γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
έρωτας έλξη, συναίσθημα ή Θεός;
ιπποτικός, ρομαντικός, σωματικός, αναπαραγωγικός, πλατωνικός, κυτταρικός, πνευματικός…
Είναι η ενσάρκωση της ερωτικής δύναμης της αγάπης. Αλλά και η δύναμη της δημιουργίας του πρωταρχικού φωτός, μια δύναμη που εξισορροπεί τις ενέργειες, τις ενώνει και γεννάει κόσμους και σύμπαντα.
Τα πάντα είναι έρωτας, ανάλογα με την ανάγκη της εμπειρίας της ψυχής και τις οπτικές που θα οριστούν.
Το σώμα ερωτοτροπεί συνεχώς με την ψυχή όπως και η ύλη με το πνεύμα.
Την στιγμή της ένωσης, της αναγνώρισης και της αποδοχής, εκδηλώνουν το δημιουργικό φως της αγάπης με αποτελέσματα ευδαιμονίας.
Την στιγμή του διαχωρισμού, της απαξίωσης και της απόρριψης εκδηλώνουν σκοτάδι, ανασφάλεια, φόβο, σύγκρουση με αποτελέσματα αυτοκαταστροφής.
Όλα είναι αποτελέσματα ένωσης με διαφορετικές μορφές, συχνότητες και δονήσεις.
Είναι η δημιουργική δύναμη μέσα μας, η δύναμη της εξέλιξης, της διάρκειας και της καταστροφής. Μια ένωση του θηλυκού με του αρσενικού που γεννάει διαφορετικές μορφές ζωής σε ανάλογα επίπεδα.
Όλοι εμείς οι άνθρωποι και όλα τα πλάσματα της δημιουργίας, είμαστε το αποτέλεσμα της ενοποίησης του Θεού με την Θεά μέσα μας, σε όλες τις πτυχές τους. Πολυμορφικές οντότητες μέσα στην απλότητα και στην πολυπλοκότητα συγχρόνως
Η επίγνωση του έρωτα μέσα μας, ανοίγει μονοπάτια γνώσης της ενοποιημένης δύναμης. Εισχωρεί το πνεύμα στην ύλη ενεργοποιώντας τις αισθήσεις και το βίωμα της ζωής. Με αναγνώριση και τιμή στην ιερότητα της ύλης εκδηλώνουμε ως άνθρωποι τη θεικότητα του κυττάρου. Αυτή η διαδικασία είναι η αξία της ζωής που ως πνεύματα καλούμαστε να αναγνωρίσουμε.