γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Τα ενεργειακά κέντρα ή τσάκρας που είναι η σανσκριτική ονομασία τους και σημαίνει τροχός, είναι ενεργειακές δίνες σαν χωνιά πάνω – κάτω, εμπρός και πίσω από το ανθρώπινο σώμα. Μπορούμε να πούμε πως είναι οι πύλες από τις οποίες το άτομο απορροφά ζωτική ενέργεια από το σύμπαν για να ζήσει και να αναπτυχθεί και ταυτόχρονα εκπέμπει μέσω αυτών, όλες τις ατομικές του ενέργειες πάλι προς το σύμπαν και το περιβάλλον του. Το καθένα έχει το δικό του χρώμα, ήχο και λειτουργία. Ανταποκρίνονται σε βασικές αρτηρίες, σε κεντρικά σημεία του νευρικού συστήματος, στους αδένες αλλά και σε σημαντικά όργανα του ανθρώπινου σώματος.
Η γνώση για την ύπαρξη όλου αυτού του ενεργειακού συστήματος είναι πολύ αρχαία και είναι καταγεγραμμένη σε πολλές παραδόσεις και πολιτισμούς από όλον τον πλανήτη γη.
Τα τσάκρα είναι τα όργανα αισθήσεως του πεδίου μας και ευθύνονται για την ενεργειακή ισορροπία του. Έχουμε 7 κύρια και πάρα πολλά δευτερεύοντα σε όλο το σώμα μας. Όταν τα επτά βασικά είναι ισορροπημένα, τότε η ψυχική και σωματική μας κατάσταση βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία.
Αν κάποιο κέντρο για οποιοδήποτε λόγο διαταραχτεί δημιουργείται ανισορροπία με αποτέλεσμα να μην ρέει φυσιολογικά η ενέργεια στον ανθρώπινο οργανισμό. Εάν διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ίσως προκαλέσει κάποιες ασθένειες στα συνδεόμενα όργανα ή συστήματα του οργανισμού. Είναι πολύ σημαντικό να καθαρίζουμε, να εξισορροπούμε και να φροντίζουμε τα κέντρα μας, γιατί όταν λειτουργούν σωστά επεξεργάζονται, μεταβολίζουν και διοχετεύουν την ενέργεια, με ροή προς τους αδένες, στα όργανα και σε όλο το νευρικό σύστημα, δίνοντας υγεία σε όλο το σώμα.
Η κατάσταση τους επηρεάζεται συνεχώς ανάλογα με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά, από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι αλλά και από εξωγενείς παράγοντες του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Εάν διασαλεύεται η ενέργειά μας τότε τα κέντρα μπλοκάρουν, κάποια υπολειτουργούν και ασθενούν και κάποια υπερλειτουργούν για να διατηρήσουν την ισορροπία, τότε δημιουργούνται ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα.
Το 1ο κέντρο είναι η ρίζα και βρίσκεται στη βάση της σπονδυλικής μας στήλης, στον κόκκυγα, κάτω από το ιερό οστό, είναι το στήριγμα στη ζωή μας, γιατί υποστηρίζει όλο το ενεργειακό σύστημα και γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Μας ενώνει με τις ενέργειες της γης και αναπτύσσεται από 0 έως 7 χρονών.
Σε φυσικό επίπεδο συνδέεται με το σκελετικό σύστημα, το αίμα, το ανοσοποιητικό, τις αρθρώσεις, το δέρμα, τη δημιουργία κυττάρων, τα δόντια, τους μυς. Όταν δυσλειτουργεί δημιουργούνται προβλήματα στα οστά, στη μέση, αρθρίτιδα, δυσκοιλιότητα, αιμορροΐδες, στον προστάτη ή στο αίμα.
Σε ψυχολογικό επίπεδο όταν λειτουργεί σωστά μας ενώνει με την ίδια τη ζωή, με τη χαρά της ύπαρξής μας, με την απόλαυση και τη δημιουργία. Όταν δυσλειτουργεί τότε έρχονται φόβοι και ανασφάλειες, συγκεκριμένα ο φόβος του θανάτου, της επιβίωσης, της εγκατάλειψης, της απόρριψης, της ασθένειας, έλλειψη εμπιστοσύνης, εξαρτήσεις και γενικότερα ότι έχει να κάνει με τη σχέση μας με την ίδια τη ζωή. Όλα αυτά δημιουργούνται όταν ένα παιδί έχει βιώσει κακοποίηση, έλλειψη αγάπης, χαράς και παιχνιδιού, όταν οι γονείς του ήταν υπερπροστατευτικοί, αυστηροί, με απαγορεύσεις, άσχημες συμπεριφορές και ενδοοικογενειακή βία.
Συνοπτικά οι ιδιότητες του 1ου κέντρου:
Το 2ο κέντρο είναι το Ιερό και βρίσκεται πάνω από το τριγωνικό οστό, στην περιοχή του αορτικού πλέγματος, σχετίζεται με την δημιουργικότητα σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο. Επίσης συνδέεται και επηρεάζει τη σχέση με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με την κοινωνία, τον κόσμο γενικότερα. Είναι η έδρα των βασικών μας ενστίκτων. Εδώ βρίσκεται το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής, αναπτύσσεται από 7 έως 14 χρονών.
Σε φυσικό επίπεδο είναι υπεύθυνο για την ομαλή λειτουργία του σπλήνα, των νεφρών, της μήτρας, του ήπατος, των εντέρων του πάγκρεας, του λεμφικού συστήματος, των οργάνων αναπαραγωγής, την σεξουαλική ικανότητα, την κύστη, την χώνευση, το παχύ έντερο, και εξισορροπεί την σεξουαλικότητα του ατόμου.
Όταν βρίσκεται σε ανισορροπία οι ασθένειες που συνδέονται μαζί του είναι ο προστάτης, ο καρκίνος στις ωοθήκες, τα ινομυώματα, προβλήματα κατά την περίοδο της εμμηνόπαυσης, όπως για παράδειγμα εξάψεις και κατάθλιψη.
Σε ψυχολογικό επίπεδο μέσα από αυτό το κέντρο εκδηλώνουμε την δημιουργική μας δύναμη μέσα στην εργασία και στις σχέσεις μας, εκφράζουμε τα συναισθήματα που νιώθουμε και την πραγματική μας φύση, αναπτύσσοντας τον εαυτό μας πρώτα σε ατομικό και στη συνέχεια σε συλλογικό επίπεδο. Συγχρόνως αντανακλά την ανάγκη που έχουμε για σχέσεις με άλλους ανθρώπους, κοινωνικοποίηση.
Τις περισσότερες φορές μπλοκάρεται στην παιδική ηλικία, μέσα από τα συστήματα πεποιθήσεων της κοινωνίας και από τις συμπεριφορές των γονιών, σχετικά με τις απόψεις τους για την σεξουαλικότητα. Εξαιτίας αυτού καταλήγουμε να είμαστε παθιασμένοι με το σεξ, ή αντίθετα να το φοβόμαστε. Όλα αυτά μας οδηγούν στην ανάγκη του ελέγχου για ασφάλεια και προστασία.
Συνοπτικά οι ιδιότητες του 2ου κέντρου:
Όνομα: Ιερό – Χάρα Θέση : κάτω από τον αφαλό Αδένας : Ωοθήκες – Όρχεις
Χρώμα : Πορτοκαλί - Μάντρα : ΒΑΜ Στοιχείο : Νερό - Αίσθηση : Γεύση
- Ρήμα που το χαρακτηρίζει: Αισθάνομαι Λειτουργία : δημιουργία, σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους, έλεγχος, σεξουαλικότητα, αναπαραγωγή.
πρόταση για σωστή λειτουργία:anagennisi.shop/
Το 3ο κέντρο είναι του ηλιακού πλέγματος, το κέντρο της θέλησης, της δύναμης και της ενέργειας του σώματος, βρίσκεται στο επίπεδο του στομαχιού και είναι η έδρα των συναισθημάτων μας, μέσα από αυτό το κέντρο απορροφάμε την ηλιακή ενέργεια η οποία μας τρέφει σε όλα τα επίπεδα. Αναπτύσσεται από 14 έως 21 χρονών.
Σε φυσικό επίπεδο επηρεάζει όλη την κοιλιακή χώρα, το πεπτικό σύστημα, ελέγχει το στομάχι, τα έντερα, τους νεφρούς, το πάγκρεας,τους μυς, το συκώτι, την σπλήνα, την χοληδόχο κύστη, το λεπτό έντερο, τον μεταβολισμό και το υπογάστριο. Όταν δυσλειτουργεί εμφανίζονται έλκος, δυσπεψία, υπογλυκαιμία, διαβήτης, χολολιθίαση, κολίτιδα, παχυσαρκία κ.α.
Σε ψυχολογικό επίπεδο δημιουργούνται προβλήματα από την παιδική ηλικία καθώς όταν οι γονείς δεν ενθαρρύνουν τα παιδιά τους στις προσπάθειες που κάνουν, τότε απογοητεύονται και χάνουν την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη τους ή όταν τους παρέχουν όλα όσα τα παιδιά ζητούν τότε δεν χρησιμοποιούν τις ιδιότητες αυτού του κέντρου. Όταν υπολειτουργεί νιώθουμε αδύναμοι και ανίκανοι, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στη δύναμή μας. Πολλές φορές μας καταλαμβάνει άγχος, θυμός, πικρία, απογοήτευση, έχουμε κατάθλιψη και αδύνατο ενεργειακό πεδίο. Όλα προέρχονται από την ανισορροπία του ηλιακού μας πλέγματος.
Συνοπτικά οι ιδιότητες του 3ου κέντρου:
Όνομα: Ηλιακό Πλέγμα Θέση : Ανάμεσα στον αφαλό και το διάφραγμα
Αδένας : Πάγκρεας Χρώμα : Κίτρινο – Μάντρα : ΡΑΜ Στοιχείο : Φωτιά -
Αίσθηση : Όραση Ρήμα που το χαρακτηρίζει – Μπορώ
Λειτουργία : Δύναμη θέληση, συναίσθημα, προσωπικότητα, εγωισμός, αυτοεκτίμηση, εμπιστοσύνη, αυτοπεποίθηση.
πρόταση για σωστή λειτουργία:anagennisi.shop/
Το 4ο κέντρο είναι της καρδιάς που βρίσκεται στην μέση του θώρακα, ελέγχει την καρδιά, τους πνεύμονες και το θύμο αδένα και είναι το πιο σημαντικό από όλα τα κέντρα γιατί είναι ο ρυθμιστής όλων. Είναι το κέντρο της ένωσης των τριών πάνω κέντρων με τα τρία κάτω. Εδώ βρίσκεται η αλήθεια της ψυχής όλα τα ταλέντα και τα χαρίσματα που φέρνουμε. Αναπτύσσεται από 21 έως 28 χρόνων.
