου; Παραδείγματος χάριν, χρειάζεται να πάρεις ένα τηλέφωνο έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Ή χρειάζεται να δημιουργήσεις κάρτες που να μετράς την επιχείρηση σου. Ή χρειάζεται να δημιουργήσεις ένα άλλο σύστημα πωλήσεων. Πώς μπορείς αυτό να το περάσεις στην ομάδα σου έτσι ώστε να τους αρέσει η διαδικασία για να μπορούν να το κάνουν συνήθεια και να έχετε όλοι μαζί τα αποτελέσματα τα οποία θέλετε;
Τι χρειάζεται να κάνεις
Έτσι λοιπόν να θυμάσαι ότι η σειρά, τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις για να κάνεις την επιθυμία σου επιτυχία είναι τα εξής:
Να νιώσεις με την καρδιά σου τι είναι αυτό ακριβώς που θέλεις πάρα πολύ.
Να ξεκινήσεις άμεσα δράση, να χρησιμοποιείς τον ενθουσιασμό σου.
Να βάλεις αυτή την δράση σε ένα όμορφο περιβάλλον έτσι ώστε να μπορείς να την διατηρείς. Έτσι ώστε κάθε μέρα να περιμένεις να κάνεις αυτό το συγκεκριμένο που έχεις δεσμευτεί ότι πρέπει να κάνεις.
Τέλος, άφησε το χρόνο για μερικές μέρες έτσι ώστε αυτό να γίνει συνήθεια και μετά να απολαύσεις αυτό που πραγματικά αξίζεις.
Τι πρέπει λοιπόν τώρα να κάνουμε:
Πάρε ένα χαρτί και ένα στυλό.
Σημείωσε τι είναι αυτό που θέλεις.
Ποιες είναι οι δράσεις που πρέπει να αναλάβεις για να το πετύχεις.
Πώς πρέπει να υλοποιήσεις αυτές τις δράσεις έτσι ώστε να είσαι χαρούμενος σε αυτές.
Για πόσες μέρες πρέπει να το κάνεις, ή παρατήρησε στον εαυτό σου πότε θα νιώσεις ότι αυτό έχει γίνει πλέον συνήθεια.
Μετά αφέσου στο χρονοδιάγραμμα σου για να απολαύσεις την επιτυχία σου.
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Υπάρχουν τόσα βιβλία που αφορούν την ευτυχία αλλά την ίδια στιγμή ο ένας στους δέκα πεθαίνει από κατάθλιψη και σε μερικά χρόνια από τώρα θα πεθαίνει ο ένας στους δύο. Για ποιο λόγο; Για ποιο λόγο εάν η ευτυχία μένει μέσα μας, κατοικεί μέσα μας, εάν έχουμε πρόσβαση τόσο γρήγορα στην ευτυχία, για ποιο λόγο οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να τη νιώσουν;
Ήμουν ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Για πάρα πολλά χρόνια προσπαθούσα να ζήσω ευτυχισμένος, να νιώσω ευτυχισμένος αλλά δεν τα κατάφερνα. Μερικές φορές πίστευα ότι πρέπει να κάνω λεφτά. Δούλευα πάρα πολύ να κάνω πολλά λεφτά για να νιώσω ευτυχισμένος. Έβγαζα λεφτά... μάταιο. Έλεγα “Α! Τελικά πρέπει να πάρω μια μηχανή”, έπαιρνα την μηχανή... μάταιο. Μετά μου ερχόταν μια άλλη ιδέα που έλεγε “Α! Θα πάω να κάνω ελεύθερη πτώση.” Έκανα ελεύθερη πτώση... 50 δευτερόλεπτα ευτυχία και μερικές μέρες λιγότερη ευτυχία και μετά... μάταιο. Πήγαινα σε σεμινάρια. Έλεγα “Αυτό είναι. Πρέπει να πάω στο σεμινάριο.” και μετά από λίγο καιρό... μάταιο.
Και τελικά πήρα μια απόφαση και έλεγα “Μήπως τελικά δεν υπάρχει ευτυχία; Μήπως η ευτυχία είναι μια προσωρινή κατάσταση; Μήπως η ευτυχία είναι στιγμές;” Και αν παρατηρήσεις οι πιο πολλοί άνθρωποι κάτι τέτοιο πιστεύουν. Απ' το “Δεν υπάρχει ευτυχία” μέχρι το “Η ευτυχία είναι στιγμές”. Κάποιοι είναι ονειροπόλοι και λένε “Ναι υπάρχει ευτυχία.” αλλά δεν ξέρουν πώς να τη νιώσουν. Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκεις αλλά σε όποια και αν ανήκεις θέλω να ξέρεις ότι η ευτυχία είναι μια κατάσταση που ναι μεν κατοικεί μέσα μας αλλά υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί στην λειτουργία του εγκεφάλου που δεν της επιτρέπουν να εμφανιστεί.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Καταρχήν ο εγκέφαλος είναι ένα προϊόν αν θέλεις, το οποίο κατασκευάστηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια πίσω, για την ακρίβεια περίπου στα 2.000.000 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι αυτός ο υπέροχος εγκέφαλος κατασκευάστηκε όχι για να είμαστε ευτυχισμένοι αλλά για να μπορούμε να επιβιώνουμε.
Άρα λοιπόν, η ευτυχία, σε προτεραιότητα, έρχεται δεύτερη. Τι σημαίνει αυτό; Ο εγκέφαλος πρώτα θα κοιτάξει και θα φροντίσει να καλύψει όλα αυτά για τα οποία εσύ του έχεις δώσει εντολή ότι είναι σημαντικά για την επιβίωση σου και την ασφάλεια σου, όπως είναι τα χρήματα, η αγάπη των άλλων ανθρώπων, η επιτυχία, όπως είναι όλα αυτά τα πράγματα τα οποία θέλουμε οι άνθρωποι στην καθημερινότητα μας. Και μετά θα σου δώσει την ευτυχία. Γι' αυτό και για πάρα πολλούς ανθρώπους η ευτυχία είναι στιγμές.
Έτσι λοιπόν αν θέλεις πραγματικά να νιώσεις ευτυχισμένος, εάν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος στην καθημερινότητα σου, που στο τέλος της ημέρας είναι και το πιο σημαντικό απ' όλα, αλλά και το πιο σημαντικό για να πετύχεις αυτό που θέλεις στην ζωή σου. Χρειάζεται να αποκωδικοποιήσεις το πως δουλεύει ακριβώς ο εγκέφαλος σου.
Φαντάσου το λοιπόν, σαν να θέλεις να κάνεις διάρρηξη σε ένα σπίτι που έχει συναγερμό. Για να τα καταφέρεις χρειάζεται να ξέρεις ακριβώς πως λειτουργεί ο συναγερμός, να ξέρεις την δομή του. Αφού ξέρεις την δομή μετά μπορείς να σπάσεις τον συναγερμό, να σπάσεις τον κώδικα και μετά να μπεις μέσα στο σπίτι. Αν λοιπόν αυτός είναι ο εγκέφαλος σου, τότε χρειάζεται να αποκωδικοποιήσεις ακριβώς πως σκέφτεται ο εγκέφαλος σου, να σπάσεις αυτή την λειτουργία, να μάθεις τους κώδικες αυτούς, να μάθεις ακριβώς πως σκέφτεται προκειμένου να σου δίνει την ασφάλεια που χρειάζεσαι για να μπορείς να επιβιώσεις και να μεταφέρεις αυτόν τον τρόπο λειτουργίας στην ευτυχία και να μπορείς να απολαμβάνεις την ευτυχία σαν κάποιο αγαθό. Σαν κάτι που πραγματικά υπάρχει μέσα σου και μπορείς να έχεις πρόσβαση σε αυτό κάθε στιγμή. Για την ακρίβεια όχι να έχεις πρόσβαση, απλά να ζεις ευτυχισμένος στην καθημερινότητα σου.
Άρα:
Αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό σου να δεις πως του δίνεις την ασφάλεια που χρειάζεται και πως αντιλαμβάνεται την ασφάλεια ο εγκέφαλος σου.
Πάμε να γίνουμε χάκερ του εγκεφάλου μας. Αφού μάθεις λοιπόν πώς λειτουργεί και πώς αντιλαμβάνεται την ασφάλεια, πάρε αυτόν τον τρόπο λειτουργίας και τοποθέτησε τον στην ευτυχία.
Αφού το κάνεις αυτό μετά η ευτυχία θα είναι τρόπος ζωής στην καθημερινότητα σου.
Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος και ότι είσαι πάρα πολύ σημαντικός και για εσένα και για τους ανθρώπους που αγαπάς αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν συνδέσει την επιτυχία με κάτι δύσκολο, με κάτι που πονάει και είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Για ποιο λόγο; Γιατί κάθε φορά που καλούμαστε να πετύχουμε κάτι χρειάζεται να βγούμε έξω από την ζώνη άνεσης μας. Χρειάζεται να κάνουμε κάτι το οποίο δεν κάναμε. Χρειάζεται να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας.
Και εκεί πέρα αρχίζει ένα σήμα κινδύνου να εκπέμπεται από τον εγκέφαλο μας. Γιατί; Γιατί βρισκόμαστε σε μια ζώνη άγνωστη και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση προκειμένου να είμαστε ασφαλείς. Έτσι λοιπόν τι συμβαίνει; Κάθε φορά που θέλουμε να πετύχουμε κάτι εκπέμπονται αυτά τα κύματα, αυτά τα σήματα από τον εγκέφαλο, και επειδή συμβαίνει κάθε φορά, έχει συνδεθεί η επιτυχία με κάτι δύσκολο, με κάτι που πονάει. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο βήμα. Το βήμα της διαδικασίας.
Πρόσεξε τώρα. Όταν δεν πετυχαίνουμε κιόλας αυτό που θέλουμε με την πρώτη, την δεύτερη ή την τρίτη προσπάθεια, τότε αυτός ο πόνος μεγαλώνει με αποτέλεσμα είτε να σταματάμε και να μην προχωράμε, γι' αυτό και θα ακούσεις πάρα πολλούς ανθρώπους, ανεξάρτητα από το τι έχουν πετύχει στην ζωή τους – μπορεί να βγάζουν 5, 10, 20, 100, 200 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο ή 1.000.000, μπορεί να έχουν μια σχέση με υπέροχα παιδιά, μπορεί να έχουν καταφέρει πολλά πράγματα – αλλά θα τους ακούσεις να είναι κουρασμένοι και να σου λένε “Παρέδωσα. Δεν αντέχω άλλο. Θέλω να πάω να αράξω σε ένα εξοχικό, στο σπίτι μου, να πάρω μια σύνταξη ή να πάρω τα χρήματα που μου δίνει ήδη η επιχείρηση μου, να δω τα παιδιά να είναι καλά και τίποτα άλλο.” Όμως όταν είσαι 50 χρονών, είσαι πολύ μικρός. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Είπαμε. Γιατί έχουν συνδέσει την επιτυχία με κάτι δύσκολο. Κάνανε την επιτυχία κάτι δύσκολο.
Τι χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε εμείς από εδώ και πέρα έτσι ώστε να συνδέσουμε την επιτυχία με κάτι ευχάριστο προκειμένου όχι μόνο να πετύχουμε τους στόχους μας αλλά συνεχίζουμε να πετυχαίνουμε για όλη μας την ζωή; Όσο χρονών και να είμαστε μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας θα μπορούμε να βάζουμε στόχους και να πετυχαίνουμε αρκεί να συνδεθεί η επιτυχία με κάτι όμορφο, με κάτι ευχάριστο.
Είναι σαν ενώ θέλεις να πας διακοπές, να φοβάσαι το αεροπλάνο, να δυσκολεύεσαι στις πτήσεις και να ταλαιπωρείσαι. Τότε είναι πολύ πιθανόν ή να μην πηγαίνεις διακοπές ή να σου βγαίνουν ξινές. Γιατί; Γιατί αν είναι να πας ένα τριήμερο και τις 3-4 ώρες που μπορεί να είσαι μέσα στο αεροπλάνο εσύ υποφέρεις, τότε πόσες φορές θα το κάνεις αυτό στην ζωή σου;
Τι χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε για να συνδέσουμε την επιτυχία με κάτι ευχάριστο; Βρες αυτό που σε γεμίζει και ακολούθησε το. Παρατήρησε τι κάνει την καρδιά σου να νιώθεις γαλήνιος, να νιώθεις ενθουσιασμένος, να νιώθεις ευτυχισμένος.
Τώρα, έστω ότι έχεις έναν συγκεκριμένο στόχο, π.χ. θέλεις να πετύχεις κάτι συγκεκριμένο στην δουλειά σου, έχεις έναν συγκεκριμένο στόχο, συγκεκριμένες πωλήσεις ή να δημιουργήσεις μια συγκεκριμένη ομάδα ή θέλεις μια συγκεκριμένη σχέση...
Ότι κι αν θέλεις, βρες ποιος είναι εκείνος ο τρόπος που αν τον ακολουθήσεις θα νιώθεις μέσα σου πληρότητα, θα νιώθεις μέσα σου γεμάτος.
Να εστιάζεις όχι στο τελικό αποτέλεσμα αλλά στην στιγμή. Τι χρειάζεται να κάνεις τώρα ώστε να απολαμβάνεις αυτή την στιγμή που θα σε οδηγήσει βήμα βήμα στο σημείο που θέλεις; Να θυμάσαι ότι η επιτυχία είναι ένα ταξίδι και όπως όλα τα ταξίδια ξεκινούν με το πρώτο βήμα που το επαναλαμβάνεις πάρα πολλές φορές ανεξάρτητα από το τι συγκυρίες υπάρχουν δεξιά και αριστερά. Μπορείς να κάνεις λίγο αριστερά, λίγο δεξιά, λίγο πίσω, λίγο μπρος, αλλά στο τέλος της ημέρας θα είσαι μπροστά, είτε δεξιά, είτε αριστερά, προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Άρα λοιπόν εάν βρεις τον τρόπο να απολαμβάνεις, να χαίρεσαι το κάθε σου βήμα, είτε βρίσκεσαι σε συνθήκες βροχής, είτε χιονιού, είτε ζέστης, τότε απλά θα συνεχίσεις να είσαι σε αυτή την διαδικασία την συγκεκριμένη και πολύ γρήγορα θα είσαι στους στόχους που θέλεις. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως όταν συνδέεις αυτή την διαδικασία στο εγκέφαλο σου με κάτι ευχάριστο, τότε το μυαλό σου θα μπορεί ευχάριστα να την επαναλαμβάνει και όσο επαναλαμβάνεις ευχάριστα τις ευχάριστες συνήθειες, σκέψεις, συμπεριφορές, τότε μάντεψε τι... Θα πετυχαίνεις χωρίς καν να το σκέφτεσαι.
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Όλοι γνωρίζουμε πως στην καθημερινότητα οι πιο πολλοί άνθρωποι χάνουν χρόνο, χάνουν χρήματα και πολλές φορές χάνουν την ίδια τους την ζωή στερώντας από τον εαυτό τους την δυνατότητα να έχουν συναισθηματική ευεξία. Ο συναισθηματικός θάνατος πολλές φορές είναι πολύ πιο σημαντικός από τον σωματικό. Γιατί; Γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι το ταμείο των θετικών και των αρνητικών συναισθημάτων.
Πολλές φορές αυτό το ταμείο είναι αρνητικό κι αυτό γιατί δεν κάνουμε πράγματα τα οποία θέλουμε. Γιατί δεν κάνουμε πράγματα τα οποία θέλουμε; Γιατί δεν προλαβαίνουμε. Και γιατί δεν προλαβαίνουμε; Ο ένας λόγος είναι η διαχείριση του χρόνου μας. Ο άλλος λόγος είναι γιατί δεν έχουμε απόδοση. Δεν προλαβαίνουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε αυτά που χρειάζεται να κάνουμε, τα απαραίτητα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χρόνος για αυτά τα οποία δίνουν νόημα στην ζωή μας.
Τώρα ας πάμε λίγο πίσω. Όταν ξεκίνησα να κάνω coaching, άρχισα να δημιουργώ άρθρα σαν αυτό που διαβάζεις τώρα, συμβουλές της ημέρας και άλλα. Και κάθε φορά πήγαινα από πάνω να δω ένα like, subscribe, dislike, σχόλια και αναρωτιόμουν τι γίνεται; Τι μπορεί να κάνω λάθος; Παρ' όλα αυτά επειδή το ήθελα πάρα πολύ επέμενα, ξανά και ξανά και ξανά...
Μετά από ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα άρχισα να έχω subscribers, ανθρώπους να με ακολουθούν στο Youtube, να έχω στο Facebook αρκετά likes... Στην ουσία ανθρώπους που να απαντούν, να μου στέλνουν στην σελίδα και στο email μου μήνυμα και να υπάρχει μία διαδραστικότητα. Όμως αυτό έφτασε σε ένα ταβάνι. Και όταν λέω ταβάνι τι εννοώ; Αναπτυσσόταν αλλά γινόταν με έναν τρόπο πολύ αργό. Κατά την δικιά μου αίσθηση και εάν θέλεις κατά τις δικές μου προσδοκίες.
Έτσι λοιπόν αυτό που έκανα ήταν το εξής: Άρχισα να ρωτώ τον εαυτό μου τι θα μπορούσα να κάνω προκειμένου να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο η πληροφορία την οποία μοιράζομαι. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι η πληροφορία σαν πληροφορία είναι εξαιρετική. Δουλεύει σε εκατομμύρια ανθρώπους εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είναι τεσταρισμένη άπειρες φορές. Άρα η πληροφορία, το ένα κομμάτι, είναι σίγουρα εξαιρετικό. Αυτό που μένει είναι ο αγγελιοφόρος αυτής της πληροφορίας που ήμουνα εγώ.
Είχα λοιπόν δύο επιλογές για να βελτιωθώ. Η μία επιλογή ήταν να συνεχίσω να κάνω ξανά και ξανά και ξανά ότι έκανα μέχρι εκείνη την στιγμή και σίγα σιγά μέσα από την πρακτική να γίνομαι όλο και καλύτερος. Όμως αυτό όπως σου είπα έχει ένα ταβάνι.
Ο δεύτερος τρόπος, ο πολύ πιο αποτελεσματικός και πολύ πιο γρήγορος ήταν ο εξής: Να κάθομαι να παρακολουθώ αυτά που γράφω, αυτά που λέω, τον τρόπο που τα λέω. Να βάζω τον εαυτό μου στην θέση του θεατή. Δηλαδή, να διαπιστώσω μέσα από την παρατήρηση, και ενώ έχω κάνει πάρα πολλά σεμινάρια, έχω δει πάρα πολλούς ομιλητές, που βρίσκομαι σε σχέση με αυτούς. Μου αρέσει αυτό που βλέπω; Αυτό που ακούω; Δεν μου αρέσει; Τι να αλλάξω;
Και το άλλο που είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό, και ίσως και πιο σημαντικό, είναι η ανατροφοδότηση. Το feedback ανθρώπων οι οποίοι δεν είχαν δόλο να μου πουν κάτι καλό ή κάτι κακό. Άνθρωποι που πραγματικά τους εμπιστεύομαι. Αυτή ήταν η πρώτη βαθμίδα.
Η δεύτερη βαθμίδα ήταν να πάρω σχόλια από όλους τους ανθρώπους και να δω τι τους αρέσει και τι όχι. Και ξέρεις έρχεται εκείνη η στιγμή που κάθεσαι και νιώθεις να χάνεσαι. Για ποιον λόγο; Γιατί για ένα πράγμα μπορεί να ακούσεις δέκα διαφορετικές απόψεις. Κάποιοι να σου πουν κράτα αυτό και άλλοι αφαίρεσε το. Και να μην ξέρεις τι να κάνεις. Όμως και γι' αυτό υπήρχε λύση.
Ποια ήταν η λύση; Έβλεπα ποια ήταν εκείνα τα κοινά χαρακτηριστικά, γιατί αντικειμενικά ο κάθε άνθρωπος έχει της δικιά του ιστορία, τις δικές του εμπειρίες, τα δικά του θέλω, επιθυμίες, φόβους, γούστα... οτιδήποτε. Άρα δεν μπορεί κάτι να αρέσει σε όλους. Όμως αν πάρεις αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά που ενοχλούν όλους και αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά που αρέσουν σε όλους, τότε μπορείς να έχεις μια εξαιρετική πρόοδο.
Και έτσι έγινε. Μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μέσα σε μερικούς μήνες είχα 100% ανάπτυξη και συνεχίζω να αναπτύσσομαι. Αυτή την στιγμή πάνω από 100.000 άτομα σε όλα τα Social Media παρακολουθούν τις πληροφορίες μου. Γιατί προήλθε αυτή η γρήγορη ανάπτυξη ενώ μέχρι τότε δυσκολευόμουν για χρόνια; Γιατί είχα το θάρρος να με δω, να με ακούσω, να με βελτιώσω, να αποδεχτώ αυτό που συμβαίνει και να ζητήσω από τους άλλους ανθρώπους να μου πουν τι τους αρέσει και τι δεν τους αρέσει. Έβλεπα ένα σχόλιο, δεν έκρινα, δεν αντιδρούσα, το ρουφούσα. Και ρωτούσα περισσότερα για να το βελτιώσω.
Έτσι λοιπόν, πραγματικά αν θέλεις να βελτιωθείς όσο πιο γρήγορα γίνεται παρακολούθησε τον εαυτό σου σαν τρίτος και ρώτησε ανθρώπους να σου πουν την γνώμη τους. Να σου πουν τι χρειάζεται να αλλάξεις, τι να σταματήσεις, τι τους αρέσει, τι δεν τους αρέσει... Και εδώ είναι ένα μυστικό. Ένα μυστικό για εσένα. Όταν θα ακούσεις το σχόλιο των άλλων ανθρώπων μη μιλήσεις. Άκουσε προσεκτικά. Άκουσε τι θέλουν να σου πουν. Τις περισσότερες φορές όταν ακούμε ένα σχόλιο το πρώτο που θέλουμε να κάνουμε είναι να δικαιολογηθούμε ή να το εξηγήσουμε. Όχι. Πολλές φορές στην ζωή δεν σου δίνεται αυτή η δυνατότητα. Δηλαδή όταν βρίσκεσαι στην καθημερινότητα με ανθρώπους που δε νοιάζονται για εσένα, δεν θα σου πει ποτέ κανένας τίποτα.
Έτσι λοιπόν απλά αποδέξου ότι κι αν σου πουν, κατέγραψε το, και μείνε ανοιχτός για το επόμενο βήμα. Και αφού γράψεις και αποφασίσεις ποια είναι αυτά τα σημεία που εάν αλλάξεις θα πας ένα σκαλί παραπάνω και παραπάνω και παραπάνω, τότε δεσμεύσου ότι θα το κάνεις.
Η άσκηση λοιπόν που έχεις, το επόμενο βήμα για εσένα, ποιο είναι; Είναι να παρατηρήσεις αυτό στο οποίο θέλεις να αυξήσεις την απόδοση και εσύ και κάποιοι άλλοι άνθρωποι και να αποφασίσεις τι πρέπει να σταματήσεις και τι να αρχίσεις, και ξεκίνα να το κάνεις τώρα.
Να θυμάσαι κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, να ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Αν θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την κοινωνία, τις επιχειρήσεις, τις οικογένειες, θα ανακαλύπταμε ότι πίσω από όλα αυτά που ακούμε στην καθημερινότητα, που συζητούμε, που πιστεύουμε, ακόμα και για την κρίση, ο #1 παράγοντας ποιος είναι; Είναι η κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων. Η κρίση αξιών.
Πλέον οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πάρα πολύ επιφανειακές. Αν λοιπόν σε ρωτούσα “Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήρες τηλέφωνο έναν φίλο σου και είχες πραγματικά ενδιαφέρον γι' αυτόν χωρίς να είσαι στο Facebook, χωρίς να είναι το μυαλό σου κάπου αλλού, που τον άκουγες με την καρδιά σου και όχι με το μυαλό σου;” τι θα μου έλεγες;
Αν σε ρωτούσα “Στο κινητό σου πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που εάν τους έπαιρνες για να τους πεις, όχι ότι έχεις ένα πρόβλημα αλλά ότι έχεις μια χαρά μέσα σου, θα ήταν εκείνη την στιγμή εκεί για εσένα για να μοιραστείτε αυτή την χαρά μαζί;”
Από την άλλη θα δούμε πάρα πολλούς τσακωμούς, ζευγάρια, φίλους, συνεργάτες.. Πολλές πολύ καλές επιχειρήσεις και επαγγελματικές ιδέες σταματούν γιατί σταματάει η συνεργασία, η ανθρώπινη συνεργασία, μεταξύ των στελεχών ή των επιχειρηματιών. Και το ίδιο συμβαίνει στις οικογένειες. Τα διαζύγια αυτή την στιγμή έχουν εκτοξευθεί. Αντιδράμε οι άνθρωποι. Σε ότι και να γίνει αντιδράμε. Και στο τέλος; Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Μοναξιά.
Βλέπεις γυναίκες να θέλουν έναν άνδρα δίπλα τους και άνδρες να θέλουν μια γυναίκα. Όταν τους ακούς μεμονωμένα λες “Αν είναι δυνατόν” και όμως στο δια ταύτα κανένας δεν μπορεί να μονιάσει με κανέναν. Και είναι υπερβολή το ότι κανένας δεν μπορεί να μονιάσει με κανένα, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Δεν θα ξεχάσω όταν άρχισα να μαθαίνω τις γνώσεις όσον αφορά το coaching και το πως μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους ανθρώπους. Ενθουσιάστηκα! Με αποτέλεσμα, ειδικά για έναν φίλο μου, αξέχαστο, κάθε φορά που γινόταν κάτι συνέχεια του έλεγα “Κάνε αυτό”, “Κάνε το άλλο” κλπ... με ερωτήσεις, με συμβουλές... Και ξέρεις τι κατάλαβα; Αλλά πολύ μετά. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν είναι όλα για όλες τις στιγμές. Αυτός ο φίλος μου άρχισε να πιέζεται ενώ εμένα η πρόθεση μου ήταν να τον βοηθήσω. Αυτός ο φίλος μου άρχισε να απομακρύνεται, να απομακρύνεται, να απομακρύνεται... γιατί η παρέα μας άρχισε να γίνεται “συμβουλευτική”.
Αλλά δεν ρώτησα ποτέ τον εαυτό μου:
α) “Μάνο, θέλει να βοηθηθεί;”
β) “Μάνο θέλει να βοηθηθεί από εσένα;”
γ) “Μάνο είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για να βοηθηθεί;”
δ) “Μάνο πόσες φορές άνθρωποι σε έχουν συμβουλέψει, σου πρότειναν κάτι και ένιωσες πίεση ή ένιωσες μια απομάκρυνση γιατί δεν υπήρχε η συναισθηματική κατανόηση εκείνη την στιγμή;”
Και τότε διαπίστωσα ότι αυτό είναι που μας απομάκρυνε με τον φίλο μου.
Έτσι λοιπόν, προτού συμβουλέψεις κάποιον, ακόμα κι αν ξέρεις ότι έχεις δίκιο, ακόμα και αν τον βλέπεις να “καταστρέφεται”, καταρχήν άφησε τον να στο ζητήσει ή ζήτησε του την άδεια του. Αλλιώς είναι παραβίαση. Είναι σαν να παραβιάζεις τον συναισθηματικό του κόσμο. Πώς θα σου φαινόταν να ερχόμουν στο σπίτι σου και να έμπαινα μέσα απλά και μόνο επειδή ήξερα να μπω;
Γιατί καμιά φορά όταν ο άλλος είναι ευάλωτος και είναι και φίλος μας, ξέρουμε πως να διεισδύσουμε στον συναισθηματικό του κόσμο και αυτό πολλές φορές είναι “βιασμός”. Το βάζω σε εισαγωγικά. Είναι σκληρή λέξη, όμως υπόκειται σε τέτοια πίεση ο άλλος που δεν μπορεί να ανταποκριθεί και για να προστατέψει τον εαυτό του απομακρύνεται. Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλουμε να βοηθήσουμε και συνήθως αυτά που θέλουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας τα λέμε πολύ πιο εύκολα στους άλλους ανθρώπους τείνοντας να τους καθοδηγούμε.
Άρα λοιπόν, για να μην χαλάσει η σχέση σου, αυτό που πρέπει να κάνεις, αν δεν το κάνεις ήδη, είναι το εξής: Ή να σε ρωτήσουν την άποψη σου, να ζητήσουν την βοήθεια σου ή αν βλέπεις κάτι και θέλεις να πεις κάτι να ρωτήσεις “Έχω την άδεια σου να σου προτείνω κάτι;”, “Θα μπορούσα να σου προτείνω κάτι;”
Και ένα μυστικό:
Να λες τόσα μέχρι εκεί που αντέχουν. Γιατί; Χρειάζεται να αναπτύξεις την ικανότητα της ενσυναίσθησης. Και προς Θεού, μπορεί και να την έχεις ήδη. Αν την έχεις είναι τέλειο. Αν δεν την έχεις όμως... Ας δούμε τι σημαίνει ενσυναίσθηση. Ενσυναίσθηση σημαίνει να μπορείς να νιώθεις μέχρι που μπορεί να πάει ο άλλος, μέχρι τι μπορεί να ακούσει ο άλλος και τι μπορεί να διαχειριστεί. Γιατί πολλές φορές και το πολύ είναι το ίδιο δύσκολο ή επώδυνο όσο το λίγο ή το καθόλου.
Άρα λοιπόν αυτό που χρειάζεται να κάνεις τώρα είναι να αρχίσεις να παρατηρείς στον εαυτό σου: Πόσες φορές συμβουλεύεις; Πόσες φορές κάνεις ερωτήσεις στους άλλους ανθρώπους; Και να αρχίσεις να νιώθεις τους άλλους ανθρώπους και να βλέπεις εάν μπορούν, εάν αντέχουν και εάν είναι έτοιμοι για αυτό που εσύ θεωρείς σωστό. Γιατί καμιά φορά ξέρεις, αυτό που είναι σωστό για εσένα μπορεί να είναι λάθος για τον άλλον. Όχι γιατί είναι λάθος γενικότερα αλλά γιατί ο άλλος δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Και αν δεν μπορώ να υποστηρίξω κάτι το πρώτο που θα κάνω είναι να απομακρύνω εσένα εάν δεν καταλαβαίνεις ότι εκείνη την στιγμή εγώ περνάω μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Άρα λοιπόν ανέπτυξε την ενσυναίσθηση σου. Ανέπτυξε την σχέση σου. Ρώτησε την άδεια τους ή περίμενε την άδεια τους και τότε θα δεις πως οι σχέσεις σου θα αρχίσουν να αποκτούν περισσότερο νόημα με αποτέλεσμα καλύτερες φιλίες, καλύτερες σχέσεις, καλύτερες επαγγελματικές συνεργασίες και στο τέλος της ημέρας καλύτερη ποιότητα ζωής.
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο. Τον φυσικό θάνατο. Αυτό όμως που δεν έχουν σκεφτεί οι περισσότεροι άνθρωποι, ενδεχομένως, είναι ότι ο συναισθηματικός θάνατος είναι πολύ πιο σοβαρός από τον σωματικό θάνατο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν στα 25 και τους θάβουν στα 85. Γιατί; Γιατί να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι στον εαυτό τους; Γιατί να το κάνουμε εμείς; Γιατί να το κάνεις εσύ; Οφείλεις στον εαυτό σου, κι εσύ κι εγώ και όλοι μας, να ζήσουμε αυτό το δώρο της ζωής. Αυτό το δώρο που δεν δίνεται σε όλους. Ή δεν δίνεται με τους όρους που εμείς το απολαμβάνουμε. Και δεν ξέρω ποιος είσαι, πως είσαι, τι κάνεις. Σίγουρα όμως, πιστεύω ότι στους ανθρώπους έρχονται κάποιες δύσκολες καταστάσεις τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν με σκοπό να πάνε παρακάτω και να εξελίξουν την ζωή τους.
Και αυτοί στους οποίους έρχονται αυτές οι δύσκολες καταστάσεις που για άλλους φαντάζουν ανυπέρβλητες, αυτοί είναι έτοιμοι να το κάνουν, να εξελίξουν την ζωή τους, και είναι πολύ δυνατοί άνθρωποι. Βλέποντας τέτοιους ανθρώπους πολλές φορές πραγματικά πιστεύω ότι αυτοί είναι πολύ πιο δυνατοί από εμένα. Και γι' αυτό μπορούν και υπάρχουν, μπορούν και συνεχίζουν.
Έτσι λοιπόν αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να αναπτύξεις την συναισθηματική σου ευεξία. Χρειάζεται να ζήσεις περισσότερα χρόνια αλλά και καλύτερα χρόνια. Και για να συμβεί αυτό τι χρειάζεται να κάνουμε; Χρειάζεται να σταματήσουμε να κρίνουμε τους άλλους ανθρώπους. Γιατί όσο κρίνεις τους άλλους ανθρώπους το μόνο που κάνεις είναι να στερείς από τον εαυτό σου την αφθονία. Γιατί η αφθονία τι είναι; Είναι α – στερητικό + φθόνος. Είναι η στέρηση τους φθόνου. Όσο φθονώ δεν μπορώ να έχω αφθονία στην ζωή μου.
Αν θέλεις λοιπόν να ζήσεις περισσότερα χρόνια χρειάζεται να σταματήσεις να κρίνεις τους άλλους ανθρώπους. Για ποιο λόγο; Ο Δαλάι Λάμα έλεγε “Το να κρίνεις ή το να θυμώνεις με έναν άνθρωπο είναι σαν να πίνεις δηλητήριο και να θέλεις να σκοτώσεις τον εχθρό σου.”
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια ιστορία που μου είπε κάποια στιγμή ένας άνθρωπος που γνώρισα, για μια οικογένεια, την οικογένεια του κ. Γιάννη. Η οικογένεια του κ. Γιάννη ήταν μια οικογένεια πάρα πολύ φυσιολογική, δεμένη, χαρούμενη, τρώγανε μαζί, διασκέδαζαν μαζί, είχαν και τις εντάσεις τους, εντάξει... Αλλά στην καθημερινότητα τους ήταν πάρα πολύ καλά και τηλεφωνιόντουσαν συνέχεια μέσα στην ημέρα, ενδιαφερόντουσαν ο ένας για τον άλλον, και αυτό συνέβαινε για πάρα πολλά χρόνια. Και κάποια στιγμή, σε ένα από αυτά τα τηλεφωνήματα, τηλεφώνησε η γυναίκα στον άντρα της και του είπε ότι πέθανε το παιδί τους.
Όπως καταλαβαίνεις τους κόπηκαν τα πόδια. Δεν υπάρχουν λόγια που να περιγράφουν την συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρέθηκαν. Πέρασε ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα που υπήρχε πόνος. Φαντάσου, αγόρασαν σπίτι έξω από το νεκροταφείο για να μένουν μαζί με το παιδί. Έκαναν άλλο παιδί και έδωσαν στο νέο παιδί το όνομα του παιδιού που είχε πεθάνει. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά.
Μέχρι που κάποια στιγμή, του σύστησε ένας φίλος του να αρχίσει να διαβάζει βιβλία προσωπικής ανάπτυξης, κινητοποίησης και να δουλεύει πάνω στον εαυτό του. Γιατί ξέρεις καμιά φορά όταν δεν μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση χρειάζεται να αλλάξεις τον εαυτό σου, να ενδυναμώσεις τον εαυτό σου σχετικά με μια κατάσταση. Και όντως αυτή η κατάσταση δεν αλλάζει. Το μόνο που θα μπορούσε να αλλάξει είναι να αλλάξει τον ίδιο του τον εαυτό, να δουλέψει με τον εαυτό του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή ξυπνάει και παίρνει μια απόφαση ο κ. Γιάννης. Πήρε την απόφαση να βρει κάτι πολύ σημαντικό γι' αυτόν. Και άρχισε να βοηθάει παιδάκια. Άρχισε να βοηθάει παιδάκια τα οποία είχαν πρόβλημα. Τα οποία ήταν εγκαταλελειμμένα, είχαν προβλήματα, ήταν δυστυχισμένα. Και ξαφνικά η ζωή του άρχισε να αποκτάει ένα νόημα.
Και εδώ θέλω να σε ρωτήσω. Τι πιστεύεις ότι άλλαξε; Η κατάσταση; Άλλαξε η συνθήκη; Μεταλλάχθηκε σε ένα ευχάριστο γεγονός αυτό το θλιβερότατο γεγονός; Ή αυτό που έγινε είναι ότι βρήκε ένα νόημα στην ζωή του;
Έτσι λοιπόν για να ζήσεις περισσότερα χρόνια, για να έχεις συναισθηματική ζωή, συναισθηματική ευεξία, αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να σταματήσεις να κρίνεις και να αρχίσεις να ζεις. Να αρχίσεις να κάνεις διαφορετικά πράγματα. Να κάνεις πράγματα τα οποία σε εξελίσσουν. Πράγματα τα οποία σε αναπτύσσουν. Πράγματα τα οποία βάζουν καινούργια δεδομένα στο μυαλό σου. Πράγματα για τα οποία χρειάζεται να σκεφτείς πολύ παραπάνω από αυτό που φανταζόσουν ή από αυτό που έκανες. Γιατί πολλές φορές στην καθημερινότητα μας επειδή είναι η ίδια δεν εξελισσόμαστε, δεν αναπτυσσόμαστε.
Έτσι λοιπόν για να αποκτήσεις συναισθηματική ευεξία άρχισε να αναπτύσσεις την δεξιότητα καθημερινά να κάνεις άλλα πράγματα ή να τα κάνεις με διαφορετικό τρόπο για να αρχίσεις να εξελίσσεσαι, να αρχίσεις να αναπτύσσεσαι.
Όμως εδώ πέρα έχω ένα μυστικό. Καθώς δουλεύεις πάνω στον εαυτό σου, πάνω στην εξέλιξη σου, κάνοντας διαφορετικά πράγματα, πρέπει να είσαι πολύ συνειδητός – αυτή η εξέλιξη να είναι συνειδητή – προς την κατεύθυνση που εσύ θέλεις. Προς την κατεύθυνση που θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις συναισθηματική ζωή και ευεξία.
Έτσι λοιπόν γράψε κάτω τι είναι αυτό το νέο που αν φέρεις στην ζωή σου θα κάνει την καρδιά σου να χτυπάει τόσο δυνατά όπως όταν έρχεται ένας έρωτας; Μπορεί να μην το ξέρεις τώρα! Δεν πειράζει. Αφιέρωσε χρόνο. Ψάξε. Ρώτα. Μείνε ανοιχτός. Και πολύ γρήγορα θα σου έρθει η απάντηση.
Είσαι υπέροχος! Είσαι μοναδικός! Να ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
“Εάν θέλεις να προβλέψεις το μέλλον σου χρειάζεται να το δημιουργήσεις.”Jim Rohn
Οι αρνητικές σκέψεις έχουν πολύ μεγαλύτερη επίδραση στο μυαλό μας απ' ότι οι θετικές. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της έρευνας του MIT. Τι σημαίνει αυτό; Από μόνο του ίσως και τίποτα. Ας βάλουμε λοιπόν μια δεύτερη πληροφορία. Ο Ντιπάκ Τσόπρα, ένας άλλος εξαιρετικός επίσης επιστήμονας, λέει ότι κάθε μέρα ένας άνθρωπος κάνει 60.000 – 80.000 σκέψεις. Βέβαια, ψάχνοντας, ανακάλυψε ότι κάποιοι άλλοι σε κάποιες άλλες έρευνες λένε ότι ένας άνθρωπος κάνει 20.000 σκέψεις την ημέρα. Τώρα, είτε κάνει 20.000, είτε κάνει 60.000, είτε κάνει 80.000, ένα είναι το σίγουρο. Οι σκέψεις που κάνουμε κάθε μέρα είναι πάρα πολλές.
Το τρίτο δεδομένο είναι το εξής: Οι τρεις στις τέσσερις σκέψεις στο 95% των ανθρώπων είναι αρνητικές. Το άλλο δεδομένο είναι ότι ο εγκέφαλος είναι ένα λογισμικό 2.000.000 ετών που σκοπός της κατασκευής του είναι η επιβίωση μας. Κι ένας άνθρωπος δεν κινδυνεύει από το ευχάριστο. Ένας άνθρωπος κινδυνεύει από το δυσάρεστο. Και γι' αυτό λοιπόν τον λόγο πολλές φορές ζούμε αυτά που ζούμε γιατί δεν είμαστε συνειδητοί σε αυτό που συμβαίνει.
Δεν θα ξεχάσω όταν έκανα μάθημα, πάνε πολλά χρόνια, με μια συγκεκριμένη καθηγήτρια, καλή της ώρα. Έλεγε “Ποιος ξέρει το Νόμο της Έλξης, το Law of Attraction?” Όλοι το ήξεραν. “Και ποιος πιστεύει ότι δεν λειτουργεί;”. Όλοι σήκωσαν το χέρι και το επιβεβαίωσε αυτή η γυναίκα. Έλεγε “Εγώ όσες φορές κι αν το έχω κάνει ποτέ δεν έχει έρθει αυτό που θέλω”. Και είχε δίκιο. Αλλά αυτό που δεν είχε σκεφτεί είναι ότι είτε κάνουμε 20.000 σκέψεις, είτε κάνουμε 80.000 σκέψεις, αν οι τρεις στις τέσσερις είναι αρνητικές και με πολύ πιο δυνατό το συναίσθημα απ' ότι στις θετικές, τότε υλοποίησε αυτό που ήθελε σε ασυνείδητο επίπεδο.
Γι' αυτό λέμε πως η συνειδητότητα και η επίγνωση ενός ανθρώπου καθορίζει την ζωή του. Γι' αυτό λέμε προτού να έχουμε μια άποψη για κάτι, πρώτα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να σκεφτούμε, να κρίνουμε και να προχωρήσουμε, να αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε ή τι δεν πρέπει να κάνουμε και να πάμε στο επόμενο βήμα.
Άρα λοιπόν ο Νόμος της Έλξης δουλεύει. Αλλά δουλεύει με έναν διαφορετικό τρόπο από τον τρόπο που οι πιο πολλοί άνθρωποι τον αντιλαμβάνονται. Η ερώτηση όμως ποια είναι; “Ωραία Μάνο, αυτό συμβαίνει. Και τι πρέπει να κάνω;” Για κάθε αρνητικό που λες, για να το εξουδετερώσεις, με βάσει τις έρευνες χρειάζεται να πεις 17 φορές με ένταση μέσα σου το αντίθετο.
Φαντάσου λοιπόν μία μαμά ή ένας μπαμπάς, όταν λέει στο παιδί “Μη”, “Δεν μπορείς να το κάνεις” και όταν το λες εσύ στον εαυτό σου, εγώ στον εαυτό μου, ο καθένας που το λέει στον εαυτό του, τι δημιουργούμε μέσα μας. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που πιάνεις τον εαυτό σου να λέει “Δεν μπορώ”, “Δεν γίνεται”, “Αποκλείεται” 17 φορές θα λες “Μπορώ να το κάνω”, “Μπορώ να το κάνω”, “Μπορώ να το κάνω”, “Μπορώ να το κάνω” .... 17 φορές! Και αν ξαναπείς .... Δεν θα το πεις μετά! Είναι τόσο απλό. Εντάξει, θέλει δουλειά. Αλλά είναι πολύ απλό. 17 φορές για να ουδετεροποιήσεις το αρνητικό που έφερες μέσα σου και να γράψεις πάνω από αυτό στον εγκέφαλο σου.
Έτσι λοιπόν μην επιτρέψεις στις γνώμες των άλλων ανθρώπων να γίνουν δικιά σου πραγματικότητα. Μην το ξεχάσεις ποτέ. Κάθε φορά που σου λέει ένας άνθρωπος κάτι αρνητικό και ειδικά όταν είσαι ευάλωτος από αυτόν τον άνθρωπο, δηλαδή όταν είναι ο γονιός σου, ο φίλος σου, ο αγαπημένος σου, είναι κάποιος άνθρωπος που εμπιστεύεσαι, που σημαίνει ότι έχουμε λιγότερες αντιστάσεις, τότε 17 φορές κατευθείαν να πεις το αντίθετο. Γιατί; Για να το ουδετεροποιήσεις και να γράψεις από πάνω του.
Έτσι λοιπόν αυτό που έχεις να κάνεις τώρα είναι το εξής: Να σημειώσεις ποιες είναι αυτές οι καθημερινές σκέψεις που λες στον εαυτό σου “Δεν μπορώ”, “Δεν γίνεται”, “Δεν είμαι ικανός”, “Δεν αξίζω”, ότι είναι αυτό. Γράψτο κάτω και κάθε φορά που πιάνεις τον εαυτό σου να το λέει 17 φορές να λες το αντίθετο.
Μέσα από την δράση έρχεται η εκπαίδευση του νευρικού σου συστήματος. Και αν επιμένεις και κάνεις όλες αυτές τις πληροφορίες που λέμε καθημερινά, μπορεί να φαίνονται απλές, αλλά πίστεψε με έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην ζωή σου, εάν τις εφαρμόζεις καθημερινά με επιμέλεια και με αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα που υπάρχει στην ζωή.
Αλλά πάνω απ' όλα να θυμάσαι... Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, να Ζεις με Πάθος!!!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρεις στην ζωή σου, είτε για τον εαυτό σου, είτε για την σχέση σου, την οικογένεια σου, το παιδί σου, είτε για τα επαγγελματικά σου, εάν την πάρεις κάτω από φόβο, θυμό, λύπη, ή οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, είναι η λάθος απόφαση.
Μόνο σε κατάσταση ενθουσιασμού μπορείς να πάρεις την καλύτερη απόφαση. Και αν το δούμε λίγο και από μία άλλη οπτική ενθουσιασμός τι σημαίνει; Εν + Θεό. Έχοντας τον Θεό μέσα μου. Και το συγκλονιστικό ήταν ότι αυτό το άκουσα από έναν Αμερικανό εκπαιδευτή.
Πρόσεξε λοιπόν τι γίνεται: Οι περισσότεροι άνθρωποι στην ζωή δεν οδηγούνται μέσα από τα θέλω τους, μέσα από τις επιθυμίες τους, οδηγούνται μέσα από τον φόβο τους. Μέσα από αυτό που φοβούνται. Έτσι λοιπόν για να μην βιώσουν τον φόβο τους, κάνουν συνέχεια αυτά που δεν θέλουν να κάνουν, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιούν τις δράσεις τους, τις πράξεις τους, να ελαχιστοποιούν τα αποτελέσματα τους, να συρρικνώνουν τον εαυτό τους και... να απογοητεύονται. Δηλαδή καταλήγουν σε αυτό που δεν ήθελαν να πάθουν.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν ήμουν 13-15 ετών, και παίζαμε μπάλα στην γειτονιά της γιαγιάς μου. Η γιαγιά μου ήταν Μικρασιάτισσα. Μεγάλωσα σε αυτές τις μονοκατοικίες που άνοιγες την πόρτα, έβγαινες στο πεζοδρόμιο και έπαιζες με το άλλο παιδί της γειτονιάς το οποίο άνοιγε την πόρτα και έβγαινε στο πεζοδρόμιο. Εξαιρετικά χρόνια. Έπαιζα λοιπόν με τον φίλο μου τον Μιχάλη έξω, τον Τάσο και τον Περικλή. Ήταν η παρέα μου. Παίζαμε Γερμανικό. Το Γερμανικό ήταν ένα παιχνίδι που δεν έπρεπε η μπάλα να πέσει κάτω. Ήταν εκπληκτικό ότι κέρδιζα συνέχεια. Κέρδιζα!! Κατάφερνα να κερδίζω συνέχεια! Αλλά όμως το τραγικό ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι κέρδιζα γιατί φοβόμουν να μην χάσω.
Κέρδιζα γιατί φοβόμουν να μην χάσω. Τι σημαίνει αυτό; Όπως ανέφερα και πριν σ' αυτό το παιχνίδι η μπάλα δεν έπρεπε να πέσει κάτω και έπρεπε να βάλεις ας πούμε γκολ. Για να μην μου πέσει κάτω η μπάλα εγώ δεν πήγαινα ποτέ να πάρω αυτή την μπάλα και ναι μεν κέρδιζα τυπικά γιατί είχα τους πόντους, τους βαθμούς, αλλά έχασα. Τι έχασα; Την δυνατότητα να παίξω.
Ξέρεις τι άλλο έχασα; Την δυνατότητα να συνδεθώ με τους άλλους ανθρώπους τόσο καλά όσο συνδέονταν αυτοί μεταξύ τους. Γιατί καλώς ή κακώς αν είμαστε μέσα σε ένα παιχνίδι 10 άτομα και ο ένας είναι πίσω για να μην χάσει και οι άλλοι είναι μέσα στο παιχνίδι, παίζουν, μιλάνε, ακόμα κι αν χάνουν, ακόμα και αν υπάρχει κάποια μικρή ίντριγκα αυτοί οι 2-3 άνθρωποι στο τέλος του παιχνιδιού ή των παιχνιδιών, θα έχουν αποκτήσει μία άλλη σχέση από αυτόν που έκατσε πίσω. Γιατί αυτός που στεκόταν πίσω δεν συμμετείχε στην διαδικασία. Γιατί ήταν ανενεργός συναισθηματικά. Και αυτό έκανα στον εαυτό μου. Κέρδιζα αλλά έφερα την μεγαλύτερη ήττα.
Έτσι λοιπόν αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να ξεκινήσεις να κάνεις αυτά που φοβάσαι. Εάν θέλεις να ζήσεις ασφαλής χρειάζεται να κάνεις ότι φοβόσουν να κάνεις. Χρειάζεται να βγαίνεις έξω από την ζώνη άνεσης σου. Και ένα μικρό μυστικό για να το καταφέρεις... Απέφυγε να κάνεις άλματα. Ξεκίνα κάνοντας το πρώτο μικρό βήμα. Και μετά το δεύτερο μικρό βήμα. Μωρουδιακά βήματα. Και άρχισε να φέρνεις μικρές νίκες στην ζωή σου, στην καθημερινότητα σου. Και έτσι θα χτίσεις την αυτοπεποίθηση σου. Και όταν χτίζεις την αυτοπεποίθηση σου θα κάνεις λίγο μεγαλύτερο βήμα και ακόμα λίγο μεγαλύτερο βήμα και μετά θα κάνεις άλματα. Αλλά χτίστο, δημιούργησε το.
Έτσι λοιπόν η ερώτηση μου για εσένα είναι η εξής: Ποιο είναι το επόμενο βήμα που θα κάνεις τελειώνοντας αυτή την εκπαίδευση;
Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Οι πιο πολλοί άνθρωποι μέσα στο μυαλό τους παρατηρούν μια φασαρία. Μια οχλαγωγία. Σαν να βρίσκεσαι στην Ομόνοια. Σαν να βρίσκεσαι στο κέντρο μιας πόλης που δεν κινείται τίποτα. Το μόνο που παρατηρείς είναι κόρνες, εντάσεις, φωνές, φρεναρίσματα, εκκινήσεις, χάος! Αυτή η πόλη, αυτή η χαοτική πόλη, συνήθως βρίσκεται στα περισσότερα μυαλά εκεί πέρα έξω, στα περισσότερα κεφάλια. Με αποτέλεσμα να στερεί την δημιουργικότητα, την χαρά, την επιτυχία, τα όνειρα αυτών των ανθρώπων.
Ήμουν ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Ήμουν ένας άνθρωπος που δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ. Γύρναγα σαν σουβλάκι, γύρω γύρω, και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Γιατί; Γιατί αυτή η φασαρία αν δεν μάθεις να την ελέγχεις, αν δεν την βγάλεις από το μυαλό σου, δεν είναι διαχειρίσιμη. Ή αν γίνει διαχειρίσιμη είναι για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Θυμάμαι όταν ξεκίνησα να δουλεύω μέσα από το σπίτι, όταν σταμάτησα να είμαι υπάλληλος και πήρα την απόφαση να γίνω επιχειρηματίας. Ξεκίνησα να δουλεύω από το σπίτι. Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Γιατί; Γιατί ενώ δεν δούλευα καθόλου νόμιζα ότι δούλευα πολύ. Έμπαινα λίγο στο Facebook, έπαιζα λίγο με το σκυλάκι, άνοιγα μια εικόνα, απαντούσα σε κάποιο μήνυμα, σήκωνα το τηλέφωνο, έμπαινε κάποιος στο δωμάτιο, με αποτέλεσμα να μην δουλεύω καθόλου. Πήγα λοιπόν στην Manager μου τότε και της είπα νευριασμένος “Μα έχω δουλέψει τόσες πολλές ώρες και δεν έχω κανένα αποτέλεσμα”.
Ήμουν πάρα πολύ οξύθυμος και το μόνο που έκανα ήταν να τσακώνομαι και να χαλάω τις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους. Η Manager μου γύρισε ήρεμη και μου είπε: “Μπορείς σε παρακαλώ να καταγράψεις για μία εβδομάδα ακριβώς τι κάνεις, πότε το κάνεις, πόσο το κάνεις;” “Βεβαίως” της απάντησα. Γιατί εγώ ήθελα να της αποδείξω ότι εγώ δουλεύω και αυτό που μου έχει πει δεν δουλεύει, δεν είναι λειτουργικό και συνεπώς είναι λάθος. Είχα αυτή τη νοοτροπία. Κοιτούσα να βγάλω τους άλλους λάθος και όχι να ζήσω τα δικά μου όνειρα. Αν το κάνεις, σταμάτα να το κάνεις, δεν με οδήγησε πουθενά. Όχι, μάλλον με οδήγησε.... Πιο κάτω από τον πάτο. Ανακάλυψα ότι υπάρχει πιο κάτω πάτος από τον πάτο.
Τότε λοιπόν τα έγραψα αυτά κάτω και της τα έδωσα. Τα είδε λοιπόν και μου είπε “Μα εσύ δεν έχεις δουλέψει εδώ ούτε 3 ώρες”. Και μετά από πάρα πολύ καιρό βλέπω κάτι πάρα πολύ όμορφο σε μια εκπαίδευση που έκανα στην Αμερική που λέει “Αν θέλεις να χάσεις 3 ώρες από την ζωή σου μπες 20 λεπτά στο Facebook”.
Έτσι λοιπόν τι χρειάζεται να κάνεις στην καθημερινότητα σου ώστε να σταματήσει αυτή η φασαρία που υπάρχει μέσα στο μυαλό σου; Η φασαρία λοιπόν τι είναι; Είναι πάρα πολλά πράγματα μαζί που γεμίζουν το κεφάλι σου είτε γιατί δεν δίνεις αρμοδιότητες στους άλλους ανθρώπους, είτε γιατί δεν βάζεις προτεραιότητες, είτε γιατί δεν έχεις γνώσεις για κάποια πράγματα., είτε γιατί δεν έχεις ενδυναμώσει τον εαυτό σου για να καταφέρνει κάποια πράγματα, είτε γιατί δεν έχεις στρατηγικές για να κάνεις τα συγκεκριμένα πράγματα...
Τι χρειάζεται λοιπόν να κάνεις; Χρειάζεται αυτή την φασαρία, όσο μπορείς, να την καταγράψεις σε ένα χαρτί. Ξέρω ότι κάποιες φορές δεν καταγράφεται ούτε σε κάμερα. Ούτε και αν μας έβαζαν καλώδια για να την καταγράψουν. Παρ' όλα αυτά χρειάζεται να προσπαθήσεις.
Δεύτερο βήμα: Θέλω να κάνεις ένα βήμα την φορά. Δηλαδή, θα αρχίσεις να αφαιρείς κάτι μικρό. Θα γράψεις τι πρέπει να κάνεις στην καθημερινότητα σου. Πρέπει να μαγειρέψεις, πρέπει να φας, πρέπει να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου, πρέπει να βγεις με έναν φίλο σου, πρέπει να κάνεις το χόμπι σου, πρέπει να κάνεις την ζωγραφική σου, ότι πρέπει να κάνεις. Όλα τα άλλα από αυτά που πρέπει να κάνεις καταλαβαίνεις ότι είναι άχρηστα. Άρα λοιπόν, θα πρέπει να αφαιρείς κάθε φορά και κάτι μικρό. Όταν θα το κάνεις για έναν μήνα, δύο μήνες και εξοικειωθείς με αυτή την κατάσταση, το επόμενο θα είναι να αφαιρείς κάτι μεγαλύτερο και μεγαλύτερο και μεγαλύτερο. Και μετά θα αφαιρείς και περισσότερα και περισσότερα και περισσότερα.
Φαντάσου το σαν ένα φαράσι, όπου το φαράσι από τι αποτελείται; Από άπειρα μικροσκοπικά σωματίδια. Και όταν αρχίσεις και βγάζεις σιγά σιγά αυτά τα μικροσωματίδια ξαφνικά το φαράσι θα λάμψει. Και όταν λάμψει το μυαλό σου τότε θα αποκτήσεις πρόσβαση στην απεριόριστη δύναμη που έχεις, την δημιουργικότητα και σε όλα αυτά τα ταλέντα σου.
Έτσι λοιπόν το επόμενο βήμα που χρειάζεται να κάνεις είναι να εξασκηθείς σε αυτό, να επιμείνεις σε αυτό και να αρχίζεις να ψάχνεις ταλέντα και δεξιότητες γενικότερα που έχεις. Τώρα μπορεί να μην τα βλέπεις αλλά θα δεις ότι θα αρχίσουν να εμφανίζονται. Έτσι λοιπόν η ερώτηση μου για εσένα είναι η εξής: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξεις να αφαιρέσεις;
Και να θυμάσαι... Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, να Ζεις με Πάθος!!!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτή την ζωή, είναι το να είσαι καλό παιδί. Σε καμία περίπτωση δεν λέω να γίνεις αλήτης, απατεώνας, δολοφόνος, κλέφτης, βιαστής ... ΟΧΙ. Όμως, παρατήρησε κάτι: Εκεί πέρα έξω, στον κόσμο, ποιοι περνάνε καλά και ποιοι όχι; Τι αντίκτυπο έχει στην ζωή ενός ανθρώπου το να είναι το καλό παιδί; Να είναι το παιδί της καληνύχτας. Να είναι το παιδί του όχι. Παρατήρησε από ποιους ανθρώπους νιώθεις μεγαλύτερη έλξη και από ποιους λες “Ok, καλά παιδιά αλλά χμμμ...”. Αυτό ακριβώς θέλω να πω.
Ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί, είτε σε συντροφικό - ερωτικό επίπεδο, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο παρέας; Με ποιους ανθρώπους νιώθεις έτσι που λες:“Αυτό είναι” και σου μένουν αξέχαστοι; Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι στην σημερινή κοινωνία μεγαλώνουν με την αρχή πως πρέπει να είσαι καλό παιδί, να κάνεις αυτό, να κάνεις εκείνο κλπ Από μικρά παιδιά μεγαλώνουν με αυτό. Όμως μεγαλώνοντας ανακαλύπτουμε ότι κάπως έτσι χάνουμε την ζωή μας.
Πάνε πάρα πολλά χρόνια πίσω, όταν ήμουν ίσως μικρότερος και από έφηβος, περίπου στα 10. Στην γειτονιά της γιαγιάς μου, της Μικρασιάτισσας, έπαιζα. Υπήρχε ο κ. Λάκης, ένας γείτονας, ο οποίος ήταν λίγο αυστηρός και γκρινιάρης. Ο κ. Λάκης λοιπόν φώναζε σε όλα τα παιδάκια. Είχε ένα παράπονο για όλα τα παιδάκια. Γκρίνιαζε σε όλα τα παιδάκια. Ήταν ο άνθρωπος που δεν ήθελε κοντά του κανένα παιδάκι.
Όμως ο κ. Λάκης αγαπούσε ένα παιδάκι. Και αυτό το παιδάκι ήμουν εγώ. Γιατί; Γιατί όπως έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”. Και πάντα μου έδινε ο κ. Λάκης μία σοκολάτα. Με φώναζε, και θυμάμαι είχε μια πράσινη πόρτα, και όταν έμπαινα μέσα μύριζε όμορφα, παραδοσιακά, όπως μύριζαν όλα εκείνα τα σπίτια. Έμπαινα, λοιπόν, μέσα και μου έδινε μια σοκολάτα και μου έλεγε “Ο Μάνος, το καλό παιδί”.
Κι εγώ, κάπου εκεί μάλλον, ήταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, αποφάσισα ότι πρέπει να είμαι καλό παιδί στην ζωή. Γιατί έτσι θα με αγαπούν οι άνθρωποι. Έλεγα μέσα μου “Κοίταξε εμένα αγαπάει. Δεν αγαπάει τα άλλα παιδάκια”. Κι όταν λοιπόν μεγάλωσα, όντας καλό παιδί, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να ζήσω τίποτα από αυτά που θέλω. Τίποτα γιατί το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει στις κοπέλες , γιατί ήταν το καλό παιδί. Φοβόταν να μην προσβάλει τις κοπέλες, να μην φέρει σε άσχημη θέση τις κοπέλες, να μην πουν όχι οι κοπέλες, να μην.... οτιδήποτε οι κοπέλες.
Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να διεκδικήσει την δουλειά του, με αποτέλεσμα να είναι υπάλληλος και να παίρνει τα ελάχιστα. Αυτό το καλό παιδί φοβόταν να μιλήσει. Φοβόταν να βάλει όρια. Και τελικά αυτό το καλό παιδί συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι ήταν δυστυχισμένος γιατί δεν ζούσε την δικιά του ζωή αλλά τους φόβους για το τι θα συμβεί αν δεν είναι καλό παιδί ή αν δεν είναι αρεστός από τους άλλους ανθρώπους. Και αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Και αν είσαι κι εσύ έτσι, σταμάτα να είσαι.
Μπαίνω λοιπόν στην διαδικασία να παρατηρώ και το μεγαλύτερο χαστούκι το έφαγα από μια κοπέλα που μισή ώρα προτού χωρίσουμε μου είπε μια φράση. Μου λέει “Ρε συ Μάνο, σταμάτα να είσαι το καλό παιδί. Βάρα και λίγο το χέρι στο τραπέζι.” Και έπαθα σοκ. Γιατί δεν πήγαινε καν το μυαλό μου τι εννοούσε. Και πήρα μία απόφαση. Όχι να είμαι αλήτης. Όχι να βάλλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να προσβάλω τους άλλους ανθρώπους. Όχι να κάνω κακό στους άλλους ανθρώπους.
Πήρα μία απόφαση, να μπω στην διαδικασία να ανακαλύψω και την άλλη πτυχή του εαυτού μου. Το κακό παιδί. Το παιδί που έχει “Θέλω”. Το παιδί που έχει όνειρα. Το παιδί που θα πει αυτό που είναι να πει και στο τέλος της ημέρας, χωρίς πρόθεση να στενοχωρήσει κάποιον, ακόμα και αν παρεξηγηθεί ο άλλος, θα τα βρούμε. Γιατί ξέρει ότι η πρόθεση μου δεν ήταν κακή. Το παιδί που ξέρει πλέον πως κάθε φορά που δεν λέει όχι στους άλλους, λέει όχι στον εαυτό του.
Και από τότε άρχισαν να συμβαίνουν μαγικά πράγματα. Άρχισα να έχω τις γυναίκες που θέλω. Άρχισα να έχω τους φίλους που θέλω. Άρχισα να έχω τα χρήματα που θέλω, την ζωή που θέλω, την δουλειά που θέλω. Γιατί, να θυμάσαι, αυτό είναι ένα μικρό ωραίο μυστικό, ότι στην ζωή δεν είσαι ή το ένα ή το άλλο. Στην ζωή χρειάζεται να είσαι και το ένα και το άλλο μερικές φορές. Δεν μπορεί κάποιος να σε κλέβει, δεν μπορεί κάποιος να σε κοροϊδεύει, δεν μπορεί κάποιος να μην σε σέβεται και να είσαι καλό παιδί.
Και δεν λέω να είσαι αυτός ο άνθρωπος που θα φέρεσαι απαίσια, που θα θυμώσει, που θα σηκώσει χέρι, που θα κάνει κακό στον άλλον άνθρωπο. Αλλά οφείλεις να υπερασπιστείς την ζωή σου. Οφείλεις να ζήσεις τα όνειρα σου. Γιατί δεν ξέρεις πόσα χρόνια θα ζήσεις ακόμα. Πόσες μέρες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα... Και δεν λέω να λες “Πω πω! Μπορεί να πεθάνω αύριο” Όχι. Αλλά ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Άδραξε το μεδούλι της ζωής.
Έτσι λοιπόν αφιέρωσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και δες ποια είναι αυτή η σκοτεινή πτυχή του εαυτού σου. Τι είναι πραγματικά αυτό που θα κάνει τους άλλους ανθρώπους να έρθουν σε εσένα. Γιατί θα νιώσουν αυτή την έλξη. Την έλξη του να είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.
Είσαι υπέροχος! Είσαι μοναδικός! Συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου γιατί αξίζεις να ζεις για το όνειρο σου!!
Ζήσε με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers