Η ρίγανη το βασικό αρωματικό της διατροφής μας

Η ρίγανη είναι ένα από τα βασικά μπαχαρικά της μεσογειακής κουζίνας όπου χρησιμοποιείται για το άρωμα αλλά και για την γεύση που δίνει στο εκάστοτε φαγητό και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Παλιά θεωρούταν σαν το χόρτο που προφύλασσε από τα κακά πνεύματα και από την μαγεία. Το αναφέρουμε γιατί η ρίγανη εκτός από άγρια στους αγρούς μπορεί να καλλιεργηθεί στο σπίτι σε γλάστρες αλλά και στον κήπο μας για προσωπική μας χρήση αλλά και για εμπορική.
Η ρίγανη ( Origanum vulgare) είναι ένα αρωματικό ποώδες, πολυετές, και θαμνώδες φυτό της Μεσογείου και της Κεντρικής Ασίας και ανήκει στην οικογένεια Lamiacae. Το φυτό είναι σχετικά χαμηλό σε ύψος 20-80 εκ. και τα φύλλα του είναι μικρά με μέγεθος 1-4 εκ. Αναπτύσσεται καλά σε εδάφη με pH 6-9 και λόγω των μικρών του απαιτήσεων σε νερό και θρεπτικά χαρακτηριστικά μπορεί να παραχθεί και σε ξερά και πετρώδη εδάφη. Τα άνθη της έχουν χρώμα άσπρο-μωβ και ανθίζει από Ιούνιο κυρίως μέχρι Αύγουστο ανάλογα την περιοχή που αναπτύσσεται.
Η Ελληνική ρίγανη (Greek Oregano) είναι φυτό πολυετές και ποώδες η ποιότητα της θεωρείται από τις καλύτερες παγκοσμίως. Πέρα από το χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση που αφήνει στο φαγητό έχει και πάρα πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες, με κυριότερη (γνωστή φαρμακευτικά) δραστική ουσία την καρβακρόλη.
Στην Ελλάδα η ρίγανη είναι αυτοφυής και βρίσκεται σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές. Αναπτύσσεται σε ένα σχετικά μεγάλο εύρος θερμοκρασιών από 4 έως 33 °C όμως οι άριστες συνθήκες για να αναπτυχθεί είναι 16-23°C. Αυτό το μεγάλο εύρος αντοχής της ρίγανης οφείλεται στο πολύ καλά ανεπτυγμένο ριζικό της σύστημα που επιτρέπει στην ρίγανη να επιβιώνει σε ακραίες θερμοκρασίες. Αναπτύσσεται και σε περιοχές με χαμηλή ηλιοφάνεια όπως και σε σκιά.
Όμως για να είναι καλύτερης ποιότητας η ρί
γανη δηλαδή για να έχει περισσότερη περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο χρειάζεται καλή ηλιοφάνεια. Συναντάται ως αυτοφυές φυτό σε μεγάλη ποικιλία εδαφών και κλιμάτων από παραθαλάσσιες έως ορεινές περιοχές, στη νησιώτικη και την ηπειρωτική Ελλάδα, σε πλούσια και φτωχά εδάφη. Αναπτύσσεται σε ποικιλία εδαφών, με καλή στράγγιση. Δεν είναι φυτό απαιτητικό σε θρεπτικά στοιχεία καθώς έχει μικρές απαιτήσεις σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο, με τη λίπανση να εφαρμόζεται στο τέλος φθινοπώρου έως τις αρχές του χειμώνα.
Ο συνδυασμός των βασικών στοιχείων με επάρκεια ιχνοστοιχείων (πλήρης ισόρροπος λίπανση) δίνει πολύ καλύτερη παραγωγή. Η ρίγανη αντέχει στην ξηρασία και μπορεί να καλλιεργηθεί ως ξηρικό είδος. Σε περίπτωση παρατεταμένης ξηρασίας, ιδίως την περίοδο της άνοιξης, ένα ή και δύο ποτίσματα είναι ωφέλιμα, αυξάνοντας την απόδοση, χωρίς να μειώνεται ιδιαίτερα η ποιότητα. Η ρίγανη πολλαπλασιάζεται κυρίως με σπόρο ή με παραφυάδες και διαίρεση φυτών που λαμβάνονται από παλιές φυτείες. Μπορεί επίσης να πολλαπλασιασθεί με μοσχεύματα. Η εγκατάσταση της καλλιέργειας γίνεται τόσο το φθινόπωρο, όσο και την άνοιξη.
Το αιθέριο έλαιο της ρίγανης και κυρίως η καρβακρόλη είναι αυτό στο οποίο αποδίδονται οι παρακάτω βιολογικές δράσεις: αντιαθηροσκληροτική, αλλεργιογόνος, αναισθητική, αντιαλτσχάιμερ, αντιδιουριτική, αντιβακτηριδιακή, αντισηπτική, αντιφλεγμονώδης, αντιοξειδωτική, αντισπασμοδική, εντεροχαλαρωτική, αρωματική, μυκητοκτόνος, νηματοδοκτόνος, αντιρευματική κ.α.
Η ρίγανη έχει τονωτικές, χωνευτικές, αντιβηχικές ιδιότητες. Κατέχει σημαντική θέση στη βιομηχανία τροφίμων και ποτών, φαρμακοβιομηχανία, αρωματοποιία- αρωματοθεραπεία, βιομηχανία καλλυντικών σαν αντιοξειδωτικό ή συντηρητικό.

ΠΗΓΗ: www.okipakosmou.wordpress.com