Σε φυσικό επίπεδο συνδέεται με το καρδιακό, το κυκλοφορικό, ανοσοποιητικό, ενδοκρινολογικό και αναπνευστικό σύστημα, την καρδιά, το αίμα, πνεύμονες, πλάτη, ώμους, χέρια. Όταν δυσλειτουργεί δημιουργούνται καρδιακά προβλήματα, εμφράξεις, πόνοι, λευχαιμία κ.α.
Σε ψυχολογικό επίπεδο συνδέεται με την κοσμική αγάπη και όταν είμαστε συντονισμένοι μαζί της τότε βιώνουμε το μεγαλείο του εαυτού μας, δείχνουμε συμπόνια και κατανόηση, έχουμε τη δυνατότητα να αποδεχτούμε και να συγχωρέσουμε τον εαυτόν μας και τους άλλους. Νιώθουμε ισορροπία, πληρότητα και ενότητα μέσα μας και με το περιβάλλον γύρω μας.
Όταν υπάρχει συναισθηματική ανισορροπία και μπλοκάρισμα στο κέντρο της καρδιάς βιώνουμε το μίσος, τον θυμό, την ζήλια, τον φόβο, την αίσθηση της αδικίας και της εκμετάλλευσης. Δημιουργείται μέσα μας θλίψη, τραύματα μέσα από σχέσεις αγάπης, οικογενειακές, συντροφικές, φιλικές κ.α.
Συνοπτικά οι ιδιότητες του 4ου κέντρου:
Όνομα: Καρδιά Θέση : Κέντρο του Θώρακα Αδένας : Θύμος Χρώμα : Πράσινο – Μάντρα : ΓΙΑΜ Στοιχείο : Αέρας – Αίσθηση : Αφή - Ρήμα που το χαρακτηρίζει: Αγαπώ - Λειτουργία : αγάπη, ελπίδα, ισορροπία, ένωση, συγχώρεση, συμπόνια Χαρά.
πρόταση για σωστή λειτουργία:anagennisi.shop/
Το 5ο κέντρο βρίσκεται στο επίπεδο του λαιμού είναι η έδρα της αυτοέκφρασης, της επικοινωνίας και της δημιουργίας. Καθώς αφυπνιζόμαστε συνειδητοποιούμε πως είμαστε μέρος του όλου και κανείς δεν είναι αποκομμένος ή αποκλεισμένος από το σύνολο. Αναπτύσσεται από 28 έως 35 χρονών.
Σε φυσικό επίπεδο σχετίζεται με τον θυρεοειδή, τον παραθυρεοειδή, τις φωνητικές χορδές και ελέγχει τα αυτιά, τα μάτια, τη μύτη, το λαιμό, τον αυχένα, τη γλώσσα, τα δόντια, τα ούλα, τους λεμφαδένες, τους μυς του μαστού, το δέρμα, την εξωτερική εμφάνιση και τους ώμους, την σπονδυλική στήλη, το νευρικό και το ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς και τον μεταβολισμό, ενώ ελέγχει και την θερμοκρασία του σώματος.
Η ανισορροπία αυτού του κέντρου εκδηλώνεται με φλεγμονές μολύνσεις και παθήσεις του λάρυγγα, διαταραχές στη λειτουργία του θυρεοειδή αδένα, παθήσεις των πνευμόνων, προβλήματα ακοής, παθήσεις και μολύνσεις των αφτιών και διαταραχές στον λόγο κ.α.
Σε ψυχολογικό επίπεδο είναι η πύλη που μας συνδέει με το πνεύμα μας, με την αυτοεκτίμηση και την επικοινωνία με τους άλλους γύρω, τι επιτρέπουμε να εισέλθει και να εξέλθει μέσα από τον εαυτό μας. Έχουμε την δυνατότητα να εκφράζουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες και όλα όσα η καρδιά μας χρειάζεται, όταν είναι σε ισορροπία εκπληρώνονται οι στόχοι μας.
Όταν δυσλειτουργεί αισθανόμαστε ντροπαλοί, δειλοί, αδύναμοι, και δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε καθαρά τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Υπάρχει φόβος για την κριτική των άλλων και αδράνεια στην δημιουργικότητα. Συνήθως ξεκινά από την παιδική ηλικία, που οι άλλοι κριτικάρουν τον τρόπο που εκφράζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας, που δεν αναγνωρίζεται η αξία μας και δεν εισακουγόμαστε, τότε αυτόματα μπλοκάρουμε την αυτοέκφραση προκειμένου να προστατέψουμε τον εαυτό μας από την κριτική, τυχόν χλευασμό και κυρίως την απόρριψη.
Συνοπτικά οι ιδιότητες του 5ου κέντρου:
Όνομα: του Λαιμού Θέση : Βάση του λαιμού Αδένας : Θυρεοειδής ή παραθυρεοειδής Χρώμα : Μπλε – Μάντρα : ΧΑΜ Στοιχείο : Αιθέρας -
Αίσθηση : Ακοή - Ρήμα που το χαρακτηρίζει: Μιλώ - Λειτουργία : Έκφραση, αποφασιστικότητα, δημιουργικότητα, επικοινωνία.
πρόταση για σωστή λειτουργία:anagennisi.shop/
Το 6ο κέντρο βρίσκεται στο κέντρο της βάσης του εγκεφάλου, πίσω από το οπτικό χίασμα, στο σημείο που ονομάζεται «τρίτο μάτι» Είναι η έδρα της ανώτερης επικοινωνίας, της έμπνευσης, της τέχνης και της σύνδεσης με το ανώτερο. Το όργανο που σχετίζεται με αυτό το κέντρο είναι η υπόφυση. Αναπτύσσεται από 35 έως 42 χρονών.
Σε φυσικό επίπεδο σχετίζεται με την υπόφυση που επηρεάζει τα όργανα των αισθήσεων, το νευρικό σύστημα τον προμήκη μυελό, τα μάτια, τα αυτιά, τη μύτη και τα ιγμόρεια. Ελέγχει τις λειτουργίες της όρασης, της ακοής και της σκέψης. Βρίσκεται στο σημείο όπου πραγματοποιούνται όλες οι εγκεφαλικές λειτουργίες. Εάν δυσλειτουργεί μπορεί να μας οδηγήσει σε εμμονές, φαντασιοπληξία, αυταπάτες κ.α.
Σε ψυχολογικό επίπεδο το κέντρο αυτό είναι η έδρα της διαίσθησης, του οραματισμού, της σκέψης, της φαντασίας και της σοφίας. Διατηρεί τη σύνδεσή μας με το πνεύμα μέσα από αυτό επικοινωνούμε με τον ανώτερο εαυτό, τους αγγέλους με τους δασκάλους και οδηγούς, που μας υποστηρίζουν στην πνευματική εξέλιξη.
Εάν δεν δεχόμαστε τη γνώμη, τις σκέψεις και την αλήθεια των άλλων ανθρώπων και επιμένουμε μόνο στην δική μας τοποθέτηση με απάθεια και άρνηση να δούμε τα πράγματα όπως είναι, τότε το κέντρο αυτό υπολειτουργεί και υπάρχει δυσκολία στον οραματισμό και στην σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων.
Συνοπτικά οι ιδιότητες του 6ου κέντρου:
Όνομα: Τρίτο Μάτι Θέση : Κέντρο μετώπου Αδένας : Υπόφυση Χρώμα : Μοβ, Λουλακί – Μάντρα : ΟΜ Στοιχείο : Η ουσία όλων των στοιχείων - Αίσθηση : Νους - Ρήμα που το χαρακτηρίζει: Βλέπω - Λειτουργία : Ενόραση, σκέψη, λογική, διαίσθηση, φαντασία, σφαιρική αντίληψη.
πρόταση για σωστή λειτουργία:anagennisi.shop/
Το 7ο κέντρο βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού μας. Είναι ένα δυνατό κέντρο γιατί όπως το 1ο μας συνδέει με την μητέρα Γη, το 7ο μας συνδέει με τον ουρανό, την Πηγή, με τον πατέρα, με όλη τη δημιουργία ύπαρξης. Από αυτό το σημείο ξεκινάμε βαθύτερες εσωτερικές αναζητήσεις. Είναι το επίπεδο της ψυχής μας. Αναπτύσσεται από 42 χρονών και πάνω.
Σε φυσικό επίπεδο συνδέεται με τον εγκεφαλικό φλοιό, την επίφυση και ολόκληρο το νευρικό σύστημα.
Σε ψυχολογικό επίπεδο εμπεριέχει το εσωτερικό μας φως, την ενσυναίσθηση και την πνευματική εξέλιξη μέσα από την σύνδεσή μας με τα ανώτερα πεδία ύπαρξης. Είναι το σημείο που εισερχόμαστε στο πεδίο της συλλογικής συνείδησης που μας οδηγεί στην σύνδεση με το όλον.
Όταν βρίσκεται σε δυσλειτουργία το βίωμα είναι η απομόνωση, η μοναξιά και κυρίως η αίσθηση του διαχωρισμού. Υπάρχει αποσύνδεση από το σώμα αλλά και από την εδώ και τώρα πραγματικότητα.
Συνοπτικά οι ιδιότητες του 7ου κέντρου:
Όνομα: του Στέμματος Θέση : Κορυφή του κεφαλιού Αδένας : Επίφυση Χρώμα : Λευκό, Βιολετί, όλα τα Χρώματα – Μάντρα : ΣΟΥΜ Στοιχείο: Πνεύμα – Αίσθηση : Συνείδηση - Ρήμα που το χαρακτηρίζει: Γνωρίζω - Λειτουργία : Πνευματικότητα, υπέρβαση, ανώτερος εαυτός, φώτιση, ένωση με το Θείο.
πρόταση για σωστή λειτουργία:anagennisi.shop/
Τα ενεργειακά κέντρα είναι η πηγή της ζωής, η υγεία και η ισορροπία του εαυτού μας, είναι απαραίτητο να είμαστε συνειδητοί στην ύπαρξή τους και να τα φροντίζουμε αναγνωρίζοντας την αξία τους. Είναι οι πύλες που αντλούμε πληροφορίες από τον εσωτερικό μας κόσμο, αλλά και τον εξωτερικό, είμαστε υπεύθυνοι για την καθαρότητα τους.
Καταστάσεις που ασθενούν τα ενεργειακά κέντρα είναι η κακή διατροφή, το αλκοόλ, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά και οι διάφορες τοξικές ουσίες που είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα εισέρχονται μέσα μας. Επίσης οι αρνητικές σκέψεις, τα τοξικά συναισθήματα, ο θόρυβος, η μολυσμένη ατμόσφαιρα, οι τοξικοί και αρνητικοί άνθρωποι και κάθε τι που μας δυσανασχετεί στο πεδίο μας.
Ο διαλογισμός μας βοηθάει να αντιλαμβανόμαστε την ενέργεια μας, να την επεξεργαζόμαστε, διακρίνοντας τι χρειάζεται να κάνουμε, καθώς ερχόμαστε σε επαφή με τα ανώτερα επίπεδα του εαυτού μας. Υπάρχουν πολλές ασκήσεις και τεχνικές που εναρμονίζουν το φυσικό και το ενεργειακό μας σώμα όπως η γιόγκα, το τάι τσι, το τσι κονγκ κ.α. Πολύ σημαντικό είναι να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας και να ερχόμαστε σε επαφή με τη φύση, είναι ο καλύτερος τρόπος θεραπείας μας σε όλα τα επίπεδα.
Η αγάπη και η φροντίδα του εαυτού μας είναι ο τρόπος που μας οδηγεί στην καθαρότητα και στην εσωτερική γαλήνη μέσα μας.
Για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου
Ενεργειακή & Ψυχική Συμβουλευτική
Αναγέννηση νου σώμα ψυχής
Τηλ: 6972499214
Email:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.@gmail.com
γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
«… Έλα λοιπόν από την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα/ ν’ ανακαλύψουμε τα δώρα του γυμνού νησιού/ ρόδινοι και γαλάζιοι τρούλοι θ’ αναστήσουν το αίσθημα/ γενναίο σαν στήθος το αίσθημα έτοιμο να ξαναπετάξει/ έλα λοιπόν να στρώσουμε το φως/ να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου…»
Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί
Αύγουστος ένας υπέροχος μήνας αφιερωμένος στην ομορφιά του καλοκαιριού, στην ανάπαυση, στις διακοπές από την εργασία, στη θάλασσα, στη δροσιά των βουνών και των πηγών. Στην αφθονία της γης, μιας και τα αγαθά της είναι ένας πλούτος δημητριακών, φρούτων και λαχανικών, ο μεγαλύτερος από όλους τους μήνες του χρόνου!
Ο εμπνευστής της τέχνης και του έρωτα! Γεμάτος υποσχέσεις, χτυποκάρδια και γλυκά όνειρα, κάτω από τον πιο έναστρο και λαμπερό ουρανό, αγκαλιά με τη μαγεία της σελήνης. Ένας μήνας που εμπνέει αιώνες τώρα τους καλλιτέχνες να γράψουν ποιήματα, να ζωγραφίσουν, να τραγουδήσουν και να αναδείξουν την ομορφιά του καλοκαιριού, υμνώντας τον τελευταίο μήνα του.
Αμέτρητες πολιτιστικές εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα με συναυλίες, θεατρικές τραγωδίες και κωμωδίες, γιορτές και πανηγύρια, χορός και μουσική… είναι ο μοναδικός μήνας που και το πιο απόμακρο έρημο χωριό ζωντανεύει με χαρούμενους επισκέπτες.
Ο μήνας Αύγουστος πήρε το όνομά του από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο. Όπως ο Οκταβιανός Αύγουστος διαδέχτηκε τον Ιούλιο Καίσαρα έτσι και ο μήνας Αύγουστος διαδέχεται κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιο. Το 40 π.Χ. ο Οκταβιανός πρόσθεσε αυθαίρετα μια επιπλέον ημέρα στον Αύγουστο ως τιμή προς τον Ιούλιο Καίσαρα, την οποία απέσπασε από τον Φεβρουάριο ώστε να μη στερεί σε διάρκεια από τον Ιούλιο.
Στα βυζαντινά χρόνια το έτος τελείωνε στις 31 Αυγούστου και πρωτοχρονιά ήταν η 1η Σεπτεμβρίου. Γι` αυτό η τελευταία μέρα του Αυγούστου λέγεται και Κλειδοχρονιά
O Αύγουστος στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο 2ος μήνας του Αττικού ημερολογίου και έτους με την ονομασία Μεταγειτνιών και διαρκούσε 29 ημέρες. Άρχιζε στις 24 Ιουλίου και διαρκούσε μέχρι τις 22 Αυγούστου. Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο δε, ήταν ο έκτος μήνας και για αυτό τον λόγο ονομαζόταν Sextilis στα λατινικά, ενώ είχε 31 ημέρες.
Το 8 π.Χ ο Καίσαρας Αύγουστος τον ονόμασε με το όνομα του. Και λέγεται ότι οριοθέτησε αυτόν τον μήνα με το ονομά του προς τιμή της Κλεοπάτρας η οποία αυτοκτόνησε στις 12 Αυγούστου το 30 π.Χ. Στο Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθείται και από την Ορθόδοξη εκκλησία ήταν ο τελευταίος μήνας του έτους καθώς το νέο έτος άρχιζε από τον Σεπτέμβριο.
Ο ήλιος αστρονομικά στην αρχή του Αυγούστου βρίσκεται στον Αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και περνάει προς το τέλος του στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου).
Στην αρχαιότητα ο Αύγουστος είχε συνδεθεί με τον Σείριο. Τις θερμότερες δηλαδή μέρες του καλοκαιριού του Αυγούστου οι αρχαίοι τις είχαν συνδέσει με την ακτινοβολία του Σείριου η οποία προστίθενται στην ακτινοβολία του Ηλίου. Ήταν τα ακτινικά καύματα.
«Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός και η εώα επιτολή του σ’ αυτή τη χρονική περίοδο είχε συνδεθεί στην αρχαιότητα με τα κυνικά καύματα (τα dies caniculariae των Λατίνων), δηλαδή με τις θερμότερες ημέρες του έτους, τα οποία καύματα οι αρχαίοι απέδιδαν στην επί πλέον αύξηση της θερμοκρασίας από την υποτιθέμενη προσθήκη της ακτινοβολίας του Σείριου στην ακτινοβολία του Ήλιου».
Μάνος Δανέζης & Στράτος Θεοδοσίου
Ο Αύγουστος είναι γνωστός και συνδεμένος με την μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, τον Δεκαπενταύγουστο η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, που γιορτάζουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας τη μεγάλη μητέρα με γιορτές και πανηγύρια.
Αυτά κι άλλα πολλά λέγονται μέσα στους αιώνες, όπως κι αν έχει ο Αύγουστος είναι ο μήνας της χαράς και της απόλαυσης για όλους!
Οπότε ας ξεκουράσουμε το σώμα, το νου κι ας κάνουμε χώρο μέσα μας απελευθερώνοντας έτσι κάθε τι που βαραίνει το μυαλό, την ψυχή και το πνεύμα μας. Είναι η πιο κατάλληλη εποχή αποφόρτισης και επαναπροσδιορισμού και όταν όλα μέσα μας ησυχάζουν τότε είναι η τέλεια στιγμή για να εστιαστούμε στο τι πραγματικά χρειαζόμαστε από τη ζωή μας.
Έτσι αρχίζουμε να δημιουργούμε σχέδια και οράματα για το μέλλον μας.
Γι΄αυτό, Τρέξτε στην άμμο… Νιώστε τον ήλιο… Μυρίστε τη θάλασσα
Ερωτευτείτε! Και… χαρείτε το καλοκαίρι!!!
Για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου
Ενεργειακή & Ψυχική Συμβουλευτική
Αναγέννηση νου σώμα ψυχής
Τηλ: 6972499214
Email:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.@gmail.com
Πηγή ιστορικών πληροφοριών: el.wikipedia.org
Ο Πίνακας είναι δημιουργία της ζωγράφου: Shanti Irena -Ειρήνη Τελίδου
γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Ακούγονται παντού «χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα» και πολλές άλλες ευχές με αφορμή τις γιορτινές μέρες, τη γέννηση του Χριστού, την αλλαγή του χρόνου, των ανθρώπων που γιορτάζουν κτλ.
Όμως είμαστε πάντα συνειδητοί έχοντας επίγνωση για τις ευχές που μεταφέρουμε; ή απλά λέγονται μέσα από το στόμα μας έτσι από συνήθεια, τυπικά, μιας και όλοι αυτά λένε, χωρίς να τους δίνουμε κάθε φορά τη δυναμική και την αξία που τους αναλογεί. Χωρίς να μεταφέρονται μέσα από την καρδιά μας, ώστε να αγγίξουν και την καρδιά του ανθρώπου που τις λέμε. Μόνο τότε τους δίνουμε την ευκαιρία να αποκτήσουν υπόσταση.
Μιλάμε συνεχώς για την αγάπη, προς τον εαυτό μας, προς τον συνάνθρωπο, προς τα ζώα, προς τη φύση, τη γη και διάφορα άλλα συστήματα γύρω μας κι όμως, πώς μπορούμε να την εκδηλώσουμε, προς όλες αυτές τις μορφές εάν πρώτα δεν τη νιώσουμε, δεν την εκφράσουμε και δεν τη δείξουμε στο πιο κοντινό μας σύστημα που είναι η οικογένειά μας;
Ας μοιραστούμε πρώτα με επίγνωση και συνειδητότητα καρδιάς, αυτή την αγάπη με τους γονείς μας, με τα αδέρφια μας, με τον σύντροφό μας, με τα παιδιά μας, με τους φίλους μας, έτσι ώστε να καταφέρουμε να την μοιράσουμε σε όλους τους γνωστούς άγνωστους και σε κάθε πλάσμα που κατοικεί στον κόσμο μας.
Ας τους δώσουμε αγκαλιές που ξεχνάμε να κάνουμε μέσα στην καθημερινότητά μας, ας δούμε πάνω τους όλα τα όμορφα ταλέντα που έχουν και ας τους τα πούμε, ας τους χαρίσουμε ευχές όχι τυπικές, αλλά ουσιαστικές, που ξέρουμε πως χρειάζονται να φέρουν στην πραγματικότητά τους, ας είμαστε παρόντες στη ζωή τους γιατί έτσι είμαστε παρόντες και στη δική μας ζωή.
Αυτό ακριβώς μας καλούν να πράξουμε οι γιορτινές μέρες που ζούμε, αρχίζοντας από μέσα μας και από την οικογένειά μας, ανοίγουμε την καρδιά, γιορτάζουμε την αγάπη, φωτίζοντας έτσι το αστέρι της ύπαρξής μας.
Και ας μάθουμε να κρατάμε αυτή την αίσθηση γιορτής κάθε μέρα στη ζωή μας, χωρίς να χρειαζόμαστε αφορμές να μας θυμίζουν την αγάπη.
Και γιατί λέτε ξύπνησα σήμερα το πρωί Χριστουγεννιάτικα και γράφω αυτές τις σκέψεις;
Γιατί εχθές βίωσα μια διαφορετική παραμονή Χριστουγέννων, μιας και τα τελευταία 25 χρόνια λόγω συνθηκών εργασίας αλλά και τρόπου ζωής και αντίληψης ζούσα τα γνωστά ρεβεγιόν που είτε τα οργάνωνα εγώ, είτε ήμουν καλεσμένη κάπου αλλού, όπως συμβαίνει στους περισσότερους από εμάς.
Εχθές λοιπόν μέσα από το προνόμιο της επιλογής, ήρθε η πραγματική εσωτερική πληρότητα γιορτής, στην απλότητα του σπιτιού και την αγάπη της οικογένειας, αλλά και τις αληθινές ευχές από καρδιάς, έτσι απλά συνάντησα ένα μεγαλείο. Χωρίς προσδοκίες, χωρίς περιορισμούς, χωρίς τυπικότητα, μόνο η ύπαρξη του «είμαστε» και είμαστε ενωμένοι δίνοντας και παίρνοντας αγάπη.
Βέβαια αυτή είναι μια αλήθεια, μια δική μου πραγματικότητα και αυτό δε σημαίνει πως ο καθένας χρειάζεται κάτι ανάλογο, όλες οι επιλογές είναι όμορφες και κατάλληλες γι΄ αυτόν που τις επιλέγει, είτε να μείνει μόνος, είτε να γιορτάσει με φίλους, με την οικογένεια… σίγουρα θα κάνει αυτό που χρειάζεται και θα είναι το καλύτερο για εκείνον.
Η αναζήτηση είναι ίδια, αυτό που αλλάζει κάθε φορά είναι ο τρόπος!
Πολλά Χρόνια Αγάπης για όλους μας!
για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου
Ενεργειακή & Ψυχική Συμβουλευτική
Αναγέννηση νου σώμα ψυχής
Τηλ: 6972499214
Email:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.@gmail.com
γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Αφιερωμένο σε εσένα γιατί….
Μια ματιά μέσα στα μάτια σου αρκεί για να δω την αγάπη.
Είμαι μέσα σου, σε νιώθω, είμαι ασφαλής, μετράω τον χτύπο της καρδιάς σου, ακούω την φωνή σου και αναπνέω…. μαμά
Σε επιλέγω γιατί ξέρω πως όλα όσα θα πάρω, είναι ακριβώς όλα όσα η ψυχή μου χρειάζεται, για να ανοίξει τα φτερά και να πετάξει μέσα στο δικό της όνειρο.
Είσαι για εμένα η αρχή μου και αυτό θα το σέβομαι σε κάθε στιγμή του χρόνου της ζωής μου.
Είσαι η Θεά μου, η Ιερή Δύναμη που θαυμάζω και πιστεύω.
Σε ευγνωμονώ για όλα όσα είμαι, για όσα μου δίδαξες με τον δικό σου μοναδικό τρόπο, εκείνον που μου άνοιξε τον δρόμο μέσα μου, που με οδήγησε βήμα-βήμα προς τον εαυτό μου.
Και μένω έκπληκτη που συνεχώς ανακαλύπτω και κάτι ακόμα να θαυμάσω σε εσένα, και πραγματικά έχεις έναν μαγικό τρόπο να μου αποκαλύπτεις την ιερή γυναίκα μέσα σου. Την αυθεντικότητά σου!
Σε ευχαριστώ για το δώρο που μου έδωσες πρόσφατα (ξέρεις εσύ..) που για ακόμα μια φορά, ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν τώρα στη ζωή μου.
Αυτή τη στιγμή που σου γράφω, δακρύζω και χαμογελώ συγχρόνως και ξέρεις γιατί;
Γιατί… η αγάπη που έχω για σένα και η αγάπη που έχεις εσύ για εμένα, όταν ενώνονται γίνονται Θεός…
Είσαι μια αγκαλιά συνεχώς ανοιχτή, μια αγκαλιά αγάπης για μένα πάντα εκεί!
Σ’ αγαπώ μαμά
Παναγιώτα Τζιτζίκου
Ενεργειακή & Ψυχική Συμβουλευτική
Αναγέννηση νου σώμα ψυχής
Τηλ: 6972499214
Email:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.@gmail.com
γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Κατάρες, ευχές, ευλογίες: Ενέργειες υλοποίησης. Είναι η δύναμη του λόγου σε συντονισμό με τη δόνηση του συναισθήματος και της σκέψης, με συνδυασμό μιας πράξης στην ύλη, ώστε να δοθεί άμεση δυναμική στο αποτέλεσμα. Ανεκδήλωτη ενέργεια που μέσα στην ύλη μορφοποιείται.
Η λέξη κατάρα προέρχεται από την αρχαία «Αρά» που σημαίνει ευχή, στη συνέχεια ακολούθησε η έννοια “κακή αρά”, “κατά τινός αρά” που σημαίνουν κακία, φθόνο, μίσος, μοχθηρία… για κάποιον.
Κάτι ανάλογο είναι και η λέξη “ανάθεμα” που προέρχεται από το αρχαίο “ανάθημα” το οποίο αφορούσε την καταδίκη κάποιου, σε τιμωρία από τα πνεύματα του κάτω κόσμου. Από την αρχαιότητα όπως έχουν δείξει οι έρευνες, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν διάφορες τελετουργίες, που αποσκοπούσαν στην επίτευξη κάποιου δικού τους σκοπού. Επέβαλλαν μια προσωπική τους επιθυμία, παραβιάζοντας όμως την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου που απευθύνονταν, κι έτσι δέσμευαν και τη δική τους ψυχή.
Οι κατάρες συγκαταλέγονται στις τελετές μαύρης μαγείας, οι έρευνες έως τώρα μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως η ύπαρξή τους χρονολογείται από την αρχαιότητα και ο τρόπος που επέλεγαν οι πρόγονοί μας, να τις ενεργοποιήσουν στην ύλη ήταν οι καταπασσαλεύσεις, οι κατάδεσμοι και οι μαγικοί πάπυροι… όλα αυτά είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να πάρει μορφή η ενέργεια σε επίπεδο ύλης και να γίνει μια πραγματικότητα.
Στην μορφή του λόγου είναι μια ενέργεια που εκπέμπει ηχητικά και ενεργειακά κύματα μέσα στο πεδίο της δημιουργίας, τα οποία λαμβάνονται από έναν ή και περισσότερους δέκτες. Η ενέργεια αυτή είναι εξειδικευμένη δημιουργώντας παρέμβαση μέσα στη φυσική τάξη των πραγμάτων και των νόμων, καθώς επιβάλλεται μια ατομική θέληση που βασίζεται σε ισοπεδωτικές δυνάμεις τιμωρίας, ζήλειας, κακίας, εκδίκησης και μίσους. Εννοείται πως αυτό δημιουργεί χρέος και κάποια στιγμή πληρώνεται.
Από την ετυμολογία της λέξης καταλαβαίνουμε πως ανάμεσα στην κατάρα και την ευχή αυτό που αλλάζει είναι η πρόθεση το ένα γεννά το άλλο. Όταν κάποιος εύχεται για κάτι, δεν σημαίνει πάντα πως είναι και θετικό, η ευχή θα μπορούσε να είναι κατάρα και η κατάρα ευχή ή και τα δύο μαζί (ευχή και κατάρα σου δίνω αν…..). μέσα στην κυτταρική μας μνήμη έχει καταγραφεί πως οι ευχές είναι καλές και τις χρειαζόμαστε, αλλά είναι ψευδαίσθηση και παγίδα κάποιες φορές. Είμαστε ασυνείδητα ανοιχτοί στο να δεχόμαστε ευχές γενικότερα αλλά το ίδιο ισχύει και για τις κατάρες, εάν γνωρίζουμε αυτή τη σύνδεση τότε προστατεύουμε την ενέργεια μας, δηλώνοντας πως αφού έχουμε δώσει συνειδητή άδεια επιτρέπουμε να μας προσεγγίσει μια ενέργεια. Επίσης είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως είναι πολλές εκείνες οι ευχές που έχουμε δεχτεί μέσα από θετική πρόθεση, αλλά λειτουργούν ως εμπόδιο στη ζωή μας, είτε γιατί ο τρόπος που διατυπώνονται δημιουργούν μια εσφαλμένη καταγραφή στο υποσυνείδητο μας, είτε γιατί έχουν γίνει σε έναν άλλον χρόνο και τώρα δεν μας εξυπηρετούν.
Και αυτό το επισημαίνω γιατί πολλοί από εμάς όταν σε ένα ενεργειακό επίπεδο θέλουμε να αποκοπούμε από τέτοιες ενέργειες, συνειδητά εστιαζόμαστε στις κατάρες, χωρίς να γνωρίζουμε πως είναι πολλές εκείνες οι ενέργειες που εμπεριέχουν ευχές και ευλογίες, αλλά έχουν ολοκληρώσει τον σκοπό τους και τώρα απλά επιβαρύνουν το πεδίο μας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένας γάμος που έχει τελειώσει και το ζευγάρι παρόλο που έχει χωρίσει, οι ευχές που έχει δεχτεί και οι ευλογίες από τον γάμο, παραμένουν ως ενεργές δεσμεύσεις στο πεδίο του.
Επίσης είναι αξιοσημείωτο να αναφέρουμε πως μια προσευχή έχει τεράστια δύναμη, όταν χρησιμοποιείται ο λόγος, ο ήχος, ο δονητικός παλμός. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που όλες οι θρησκείες έχουν καθιερώσει τελετουργίες με συγκεκριμένους ήχους και ρυθμούς, άλλωστε μην ξεχνάμε «Εν αρχή ην ο Λόγος». Καθώς λοιπόν τα πάντα είναι ενέργεια που αποτελείται από συχνότητες, κάθε τι που δίνουμε ή δεχόμαστε μας τοποθετεί αυτόματα στην ανάλογη συχνότητα, που μας συνδέει με ενεργειακά πεδία ίδιων δονήσεων.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως με την ενέργεια της σκέψης και του λόγου, δημιουργούμε κόλαση ή παράδεισο στη ζωή μας. Η δυναμική είναι τεράστια, φανταστείτε τη ζωή σαν ένα άμορφο πεδίο ενέργειας που έχουμε στα χέρια μας και αυτό που της δίνει μορφή, τη διαφοροποιεί και την αλλάζει είναι η πρόθεση χρήσης αυτής της ενέργειας, η οποία εννοείται πως φέρνει συγκεκριμένα αποτελέσματα στην ύλη ανάλογα με τη δράση μας.
Έτσι λοιπόν όταν δύο άνθρωποι είναι συνδεδεμένοι συναισθηματικά με οποιαδήποτε σχέση οικογενειακή, φιλική, εργασιακή κλπ, δημιουργούν ενεργειακούς λώρους μέσα από τα ενεργειακά τους κέντρα (τσάκρας). Αυτό σημαίνει πως είναι συγκοινωνούντα δοχεία, υπάρχει δηλαδή αλληλεπίδραση και η άμεση δυνατότητα μεταφοράς δονήσεων θετικών αλλά και αρνητικών. Επειδή τα πάντα είναι συχνότητες μετρήσιμες, πολλές φορές τα συναισθήματα εκδίκησης και αδικίας έχουν τεράστια δυναμική, που ανοίγουν ενεργειακά κανάλια σύνδεσης με τα μορφογενετικά πεδία, επιταχύνοντας έτσι την υλοποίηση του στόχου.
Αυτό σημαίνει πως η εκπομπή τέτοιων σημάτων φέρνει αντιδράσεις και αλλαγές στο περιβάλλον του ανθρώπου που στέλνεται, γιατί είναι μια καταστροφική ισοπεδωτική ενέργεια. Άρα ο αρχικός σκοπός κατά ένα μέρος εκπληρώνεται μιας και το άτομο βιώνει μικρά ή μεγάλα μπλοκαρίσματα στη ζωή του. Αυτό όμως είναι το ένα εκ των δύο αποτελεσμάτων.
Το άλλο αφορά τον αποστολέα ο οποίος δημιουργεί μια δράση και σύμφωνα με τους νόμους του σύμπαντος δεν μπορεί να αποφύγει την αντίδραση. Αρχικά ικανοποιείται από την επίτευξη του σκοπού του, ενδεχομένως να βιώνει και δικαίωση μέσα του, αλλά χρειάζεται να γνωρίζει πως η ενέργεια που στέλνει σίγουρα θα του επιστραφεί έμμεσα, άμεσα, γρήγορα ή αργά, στο παρόν ή στο μέλλον. Είναι κάτι που αδυνατεί να αποφύγει και δεν έχει σχέση με την τιμωρία του, απλά με τη συμπαντική νομοτέλεια και ισορροπία.
Ότι εκπέμπεται έχει μια δόνηση και ανάλογα με την πρόθεση δημιουργείται δέσμευση στην ψυχή και καρμικό βάρος, οφειλή σε αυτόν που το στέλνει έτσι επιστρέφεται και πάλι πίσω. Η αντίδραση της όποιας δράσης είναι ακαριαία απλά σύμφωνα με τον γραμμικό χρόνο της δικής μας τρισδιάστατης πραγματικότητας η υλοποίηση αργεί, σε άλλα πεδία έχει ήδη δημιουργηθεί απλά εμείς δεν το έχουμε ζήσει ακόμα.
Όλη αυτή η αλληλεπίδραση δεν παύει να είναι μια εμπειρία και για τις δύο ψυχές καθώς και συλλογή από μια σειρά πληροφοριών και δεδομένων γνώσεων μιας ευρύτερης αντίληψης ως προς τους νόμους και την τάξη του σύμπαντος. Αν διεισδύσουμε βαθύτερα θα αντιληφθούμε πως και οι δυο εμπλεκόμενοι βίωσαν πέρα από τον χώρο και τον χρόνο αδικία και δικαίωση ο καθένας με τον δικό του τρόπο, άρα και οι δυο σύλλεξαν για το αρχείο της ψυχής τους, πληροφορίες κατανόησης της δικαιοσύνης και της αδικίας.
Επίσης υπάρχει και η εκδοχή του να εκπέμπει κάποιος κατάρες στον ίδιο του τον εαυτό, σε περιπτώσεις που αδυνατεί να αποδεχτεί και να συγχωρέσει τις επιλογές, τις αδυναμίες, τους φόβους και τις πράξεις του. Μέσα από συναισθηματική φόρτιση, βαθύ πόνο που νιώθει για κάποιο αποτέλεσμα που έφερε στη ζωή του ή σε κάποιον αγαπημένο του, κάνει δηλώσεις αυτοκριτικής κατηγορώντας και επικρίνοντας τον εαυτό του. Θεωρεί πως του αξίζει η τιμωρία αναθεματίζοντας την ώρα και τη στιγμή που… αυτό είναι μια προσωπική κατάρα που αν δεν αποδεχτεί και δεν συγχωρήσει είναι δεσμευμένος αιώνια μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό. Έτσι λοιπόν ο ίδιος με αυτήν τη συμπεριφορά αδικεί τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να βιώνει μέσα στην ύπαρξη του και την αδικία από τους άλλους ανθρώπους γύρω του μιας και αυτή τη συχνότητα εκπέμπει άρα και αυτή έλκει. Κυρίως πάνω σε τέτοιες ενέργειες βρίσκουν πάτημα και οι ενέργειες των άλλων για να μας επηρεάσουν. Είναι σαν να έχει τρύπες το πεδίο μας και τους επιτρέπουμε να εισχωρήσουν. Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει μεγαλύτερο κακό εάν πρώτα εμείς δεν το έχουμε κάνει στον εαυτό μας. Γι’ αυτό όλες οι διδασκαλίες μας οδηγούν να συγχωρέσουμε, να φροντίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Αυτός είναι ο δρόμος λύτρωσης και απελευθέρωσης.
Αξίζει επίσης να αναφερθούμε στις κατάρες – δεσμεύσεις που έχουν δημιουργηθεί στο όνομα του Θεού. Μέσα στον πόνο και στην αδικία πόσες φορές λέει κάποιος να σε τιμωρήσει ο Θεός, μέγιστη παραβίαση με ενέργεια εκδίκησης και χωρίς επίγνωση. Και πόσες άλλες ζητάει από τον Θεό την τιμωρία του για μια πράξη που καταδικάζει τον εαυτό του ή φοβάται τις συνέπειες και περιμένει την τιμωρία του, που ακόμα κι αν έχει ολοκληρωθεί κάποια στιγμή ο άνθρωπος συνεχίζει να τη βιώνει για εξιλέωση.
Είναι προτιμότερο να παραδίνουμε την κατάσταση στους ουράνιους, θεϊκούς, συμπαντικούς νόμους με την πρόθεση της τάξης και της ισορροπίας, χωρίς την παρέμβαση της δικής μας προσωπικότητας. Έτσι αναζητάμε να καταλάβουμε το μάθημα που χρειαζόταν η ψυχή μας από αυτή τη διαδικασία, ερευνούμε δικές μας παρόμοιες συμπεριφορές που συνειδητά ή ασυνείδητα έχουν φέρει πόνο σε άλλους ανθρώπους και με συμπόνια και συγχώρεση καταλαγιάζουμε τα αρνητικά συναισθήματα μιας τέτοιας εμπειρίας. Είναι ένας τρόπος να «ξεκολλήσει» η ενέργεια μας από φαύλους καρμικούς κύκλους πόνου και αδικίας. Έτσι χρησιμοποιούμε τη δύναμη που υπάρχει μέσα μας, τη δύναμη του δημιουργού με αγάπη και συμπόνια όχι με μίσος, θυμό και εκδίκηση. Μην ξεχνάμε πως όλο αυτό επιστρέφει και πάλι πίσω σε εμάς με έναν άλλον τρόπο, ίσως σε έναν άλλον χρόνο… δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Στέλνεις πόνο θα λάβεις πόνο!
Έχουμε λοιπόν μια τεράστια δύναμη που γεννάται από την ένωση του νου με την καρδιά η οποία εκφράζεται μέσα από την σκέψη, τον λόγο και τις πράξεις μας σε υλικό επίπεδο και ως ενέργεια έλξης και υλοποίησης σε αιθερικό, ενεργειακό πεδίο. Η ενέργεια αυτή έχει μεγάλη δυναμική γιατί εμπεριέχει την δύναμη της συνείδησης ενωμένη με την δύναμη του συναισθήματος με αποτέλεσμα να γινόμαστε ή απόλυτα καταστροφικοί ή απόλυτα δημιουργικοί ως προς τον εαυτό μας. Υλοποίηση είναι και οι δύο εκφάνσεις και χρειάζεται συνειδητότητα αγάπης, ώστε να δημιουργήσουμε το ανάλογο αποτέλεσμα. Ο άνθρωπος είναι ένα ον που λειτουργεί μέσα από τρεις μορφές εκδηλώσεων: Δημιουργός - Συντηρητής - Καταστροφέας και οι τρεις υπάγονται μέσα στους νόμους της φύσης και της ζωής. Αυτές οι μορφές εμπεριέχουν τη θετική και την αρνητική έκβαση ως προς τον εαυτό του και προς τους άλλους.
Καθώς αποδεχόμαστε και ενώνουμε όλες τις πτυχές του εαυτού μας, συνειδητά επιλέγουμε την ισορροπία, την συγχώρεση και την αγκαλιά σε όλα όσα είμαστε, γιατί αυτό που είμαστε, είναι η πηγή της δημιουργίας και της αγάπης και αυτή η πηγή είναι όλα όσα είμαστε. Αυτή η διαδικασία αποτελεί για την ανθρωπότητα μια διαδρομή μέσα στους αιώνες δίνοντας πάντα αποτελέσματα στον παρόντα χρόνο της ύπαρξης.
Κάθε φορά που μέσα μας ενώνουμε ένα μέρος, μια πτυχή του εαυτού μας ενεργοποιούμε ακόμα μια πληροφορία στο αρχείο της ψυχής μας, οδηγώντας την συνείδησή μας ένα βήμα ακόμα ως προς την εξέλιξη της.
Γιατί όλα μέσα στο πεδίο της δημιουργίας είναι εξέλιξη!
για την ΥπερΝόησις
γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Ανάπαυση του σώματος και της ψυχής κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Πόσο πραγματοποιήσιμο είναι;
Τι σημαίνει ξεκούραση για εσένα;
Ποιος ορίζει εάν και πότε θα ξεκουράσεις το σώμα και το μυαλό σου;
Έχεις αναρωτηθεί για ποιον λόγο χρειάζεται να περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο ή και μισό (δεν έχει σημασία) για να προσφέρεις στον εαυτό σου λίγες μέρες ξεκούρασης, ησυχίας και ανεμελιάς; Να αλλάξεις παραστάσεις, να βιώσεις μια διαφορετική οπτική της ζωής σου από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα που αναπαράγεις; Να αναζητήσεις τρόπους ώστε να αποφορτιστεί και να ησυχάσει ο νους και το σώμα σου;
«Λίγες μέρες απόδρασης»
Από ποια φυλακή καλούμαστε να αποδράσουμε; Μα έχουμε καταντήσει την ίδια μας τη ζωή φυλακή, είμαστε δεσμευμένοι μέσα στον χώρο και τον χρόνο, μέσα σε διαστάσεις που σε ένα πεδίο υπάρχουν και σε άλλα είναι ψευδαίσθηση. Παρόλα αυτά σε κάποιους τομείς της ζωής μας αυτή η κατάσταση ασκεί τεράστια δύναμη πάνω μας, με την αίσθηση του εγκλωβισμού. Με αποτέλεσμα όλοι οι άνθρωποι να έχουμε τάσεις φυγής, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο.
Τελικά από τι θέλουμε να ξεφύγουμε; Ή γενικότερα να φύγουμε;
Από τη νοητική φυλακή που έχουμε χτίσει γύρω μας. Μια φυλακή δήθεν αναγκών, χωρίς μέτρο και ισορροπία, με τάσεις επίδειξης δύναμης και ικανοτήτων. Με συμπεριφορές υπερβολής, εξαρτήσεων και υπέρμετρου καταναλωτισμού. Με ασυλόγιστη χρήση της ενέργειας και των αγαθών.
Και ποιος μας κυνηγάει;
Οι σκέψεις και τα σενάρια του μυαλού μας, που έχουν πάρει μορφή και υπόσταση και δεν μας αφήνουν ούτε μια στιγμή να απολαύσουμε τη ζωή, δεν την βλέπουμε καν! Μόνο το άγχος βασιλεύει που μας προκαλεί την υπερβολική έκκριση κορτιζόλης στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να έχουμε μόνιμο αίσθημα φόβου και ανασφάλειας, την αίσθηση του μισοάδειου ποτηριού, τη γκρίνια, την αδυναμία διαχείρισης, την κριτική και την πεποίθηση πως τίποτα δεν θα πάει καλά. Και φυσικά αυτό συμβαίνει, ενεργοποιείται η καταστροφική μας δύναμη και όλα γύρω σε μια στιγμή μπορούν να γίνουν αρνητικά.
Μέσα σε αυτή τη κατάσταση ξαφνικά συνειδητοποιούμε πόσες ευθύνες έχουμε φορτωθεί. Ωστόσο δεν μας φτάνουν μόνο του εαυτού μας, όχι, αναλαμβάνουμε και των άλλων, για να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε, για να έχουμε λόγω ύπαρξης, αξία, δύναμη και πόσες άλλες εξυπηρετήσεις σε λανθάνουσα μορφή! Ευθύνες των γονιών μας, των παιδιών μας (που μπορεί να είναι και 30 χρονών) των συνεργατών, των φίλων… (να θυμάστε πως εάν δεν έχουμε αναγνωρίσει την αξία του εαυτού μας οι ενοχές και οι ευθύνες των άλλων δεν σταματούν ποτέ). Άλλωστε εάν αναλάβουμε ολοκληρωτικά την ευθύνη του εαυτού μας τότε σίγουρα θα επιτρέπαμε και στους άλλους να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες και θα υπήρχε ισορροπία, αλλά επειδή η προσωπική αξία δεν είναι στη θέση που της αναλογεί μέσα μας, οδηγούμαστε ενοχικά να κάνουμε περισσότερα για τους άλλους και λιγότερα για τον εαυτό μας. Ψάχνοντας την αναγνώριση, την αποδοχή και την αγάπη, κυρίως για να γεμίσουμε τα συναισθηματικά κενά του εαυτού μας.
Από τι άλλο θέλουμε να αποδράσουμε; Τι άλλο μας κυνηγάει;
Το οικονομικό στρες, τα χρέη, η έλλειψη χρημάτων, η αγωνία της επιβίωσης και των υποχρεώσεων. Οι συναισθηματικές φορτίσεις, η καθημερινή καταπίεση από τον ίδιο μας τον εαυτό, η κριτική για όλους και για όλα! Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά αλλά ως συνήθως εμείς οι άνθρωποι τα κάνουμε πολύπλοκα, τραγικά, τα βλέπουμε άλυτα προβλήματα, με έλλειψη και ανεπάρκεια, με ατυχία και αδικία. Ακριβώς σε αυτό το σημείο χάνουμε τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Απομακρυνόμαστε από το φως και την αλήθεια μας. Από την μια αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των άλλων, για να έχουμε ευθύνες, χωρίς όμως να αναλάβουμε τις δικές μας και γινόμαστε σούπερ θύματα και αδύναμοι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία. Έτσι μπαίνουμε στον φαύλο κύκλο να αναζητήσουμε ποιος φταίει;
Ξεχνάμε όμως κάτι πολύ σημαντικό πως για τη ζωή που ζούμε μόνο εμείς έχουμε την ευθύνη και κανείς άλλος!
Καθώς όμως έχουμε τις ευθύνες των άλλων, ως θύματα μπαίνουμε σε έναν προγραμματισμένο τρόπο ζωής, σε ένα μάτριξ, σκεπτόμενοι μόνο τις υποχρεώσεις προς τους άλλους και ξεχνάμε τις ανάγκες του εαυτού μας. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε με άγχος για τα πάντα, με μια υλική ανασφάλεια και μια συναισθηματική φόρτιση, με σκέψεις φόβου και ταραχής. Νομίζοντας πως αν τακτοποιήσουμε την ύλη θα ησυχάσει και η ψυχή.
Είναι έτσι τελικά; Πολλές ψευδαισθήσεις θα έλεγα, απλά δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε ακριβώς αυτό που μας συμβαίνει, γιατί δεν έχουμε σφαιρική εικόνα της ζωή μας. Χωρίς παύση δεν μπορούμε να συνεχίσουμε, δεν έχουμε δυνάμεις και καταπονούμε τον εαυτό μας! Πόσο δύσκολο είναι να αφιερώσουμε λίγα λεπτά από την ημέρα και να ασχοληθούμε με κάτι που θα μας δώσει χαρά και θα γεμίσει τον ψυχικό μας κόσμο; Να αναζητήσουμε και να τοποθετήσουμε μέσα στη μέρα μας χαρούμενες στιγμές. Να κάνουμε μικρές παύσεις κάθε εβδομάδα για ξεκούραση, χαλάρωση και όχι μια φορά τον χρόνο, γιατί σίγουρα δε μας φτάνει και να την ξανά η έλλειψη μπροστά μας...
Που είναι επιτέλους αυτή η χαρά που όλοι την ψάχνουμε;
Μέσα μας, που αλλού; Εμείς χρειάζεται να τη γεννήσουμε, να την ενεργοποιήσουμε να της δώσουμε πνοή και να τη φέρουμε στη ζωή μας. Ποτέ έξω από εμάς γιατί εξατμίζεται και χάνεται μέσα σε λίγα λεπτά και πάλι έρχεται η θλίψη που είναι δική μας, που την έχουμε άφθονη και να την ξανά η έλλειψη…
Μήπως όλη αυτή η ανασφάλεια, το άγχος και ο φόβος για το μέλλον, είναι μια παγίδα χειραγώγησης του μυαλού και του «εγώ»; ένας εγκλωβισμός του ανθρώπου, της πνευματικής του δύναμης και της αξίας της ύπαρξής του; Σίγουρα είναι κι αυτό μια από τις αιτίες που εξετάζουμε. Με βάση την προηγούμενη αιτία, αναρωτιέμαι: Ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες διαβίωσης μιας οικογένειας και ποιες επιβάλλονται ως «ανάγκες» μέσα από το σύστημα; Πόσο ξεκάθαρο μπορεί να μας γίνει αυτό μέσα στην κοινωνία που ζούμε; Το βέβαιο είναι πως εάν θέλουμε να απλοποιήσουμε τη ζωή μας και να τη ζήσουμε με αγάπη και ένωση τότε βρίσκουμε πάντα τους κατάλληλους τρόπους. Πέρα από εξαρτήσεις, πεποιθήσεις, ψεύτικες ανάγκες και δεδομένα ζωής!
Αν δεν καταλαβαίνουμε όμως την προσωπική ευθύνη, την ευγνωμοσύνη για τη ζωή και τα αγαθά, τότε έρχεται μια κρίση και μας ενώνει, επαναπροσδιορίζει τις αξίες της ζωής και μας ταρακουνά συθέμελα να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της ύλης. Μας αφήνει άνεργους για να γνωρίσουμε το σπίτι και την οικογένεια που δημιουργήσαμε και την αφήσαμε να υπάρχει και να αναπτύσσεται μόνη της, τρέφοντας την μόνο με υλικά αγαθά. Μας οδηγεί να αναζητήσουμε την εργασία εκείνη που θα γεμίζει την καρδιά μας και θα μας κάνει χαρούμενους, ακόμα και να εκτιμήσουμε την ήδη υπάρχουσα και να ευχαριστήσουμε. Μας χωρίζει από αρρωστημένες σχέσεις και μας οδηγεί στην αυθεντικότητα. Μπορεί να μας πάρει λίγο χρόνο για να το συνειδητοποιήσουμε, να βιώσουμε πόνο καθώς συμβαίνουν οι αλλαγές, να μπούμε σε φόβο, στρες και ανασφάλειες, αλλά πάντα γίνεται αυτό που χρειαζόμαστε. Όσο μεγαλύτερη αντίσταση καταβάλουμε τόσο πιο δύσκολα, αργά και επώδυνα θα παίρνουμε τα μαθήματα της εξέλιξής μας.
Το ανθρώπινο όν πάντα θα επιβιώνει και θα αναπτύσσεται με οποιαδήποτε συνθήκη γύρω του, αυτό που αποτελεί μέγιστη σημασία είναι να έχει επίγνωση της κατάστασης που ζει και εξελίσσεται. Να έχει συνείδηση και ευθύνη μέσα στη ζωή του. Να συντονίζεται με την ψυχή του και να συμπορεύεται φωτίζοντας τον δρόμο της.
Η αγκίστρωση στην ύλη με μια μόνιμη αίσθηση έλλειψης, είναι απλά ένας άνισος αγώνας δρόμου που τρέφει τον συνεχή φόβο, την ζήλια και την αλαζονεία, που οδηγεί την ψυχή σε πόνο και το σώμα σε ασθένεια. Οποιαδήποτε έλλειψη βιώνουμε μέσα στην ύλη, μέσα στην καθημερινή μας ζωή είναι εσωτερική συναισθηματική – ψυχική έλλειψη.
Τελικά που βρίσκεται η ελευθερία της δημιουργίας, της σκέψης και της έκφρασης;
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τον εαυτό μας, να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας, των επιλογών μας, των πράξεων μας, συγχρόνως παραχωρούμε την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα γύρω μας και κυρίως στην οικογένεια μας. Μόνο τότε είμαστε στο σημείο της δύναμης μας, αφήνοντας τον ρόλο του θύματος στην άκρη, έξω από τη ζωή μας. Μόνο τότε μπορούμε να ακούσουμε τις ανάγκες μας και να γίνουμε φροντιστές για εμάς, να εστιαστούμε στις ανάγκες του σώματος και της ψυχής, προσφέροντας στον εαυτό μας ξεκούραση σε όλα τα επίπεδα. Τότε είναι που το πνεύμα συνεργάζεται με την ύλη. Τότε τα συναισθηματικά κενά γεμίζουν μέσα από το ίδιο το κύτταρο. Τότε όλο μας το είναι εκπέμπει πληρότητα. Τότε η έλλειψη και η φτώχεια απενεργοποιούνται και τα χρήματα γίνονται μέρος της ζωής μας, πολλαπλασιάζονται με ευκολία και μας προσφέρονται για να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να εκτιμήσουμε τη ζωή μας.
Η φύση συνεχώς μας καλεί να απολαύσουμε όσα απλόχερα μας προσφέρει. Οποιαδήποτε στιγμή μέσα στον χρόνο, όχι απόδραση αλλά παύση, διακοπή, ξεκούραση, αναζωογόνηση, ανανέωση και τόσα άλλα…
Πολλές έρευνες και μελέτες έχουν αποδείξει πως ακόμα και λίγες μόνο μέρες διακοπών συντελούν στην μείωση του στρες, στην αναζωογόνηση των κυττάρων, στην τόνωση του ανοσοποιητικού και του νευρικού συστήματος. Κυτταρικές αλλαγές που έχουν ως αποτέλεσμα να μειώνονται οι τοξίνες από το σώμα και συγχρόνως οι αρνητικές σκέψεις και τα τοξικά συναισθήματα που μας οδηγούν σε κατάθλιψη.
Είναι επιλογή μας να ζούμε τη ζωή σύμφωνα με τη ροή της φύσης, συνδεόμενοι με την ευδαιμονία που κατοικεί εκεί! Είναι δική μας ευθύνη να ακούμε το σώμα μας, πάντα ξέρει τι χρειάζεται και μας το ζητά
Οι διακοπές δεν ξεκινάνε και δεν τελειώνουν ποτέ... βρίσκονται συνεχώς μέσα σε ένα πεδίο επιλογών και μας περιμένουν να τις επιλέξουμε! Στο χέρι μας είναι να διαχειριζόμαστε τον χρόνο με τέτοιον τρόπο που να προσφέρουμε στον εαυτό μας συνεχώς μικρές στιγμές ξεκούρασης, στιγμές που αναπνέουμε τη ζωή, στιγμές που ζούμε την αγάπη και την γιορτάζουμε... έτσι απλά!
Η αφθονία είναι μεγαλειώδης όταν υπάρχει σε όλα τα επίπεδα μέσα μας
Για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου
«τὰ πάντα ῥεῖ» μας λέει ο Ηράκλειτος, οι μορφές εναλλάσσονται και όλα μεταβάλλονται. Δημιουργούνται, αναπτύσσονται, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται, μέσα σε έναν αέναο κύκλο ζωής.
Κάθε χρόνο αλλά και κάθε στιγμή που περνάει, κάτι μέσα μας και κατά συνέπεια γύρω μας, ολοκληρώνεται. Μετασχηματίζεται, εξελίσσεται και αλλάζει μορφή, ο εαυτός μας οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας, το περιβάλλον γύρω μας, οι άνθρωποι, ο τρόπος της αντίληψης μας, οι οπτικές μας, η ίδια μας η ζωή! Όλα είναι κύκλοι ζωής και ο μεγαλύτερος είναι των γενεθλίων μας. Καθώς πλησιάζουν συμβαίνει κάτι παράξενο κάθε φορά μπορεί να βιώνουμε μια φθίνουσα πορεία, ή ριζικές αλλαγές, ακόμα και μικρούς ή μεγάλους θανάτους, σίγουρα όμως μετασχηματισμούς πολλών επιπέδων αρκεί να παρατηρούμε. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλο το σύστημα του εαυτού μας συντονίζεται ώστε να απελευθερώσει, να αδειάσει τα περιττά και τα άχρηστα, να ξαλαφρώσει και να πετάξει τα βαρίδια που τον καθηλώνουν. Κλείνουμε κύκλους και δημιουργούμε χώρο ώστε να ανοίξουμε καινούριους.
Αυτό είναι Αναγέννηση! Η γενέθλια μέρα μας είναι η Πρωτοχρονιά μας! Είναι ένας νέος χρόνος που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, να ευχαριστήσουμε, να εμπνευστούμε, να συγχωρέσουμε και να προχωρήσουμε, να αποδεχτούμε, να δημιουργήσουμε, να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας, να θέσουμε στόχους και να τους κατακτήσουμε! Αυτή είναι η εξέλιξη μας μέχρι να έρθει και πάλι η πληρότητα στα επόμενα γενέθλιά μας, εν μέρει να μηδενίσουμε και να πάμε πάλι από την αρχή…
Όλοι γνωρίζουμε πως η ζωή μας εδώ στην γη δεν είναι μια ευθεία γραμμή, που όλα είναι ίδια και γνωστά, που όλα είναι θλιβερά και μαύρα ή που όλα είναι χαρούμενα και φωτεινά. Όχι είναι ένα ταξίδι που έχει από όλα τα καλά! Ακριβώς όπως η γη έχει πανέμορφα βουνά, καταπράσινες πεδιάδες, ανθισμένα λιβάδια, καταγάλανες θάλασσες και ουρανούς, που δε χορταίνεις να θαυμάζεις, έτσι έχει και ρεματιές, ανηφόρες, κακοτράχαλους δρόμους, προστατευμένα αλλά και επικίνδυνα μονοπάτια, άγριες και φουρτουνιασμένες θάλασσες... Όλα βρίσκονται εντός!
Κάτι ανάλογο βιώνουμε όλοι μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε, τα πάντα υπάρχουν μέσα μας, είναι μέρος της εξέλιξης μας και ο δρόμος μας έχει λίγο από όλα!
Όλα αυτά με οδήγησαν να καταλάβω πως η ζωή αποτελεί ενδιαφέρον, όταν την προσεγγίζω σαν παιχνίδι , όταν αφήνομαι στην αγκαλιά της μητέρας φύσης να φροντίσει για εμένα κι’ εγώ ανακαλύπτω συνεχώς νέα δεδομένα, καινούριες πληροφορίες του εαυτού μου, αναζητώ την ισορροπία σε όλες τις πτυχές του.
Έτσι φτάνω στο συμπέρασμα πως η ζωή είναι επιστήμη! Και εμείς όλοι οι επιστήμονες που κάνουμε αμέτρητες έρευνες και ανακαλύψεις που ενθουσιαζόμαστε με τις θαυμαστές δημιουργίες μας αλλά και απογοητευόμαστε στις δυσκολίες και στις απώλειες. Ποτέ όμως δεν το βάζουμε κάτω, ορθώνουμε το σώμα, αναθαρρεύουμε την ψυχή, σηκώνουμε το κεφάλι, χαμογελάμε και οδεύουμε για το επόμενο βήμα. Αυτή είναι η ζωή που μας αγαπά και μας προσφέρει όσο την αγαπάμε και της προσφέρουμε, τίποτε λιγότερο τίποτα περισσότερο…
Αυτό που η ζωή απαιτεί από τον καθένα μας είναι να την εκτιμάμε, να την χαιρόμαστε και να την αγαπάμε!
Επιστήμη, εκ του επι-ίσταμαι - στέκω και παρατηρώ, ερευνώ, μελετώ και πειραματίζομαι, ἐπίσταμαι (γνωρίζω καλά)
Όλα αυτά δε κάνουμε; Παρατηρούμε, ερευνάμε, συμπεραίνουμε, μελετάμε και κάθε μέρα πειραματιζόμαστε ώστε να μάθουμε για τη ζωή μας, να γνωρίσουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να βρούμε τη θέση που μας αναλογεί μέσα στο κάθε σύστημα.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τον πλανήτη που μας φιλοξενεί, να καλωσορίσουμε τον εαυτό μας στο ταξίδι του στη γη και ας το κάνουμε σε οποιονδήποτε χρόνο δεν έχει σημασία. Να του δείξουμε εμπιστοσύνη πως θα λειτουργήσει στην κάθε του επιλογή με τον καλύτερο τρόπο. Να μειώσουμε την κριτική. Να πιστεύουμε σε αυτόν και να τον ενδυναμώνουμε, χωρίς να τον απαξιώνουμε και να τον υποτιμάμε. Να του λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μέχρι στιγμής μας έχει προσφέρει! Να τιμήσουμε και να αναγνωρίσουμε την εσωτερική μας αλήθεια και αξία, γιατί μόνο με αυτόν το τρόπο του επιτρέπουμε να ανθίσει και να εκδηλώσει την ομορφιά της ψυχής του, ενώνοντας το πνεύμα με την ύλη. Να του ανοίξουμε δρόμους έκφρασης όλων όσων αισθάνεται χωρίς δήθεν και πρέπει, χωρίς ταμπέλες.
Να θυμάστε: Η εικόνα μας στο σύμπαν δεν αλλοιώνεται και δεν τσαλακώνεται ποτέ με ότι κι αν κάνουμε, πούμε ή δεν πούμε νιώσουμε ή όχι…
Είμαστε ελεύθεροι!
Ας Συντονιστούμε λοιπόν με την ισορροπία του σύμπαντος, εναρμονίζοντας όλους τους ήχους και τους τόνους των συστημάτων μας με την αγάπη, τότε η τέχνη της ζωής γίνεται επιστήμη!
για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου
Γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Η πρόθεση είναι μια ενέργεια που κινεί δυνάμεις υλοποίησης
Τα αποτελέσματα που φέρνουμε στη ζωή μας, όλα αυτά που προσελκύουμε και ζούμε, είναι ανάλογα με την ποιότητα των δονήσεων της αρχικής μας πρόθεσης. Γιατί η πρόθεση από μόνη της είναι μια δόνηση εκπλήρωσης.
Οι περισσότεροι από εμάς καθημερινά, ορίζουμε μικρούς ή μεγάλους στόχους που επιθυμούμε να πετύχουμε, και ανάλογα με το αποτέλεσμα που θα έχουμε, θεωρούμε τον εαυτό μας επιτυχημένο ή αποτυχημένο.
Όμως φίλοι μου τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, ο εαυτός μας δεν είναι οι χαρακτηρισμοί και οι τίτλοι που του κρεμάμε ή που επιτρέπουμε σε άλλους να το κάνουν. Κάθε φορά που κρίνουμε τον εαυτό μας, γινόμαστε αυτόχειρες και προγραμματιζόμαστε σε εγγραφές τύπου: ό,τι κι αν κάνω θα αποτύχει, είμαι ανίκανος, αδύναμος, άχρηστος… έτσι μας ακολουθεί ο φόβος της αποτυχίας, της έκθεσης, της απόρριψης, κτλ.
Όταν λοιπόν ορίζουμε έναν στόχο, συνειδητά η πρόθεση μας είναι να δημιουργήσουμε ένα όμορφο και ωφέλιμο αποτέλεσμα για εμάς και τους άλλους, πιστεύοντας πως μας αξίζει και πως έχουμε την ικανότητα και την δυναμική να το ολοκληρώσουμε.
Και εδώ ρωτώ: Το υποσυνείδητο πιστεύει το ίδιο; συμφωνεί;
Ή θεωρεί πως δεν έχει καμία πιθανότητα να το πραγματοποιήσει, σύμφωνα με τους προγραμματισμούς του εαυτού του, της οικογένειας, της κοινωνίας, της ιστορίας και ακόμα πιο πίσω, από τις γενιές του συστήματος, αλλά και του συλλογικού γενικότερα.
Κι εδώ χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί ενδέχεται να υλοποιήσουμε τους φόβους μας, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε μια ενδοσκόπηση, παρατηρώντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας, γύρω από τον στόχο που έχουμε ορίσει και στη συνέχεια να ξεκαθαρίσουμε τον λόγο που κάνουμε κάτι.
Σε ό,τι κι αν δημιουργούμε χρειάζεται να γνωρίζουμε τους βαθύτερους σκοπούς, τους εσωτερικούς λόγους και τις αιτίες που επιθυμούμε να κάνουμε μια πράξη. Που μας εξυπηρετεί; Συγκεκριμένα να καταλάβουμε τον πραγματικό λόγο, το «Γιατί»; Να έχουμε επίγνωση. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που με οδηγεί σε αυτό:
Η εξέλιξη της ψυχής μου;
ή
Η αναγνώριση και η απόδειξη της αξίας μου;
Εδώ χρειάζεται καλή παρατήρηση, από τον εσωτερικό μας κόσμο αλλά και από το περιβάλλον γύρω μας, ώστε να αποκωδικοποιήσουμε τα μηνύματα, τις πληροφορίες που έρχονται και να αντιληφθούμε την αλήθεια μας.
Ο κάθε στόχος μικρός ή μεγάλος που θέτουμε και θέλουμε να επιτευχτεί στη ζωή μας, εμπεριέχει μέσα του μια ενέργεια που του δίνει ώθηση να προχωρήσει, να κινήσει τις διαδικασίες εκείνες που θα οδηγηθεί στην ολοκλήρωσή του.
Η ενέργεια αυτή είναι η πρόθεση για το που θέλουμε να πάμε, ποιες ανάγκες να καλύψουμε και τι ακριβώς να πετύχουμε.
Η δημιουργός δύναμη βρίσκεται μέσα στον καθένα μας και είναι μια ενέργεια που στην αρχική της μορφή εμπεριέχει ουδέτερες συχνότητες και δονήσεις. Η δομή, η μορφή καθώς και η ποιότητα που θα ακολουθήσει, εξαρτάται ολοκληρωτικά και μόνο από την πρόθεση που θα εμποτιστεί.
Αυτό σημαίνει πως η ενέργεια είναι ελεύθερη και ουδέτερη μέσα στο σύμπαν, είναι άμορφη θα λέγαμε. Θα πάρει μορφή και ποιότητες ανάλογα την χρήση της. Σαν να έχουμε ένα δυνατό εργαλείο στα χέρια μας που μπορεί να γίνει χρήσιμο ή βλαβερό ανάλογα με τις προθέσεις μας.
Κάθε τι που ζούμε μέσα στον δικό μας μικρόκοσμο, η ζωή μας, το περιβάλλον γύρω μας, οι σχέσεις με τους ανθρώπους κ.α. είναι ο τρόπος με τον οποίο υλοποιούμε το πνεύμα μας.
Δημιουργούμε στην ζωή μας ανάλογα με:
∞ Τις σωματικές και ψυχικές μας ανάγκες
∞ Τις επιθυμίες της προσωπικότητας- Εγώ
∞ Την κατεύθυνση, τον εξαναγκασμό ή την παρότρυνση από το περιβάλλον και την κοινωνία γύρω μας.
Όταν δημιουργούμε σύμφωνα με τις ανάγκες της ψυχής μας, η καρδιά μας είναι χαρούμενη και ο νους μας ήσυχος πως όλα θα πάνε καλά. Ακόμα κι αν δεν ολοκληρώσουμε τον αρχικό μας στόχο, αισθανόμαστε μια ευγνωμοσύνη, για την εμπειρία, το μάθημα, τη γνώση που αποκομίσαμε. Μέσα μας νιώθουμε γεμάτοι, μια πληρότητα που ενδέχεται να μην συνάδει με τα εξωτερικά γεγονότα αλλά εσωτερικά υπάρχει.
Ενώ στην άλλη περίπτωση, όταν το “Εγώ” δημιουργεί μέσα από ανάγκες αναγνώρισης από το περιβάλλον, την υποσυνείδητη ανάγκη επίδειξης ικανοτήτων, ανάγκες που εσωτερικά κρύβουν ψυχικούς τραυματισμούς, αλλά και μια συνεχόμενη προσπάθεια να αποδείξουμε στους άλλους την αξία μας. Τότε ακόμα κι αν ο στόχος μας επιτευχθεί παραμένει μέσα μας ένα μεγάλο κενό, μια αίσθηση ανικανοποίητου, έτσι δεν μπορούμε και δεν προλαβαίνουμε να απολαύσουμε όλα όσα πετύχαμε είτε γιατί δεν τα βρίσκουμε και τόσο τέλεια επιτυχημένα, είτε γιατί θέτουμε νέους στόχους ώστε να καλύψουμε το κενό μέσα μας. Όπως και να ‘χει το “Εγώ” κάπως έτσι λειτουργεί.
Τελικά τι είναι πιο σημαντικό για εμάς;
Να αγωνιζόμαστε να μοιάσουμε σε κάποιον; να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι; να δημιουργούμε με στόχο την αναγνώριση;
Ή απλά να εστιαστούμε στον εαυτό μας, να αφουγκραστούμε την πραγματική του ανάγκη και να τον εξελίξουμε;
Να βάλουμε την πρόθεση και να του προσφέρουμε χώρο ώστε να εκφράσει την ομορφιά της ψυχής του; Και πραγματικά με έναν μαγικό τρόπο, μέσα σε αυτόν τον χώρο, η αξία πλημμυρίζει και διαχέεται σε όλο μας το Είναι.
Τότε κάθε κύτταρο πάλλεται στην δημιουργική δύναμη της υλοποίησης μέσα από την αγνή πρόθεση της αγάπης και της εξέλιξης του εαυτού…
Τι λέτε;
Για την ΥπερΝόησις
γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Με οδηγό την αγάπη…
Ας ανοίξουμε τον δρόμο να βρούμε το φως της αλήθειας μέσα μας... Καλή Ανάσταση!
Ἡ ζωὴ ἐν τῷ τάφῳ ἀνέκειτο
καὶ σφραγὶς ἐν τῷ λίθῳ ἐπέκειτο·
ὡς Βασιλέα ὑπνοῦντα
στρατιῶται ἐφύλαττον Χριστὸν
καὶ ἄγγελοι ἐδόξαζον
ὡς Θεὸν ἀθάνατον,
Γυναῖκες δὲ ἐκραύγαζον·
Ἀνέστη ὁ Κύριος,
παρέχων τῷ κόσμῳ
τὸ μέγα ἔλεος.
Όταν η λύπη γίνεται χαρά και η ζωή ευλογία τότε ο θάνατος είναι Ανάσταση και σωτηρία.
Είθε το Φως μέσα μας να Λάμψει την Αλήθεια μας!
για την ΥπερΝόησις
Μέσα από τον κύκλο της ζωής της φύσης, την ευφορία και την ακαρπία της γης δημιουργήθηκε ο πυρήνας που γέννησε πολλές τελετές και μυστήρια, με στόχο την πνευματική εξέλιξη, την σωτηρία της ψυχής, την ανάδειξη του εσωτερικού ψυχικού κάλους, αλλά και την αρμονική μετά θάνατον ζωή.
Την Ανάσταση τη γιορτάζουμε την πρώτη Κυριακή, μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου και συγκεκριμένα κατά τη διάβαση του Ήλιου από τον ισημερινό, που ανέρχεται από το νότιο ημισφαίριο της γης που κυριαρχεί ψύχος και σκοτάδι, σταδιακά προς το φως και τη θερμότητα.
Ας δούμε την προέλευση και τη σημασία της λέξης: "Ανάσταση" (ἀνίστημι (ἀνὰ + ἵστημι)' στήνω ὄρθιον,......... διαβάστε περισσότερα εδώ
γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Εάν μελετήσουμε τη φράση: «κυνηγώ τα όνειρά μου»… τι συμπέρασμα βγάζουμε;
Πως καθώς τα κυνηγάμε, απομακρύνονται ακόμα πιο πολύ από εμάς, σαν να μην θέλουν να τα φτάσουμε.
Άλλο στοχεύω κάπου, και άλλο κυνηγώ κάτι.
Γενικότερα υπάρχει η αίσθηση πως τα όνειρά μας βρίσκονται κάπου έξω από εμάς και χρειάζεται να τα αναζητήσουμε και αφού τα βρούμε, μετά να τα κυνηγήσουμε…
Με αυτόν τον τρόπο όμως ποτέ δεν θα τα φτάσουμε.
Ακόμα κι αν συμβεί αυτό και τα καταφέρουμε, δεν θα νιώσουμε ολοκληρωμένη την ικανοποίηση και τη χαρά της δημιουργίας μας, γιατί μέσα της θα βρίσκουμε ελλείψεις και ανεπάρκεια. Κυρίως φόβο απώλειας. Μήπως χάσουμε αυτά που έχουμε κατακτήσει. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε όμως χάνουμε συγχρόνως την απόλαυση και περιορίζουμε τον εαυτό μας μέσα στην αίσθηση της ανικανότητας.
Τότε γινόμαστε συγκεντρωτικοί και φοβικοί και τις περισσότερες φορές δεν το γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.
Γενικότερα δεν υπάρχει επίγνωση! Επί της ουσίας δεν υπάρχει εσωτερικός συντονισμός με την ψυχή μας, για να δημιουργήσουμε αυτά που μας εξελίσσουν.
Έχοντας οδηγό τα πρέπει της οικογένειας, της κοινωνίας, τον καθωσπρεπισμό, τις ιδέες, τους περιορισμούς, τα ναι και τα όχι των άλλων κ.τ.λ.
Μπαίνουμε σε ένα κυνηγητό πλάνης και ψευδαίσθησης, χωρίς την ουσία, μέσα στις πράξεις μας. Χάνοντας έτσι χρόνο και χρήμα. Βυθισμένοι μέσα σε έναν αγώνα επιβίωσης και αναγνώρισης της προσωπικής αξίας.
Βέβαια πάντα κάτι μένει, αποκομίζουμε το μάθημα, την εμπειρία και τη γνώση. Άλλωστε ποτέ δεν υπάρχει κενό μέσα στις δημιουργίες μας, το σύστημα βρίσκει τρόπους να καλύψει τα πάντα.
Καθώς όμως συνειδητοποιούμε το σημείο που βρισκόμαστε, τότε μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο διαχείρισης της ενέργειας μας, αλλά και την αρχική μας πρόθεση. Το «γιατί»
Μόνο όταν βάλουμε ένα στοπ για λίγο έχουμε την δυνατότητα να ξεκαθαρίσουμε, γιατί κάνουμε κάτι, πόσο ανοικτός είναι ο δρόμος και πόσο γεμάτη νιώθει η ψυχή μας, τότε έχουμε τις απαντήσεις και επιτρέπουμε να έρθει και να μας βρει, αυτό ακριβώς που χρειάζεται ο εαυτός μας. Τότε αφουγκραζόμαστε την ψυχή μας και σταματάμε το κυνηγητό, απλά είμαστε μέσα στην αλήθεια μας έχοντας συνειδητή γνώση του δρόμου μας.
Απλά δονούμαστε στην κατάλληλη συχνότητα και χωρίς βία και κόπο έλκουμε αυτό που επιθυμούμε πραγματικά!
Γιατί, μέσα στο εσωτερικό ταξίδι συναντάμε τα όνειρα της υλοποιημένης ψυχής μας. Όλα υπάρχουν Εντός!
Τότε το πνεύμα του καθενός μας υλοποιεί μέσα από το σώμα, μέσα από τον Νου και την Καρδιά μας. Μέσα από τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές και τις πράξεις μας!
Τότε η υλοποίηση των ονείρων γίνεται εφικτή και ο δρόμος της συγχρονικότητας ανοίγει…
Για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers